Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2017

Σουηδοί και Έλληνες

Γελάω πάρα πολύ με τους Σουηδούς. 

Οι Σουηδοί είναι ένας λαός που «σηκώνει» άγρια και ανελέητη σάτιρα.

Καλά, κι οι Έλληνες σηκώνουν άγρια και ανελέητη σάτιρα αλλά στην Σουηδία μένω τώρα, οπότε τους Σουηδούς θα σατιρίσω· μην παρεξηγηθούν κιόλας οι άνθρωποι.

Άλλωστε, τι άλλο να πεις για τους Έλληνες; Τι να σατιρίσεις πια;

Οι Έλληνες σατιρίζονται μόνοι τους. 

Τους έχουν πάρει την χώρα, τους έχουν σακατέψει τις ζωές τους, κι αυτοί κάθονται και κοιτάνε σαν χαπακωμένοι, ενώ υπάρχουν ακόμα Έλληνες -εφτά χρόνια μετά την χρεοκοπία και τρία Μνημόνια- που τσακώνονται για τα κόμματα.

Τέλος πάντων, με τον φίλο μου τον Ν. χτυπιόμαστε από τα γέλια με τους Σουηδούς. Ειδικά, όταν έχουμε πιει και καμιά μπύρα παραπάνω. Τους αλλάζουμε τα φώτα κανονικά.

Οι Σουηδοί δεν είναι άνθρωποι, αλγόριθμοι είναι.

«Όλα με πρόγραμμα, όλα με σχέδιο» που έλεγε κι ο Άσιμος στο Γιουσουρούμ.

Αυτοί, για να ρίξουν κάνα πήδημα με την γυναίκα τους, βάζουν πρώτα ειδοποίηση στο κινητό.

Δεν είναι τυχαίο ότι η αγαπημένη μέρα του Σουηδού είναι το Σάββατο.

Ο Σουηδός λατρεύει το Σάββατο γιατί είναι η μέρα που δεν δουλεύει -κανένας Σουηδός δεν δουλεύει το Σάββατο, όταν λέμε κανένας, κανένας-, οπότε έχει το ελεύθερο να τα κάνει όλα πουτάνα και να ζήσει. 

Να ζήσει σαν άνθρωπος.

Γιατί τις άλλες μέρες δεν ζει ο Σουηδός. Κάνει κάτι άλλο που δεν λέγεται ζωή.

Ο Σουηδός την Δευτέρα είναι Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και το Σάββατο Αλέξης Ζορμπάς. Όπα!!!

Το Σάββατο θα δεις Σουηδούς να φωνάζουν και να γελάνε στους δρόμους, να φλερτάρουν και να φασώνονται στα μαγαζιά, να χορεύουν -κάπως αστεία-, να παίζουν, να πλακώνονται στο ξύλο.

Θα δεις δηλαδή κανονικούς ανθρώπους με εκρήξεις και συναισθήματα, όχι άψυχα ρομπότ χωρίς εκκρίσεις και χυμούς.

Το Σάββατο ο Σουηδός βγάζει τον πραγματικό του εαυτό. «Λύνεται». Παύει να είναι το πολιτικά ορθό ον που είναι τις άλλες μέρες και γίνεται άνθρωπος. Ανθρώπινος άνθρωπος. 

Εντάξει, βοηθάει και το ποτό -που το γαμάνε τη μάνα το Σάββατο οι Σουηδοί-, αλλά, όταν τους βλέπω έτσι αυθόρμητους, ανθρώπινους και παρορμητικούς τους χαίρομαι πάρα πολύ, ενώ σκέφτομαι πως, κατά βάθος, έτσι θα ήθελαν να ζουν κι εκείνοι.

Πώς θα ήθελα να ζουν; 

Σαν εμάς. Σαν Έλληνες. 

Γιατί μπορεί οι Έλληνες να τα έχουμε κάνει όλα μουνί αλλά να ζούμε ξέρουμε. Και με το παραπάνω.

Τους Έλληνες μπορείς να τους κατηγορήσεις για πάρα πολλά -για τα πάντα- αλλά δεν θα σου περάσει καν από το μυαλό να τους κατηγορήσεις ότι δεν ξέρουν να ζουν· μόνο ένας ηλίθιος θα κατηγορούσε τους Έλληνες ότι δεν ξέρουν αν ζουν. 

Και επειδή μου αρέσει να μιλάω πάντα με στοιχεία: 

Τις προάλλες συναντήσαμε έξω από ένα μπαρ έναν Σουηδό. Ήταν Σάββατο κι ο Σουηδός τα είχε λίγο κοπανημένα, οπότε μας έπιασε την κουβέντα. 

Έπρεπε να δείτε την έκφραση του Σουηδού όταν του είπαμε πως είμαστε Έλληνες. Έλαμψε το πρόσωπό του. 

Αφού συζητήσαμε για λίγο -ο τύπος ήταν «ψαγμένος» και μάγκας και αποθέωνε τον Θόδωρο Αγγελόπουλο-, μας αποχαιρέτισε λέγοντάς μας «ευχαριστώ» που ήρθαμε στην χώρα του και της δώσαμε λίγη ζωντάνια. 

Έτσι ακριβώς μας το είπε:

«Ευχαριστώ που ήρθατε στην χώρα μου και της δίνετε λίγη από την ζωντάνια σας». 

Εκπληκτικό; 

Εντάξει, εμένα τα λόγια του δεν μου έκαναν και τρομερή εντύπωση -γιατί κατά βάθος ξέρω πόσο πολύ θαυμάζουν τον τρόπο ζωής μας οι... μουντοί και άχαροι βορειοευρωπαίοι με την ανυπόφορη προτεσταντική ηθική (ας ακούγεται υπερβολικό αυτό, έτσι είναι)- αλλά, όσο να πεις, γούσταρα.

Γούσταρα που ένας Σουηδός μου είπε «φιλαράκι, σε παραδέχομαι γιατί ξέρεις να ζεις, και σε ευχαριστώ που είσαι εδώ και μου μαθαίνεις κι εμένα να ζω». 

Γιατί αυτό μας είπε στην ουσία ο Σουηδός. 

Οι Έλληνες ξέρουμε να ζούμε. Κι ας μην έχουμε πια ζωή.  

(Αφιερωμένο σε όλους τους Έλληνες που αγαπούν -αγνά- την πατρίδα τους.)