Τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας είναι στην καρακοσμάρα τους. Για παράδειγμα, πριν λίγες μέρες που έσκασε η βόμβα στη Μανδηλαρά, τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας αδιαφόρησαν - άκουσαν το μπαμ, κοιτάχτηκαν, και είπαν <<δε γαμιέται, εμείς μπορούμε να πετάξουμε>>. Και πέταξαν ψηλά.
Βασικά, τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας αδιαφορούν σχεδόν για τα πάντα. Μπορούν να πετάξουν. Και το ξέρουν. Αυτό τους φτάνει.
Τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας είναι ψηλά στα δέντρα, και όποτε τους καπνίσει ανοίγουν τα φτερά τους και απογειώνονται στον ουρανό. Μερικές φορές, πριν απογειωθούν, χέζουν κιόλας. Και χέζουν γερά. Άμα σε πετύχουν, την έβαψες - έχεις λουστεί από πάνω μέχρι κάτω και άντε μετά να ξεπλύνεις τη βρώμα.
Τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας είναι επαρχιώτικα πουλιά -και όπως όλα τα επαρχιώτικα πουλιά, έτσι κι αυτά, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα, την περνάνε φίνα- και ίσως εκεί να οφείλεται ένα μεγάλο μέρος της αδιαφορίας τους.
Η αλήθεια είναι ότι τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας δεν πολυκόβονται για το τι συμβαίνει στα πουλιά των μεγάλων αστικών κέντρων. Για την ακρίβεια, δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή.
Μπορεί καμιά φορά να συναντιούνται με πουλιά από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη και να λένε <<μάγκα μου, κοίτα αυτά τα πουλιά πόσο στεναχωρημένα είναι>>, αλλά μέχρι εκεί. Μετά, θα πετάξουν και πάλι.
Βέβαια, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας να αδιαφορούν για τα πουλιά των μεγάλων αστικών κέντρων γιατί δεν θέλουν να στεναχωριούνται.
Μπορεί βλέποντας τα πουλιά των μεγαλουπόλεων που είναι λυπημένα και κατσούφικα και δεν μπορούν να πετάξουν να λυπούνται κι αυτά.
Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που τα αποφεύγουν και δεν θέλουν πολλές παρτίδες.
Μπορεί να νιώθουν πως αν αρχίσουν το πάρε δώσε με αυτά τα πουλιά θα χάσουν την ανεμελιά και το κέφι τους και θα τραβηχτούν προς τα κάτω. Μπορεί να νιώθουν πως θα ξεχάσουν ακόμα και να πετάνε.
Ίσως τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας μερικές φορές να αναρωτιούνται <<μα καλά, τι τρέχει με κείνα τα πρωτευουσιάνικα πουλιά και είναι κακόκεφα όλη μέρα; Γιατί τόση μιζέρια, ρε παιδιά;>>.
Μου φαίνεται μια φορά άκουσα ένα πουλί στην κεντρική πλατεία της Λάρισας να το αναρωτιέται αυτό φωναχτά.
Και μετά το είδα να σκίζει τον ουρανό.
Αδιαφορώντας.
(Δεν ξέρω γιατί το γύρισα στην αλληγορία. Ίσως φταίνε τα φεγγάρια).
Βασικά, τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας αδιαφορούν σχεδόν για τα πάντα. Μπορούν να πετάξουν. Και το ξέρουν. Αυτό τους φτάνει.
Τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας είναι ψηλά στα δέντρα, και όποτε τους καπνίσει ανοίγουν τα φτερά τους και απογειώνονται στον ουρανό. Μερικές φορές, πριν απογειωθούν, χέζουν κιόλας. Και χέζουν γερά. Άμα σε πετύχουν, την έβαψες - έχεις λουστεί από πάνω μέχρι κάτω και άντε μετά να ξεπλύνεις τη βρώμα.
Τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας είναι επαρχιώτικα πουλιά -και όπως όλα τα επαρχιώτικα πουλιά, έτσι κι αυτά, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα, την περνάνε φίνα- και ίσως εκεί να οφείλεται ένα μεγάλο μέρος της αδιαφορίας τους.
Η αλήθεια είναι ότι τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας δεν πολυκόβονται για το τι συμβαίνει στα πουλιά των μεγάλων αστικών κέντρων. Για την ακρίβεια, δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή.
Μπορεί καμιά φορά να συναντιούνται με πουλιά από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη και να λένε <<μάγκα μου, κοίτα αυτά τα πουλιά πόσο στεναχωρημένα είναι>>, αλλά μέχρι εκεί. Μετά, θα πετάξουν και πάλι.
Βέβαια, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας να αδιαφορούν για τα πουλιά των μεγάλων αστικών κέντρων γιατί δεν θέλουν να στεναχωριούνται.
Μπορεί βλέποντας τα πουλιά των μεγαλουπόλεων που είναι λυπημένα και κατσούφικα και δεν μπορούν να πετάξουν να λυπούνται κι αυτά.
Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που τα αποφεύγουν και δεν θέλουν πολλές παρτίδες.
Μπορεί να νιώθουν πως αν αρχίσουν το πάρε δώσε με αυτά τα πουλιά θα χάσουν την ανεμελιά και το κέφι τους και θα τραβηχτούν προς τα κάτω. Μπορεί να νιώθουν πως θα ξεχάσουν ακόμα και να πετάνε.
Ίσως τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας μερικές φορές να αναρωτιούνται <<μα καλά, τι τρέχει με κείνα τα πρωτευουσιάνικα πουλιά και είναι κακόκεφα όλη μέρα; Γιατί τόση μιζέρια, ρε παιδιά;>>.
Μου φαίνεται μια φορά άκουσα ένα πουλί στην κεντρική πλατεία της Λάρισας να το αναρωτιέται αυτό φωναχτά.
Και μετά το είδα να σκίζει τον ουρανό.
Αδιαφορώντας.
(Δεν ξέρω γιατί το γύρισα στην αλληγορία. Ίσως φταίνε τα φεγγάρια).
