House of Cards

Το House of Cards είναι η σειρά που μου έκλεψε την καρδιά - τα 13 επεισόδια της πρώτης σεζόν τα είδα μονοκοπανιά. Το House of Cards είναι ένα άκρως διδακτικό πολιτικό θρίλερ -βλέποντάς το καταλαβαίνεις πολλά πράγματα για την πολιτική και για τον τρόπο που λειτουργούν οι έχοντες εξουσία-, εξαιρετικά καλογραμμένο και με φανταστικές ερμηνείες.

Ο Kevin Spacey ενσαρκώνει εκπληκτικά τον ρόλο του γερουσιαστή Frank Underwood, ενός υπερβολικά φιλόδοξου και αδίστακτου ανθρώπου, που βάζει σκοπό της ζωής του να συντρίψει ένα ένα τα μέλη του Δημοκρατικού κόμματος, όταν -από το πρώτο επεισόδιο- του ανακοινώνεται πως η θέση του υπουργού εξωτερικών που του είχαν τάξει δίνεται σε κάποιον άλλον.

Κατά τη γνώμη μου, ο Kevin Spacey είναι ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς της γενιάς του -αν όχι ο σημαντικότερος- και σε αυτή τη σειρά πραγματικά δίνει ρέστα. Σε κερδίζει από τις πρώτες σκηνές, ενώ πολλές από τις ατάκες του -ειδικά όταν τις λέει κοιτώντας απευθείας στην κάμερα- σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.

Το πιο αστείο που συμβαίνει με αυτή τη σειρά είναι πως, παρακολουθώντας τον Frank Underwood -που σε γενικές γραμμές είναι ένα κάθαρμα που στήνει τις απίστευτες δολοπλοκίες προκειμένου να πετύχει τους στόχους του-, σου δίνεται η εντύπωση πως ο Σαμαράς, ο Άδωνις, ο Βενιζέλος και όλοι αυτοί είναι αθώες περιστερές· μπροστά στον Frank Underwood οι Έλληνες πολιτικοί μοιάζουν με... άβγαλτα προσκοπάκια.

Βέβαια, ο Frank Underwood -σε αντίθεση με τον Σαμαρά και το παρεάκι του- έχει στυλ. Και φινέτσα. Δεν είναι ένα μωροφιλόδοξο υποχείριο που βάφει τα μαλλιά του.

Επίσης, ο Frank Underwood έχει πλάι του μια γυναίκα -την Claire- που βλέποντάς την σκέφτεσαι πως είναι αδύνατον αυτός ο τύπος να μην κατακτήσει τον κόσμο.

Η Claire είναι μια γυναίκα που αρχικά -κυρίως λόγω της ψυχρότητάς της- την αντιπαθείς και την αποστρέφεσαι, αλλά σταδιακά αρχίζεις να την καταλαβαίνεις και τελικά να τη νιώθεις. H Robin Wright ενσαρκώνει εξαιρετικά τον ρόλο της μελαγχολικής και ψυχρής συζύγου του πιο επικίνδυνου πολιτικού άνδρα των Η.Π.Α -γι' αυτό άλλωστε βραβεύτηκε με την «Χρυσή Σφαίρα» πριν από λίγο καιρό- και, στα 47 της, παραμένει ένα πλάσμα από έναν άλλο, καλύτερο κόσμο. Κοινώς, η Robin Wright είναι σκέτος γύναικος - δεν είναι τυχαίο ότι ο Sean Penn παράτησε ολόκληρη Madonna για πάρτη της.

Αγαπητοί αναγνώστες, επειδή από ό,τι βλέπω το κείμενο γλιστράει προς το κουτσομπολιό -κι εγώ απεχθάνομαι τα κουτσομπολιά, ρωτήστε και τους φίλους μου αν δεν με πιστεύετε- θα σας πω κλείνοντας πως το House of Cards είναι ένα αριστούργημα που όλοι πρέπει να δουν και πως η δεύτερη σεζόν (την οποία περιμένω πώς και πώς) θα είναι διαθέσιμη -ολόκληρη- στο διαδίκτυο στις 14 Φεβρουαρίου, στη γιορτή των ερωτευμένων, οπότε -αν εκείνη τη μέρα είστε εντελώς μπατίρια- κλειδωθείτε σπίτι με την καλή σας και παρακολουθείστε την. Κάτι μου λέει ότι το μόνο που θα χάσετε θα είναι η μιλιά σας. 

(Ορίστε, μέχρι και γραμματοσειρά άλλαξα για να σας πείσω - τι άλλο θέλετε πια;).