Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

Για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ένας από τους καλύτερους μουσικούς καλλιτέχνες που διαθέτει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα. Μόνο που δεν το ξέρει ούτε ο ίδιος, ούτε η Ελλάδα. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μάλλον θα πρέπει να πεθάνει πρώτα για να αναγνωρίσει η Ελλάδα το μεγαλείο του - έτσι συμβαίνει συνήθως με τους μεγάλους καλλιτέχνες. Sad but true.

Θαυμάζω τον Θανάση Παπακωνσταντίνου γιατί είναι ένας καλλιτέχνης με στυλ. Δηλαδή, η μουσική του ξεχωρίζει - κοινώς, ο άνθρωπος έχει στάμπα. Εκτιμώ πολύ τους μουσικούς σαν τον Θανάση Παπακωνσταντίνου - που καταλαβαίνεις τα τραγούδια τους από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Τέτοιοι καλλιτέχνες σπανίζουν στις μέρες μας. Ακόμα, θαυμάζω τον Θανάση Παπακωνσταντίνου γιατί -απ' όσο ξέρω τουλάχιστον- δεν έχει εμφανιστεί ποτέ σε κανέναν ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό. Προφανώς είναι ένας άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του.

Υπάρχουν τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου που είναι ικανά να σε οδηγήσουν στον απόλυτο διονυσιασμό. Ακούστε πχ την <<Ανδρομέδα>>. 

Άιντε μες της γης το πυρωμένο κέντρο,
Άιντε δυο πουλιά φιλιούνται σ' ένα δέντρο

Καλά, αν -ακούγοντας αυτό το τραγούδι- πιείτε και κάνα ποτηράκι κρασί παραπάνω, θα φτάσετε στην έκσταση. Ασυγκράτητοι θα γίνετε.

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στον Τύρναβο του νομού Λάρισας - είναι γείτονας κατά κάποιο τρόπο. Δηλαδή, ο Τύρναβος, πέρα από εξαιρετικό τσίπουρο -και εξαιρετικά ομοιώματα φαλλών-, βγάζει και εξαιρετικούς καλλιτέχνες. Μπράβο στον Τύρναβο - σηκώνω το ποτήρι μου.

Και τώρα θα σας πω μια μικρή ιστορία.

Στα τέλη της δεκαετίας του 80 ο πατέρας μου είχε ένα ξυλουργείο - κρίμα που δεν ζούσα τότε γιατί θα μπορούσα να περηφανεύομαι πως είμαι γιος ξυλουργού, σαν το Χριστό. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, που τότε ήταν γύρω στα 25 και δεν τον ήξερε κανείς, πήγαινε συχνά στο ξυλουργείο κουβαλώντας κομμάτια ξύλου, ώστε να του τα κόψει ο πατέρας μου με την κορδέλα (σ.σ. ξυλουργικό εργαλείο) και μετά να τα μετατρέψει σε μουσικά όργανα - μπουζούκια, κλασικές κιθάρες, τζουράδες κλπ.

Εκείνη την περίοδο, η μάνα μου ήταν με την κοιλιά στο στόμα. Είχε εμένα μέσα της - μαμά, αν ήξερες τότε τι θα έφερνες στον κόσμο, θα την έκανες την αμαρτία. Λίγες μέρες αφότου γεννήθηκα, ο πατέρας μου βρισκόταν στο ξυλουργείο -ο αναίσθητος- μαζί με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ο πατέρας μου τότε, που -όπως μου είπε η μαμά αργότερα- κόντευε να τα κάνει πάνω του από τη χαρά του που μετά από δυο κόρες έβγαλε επιτέλους κι έναν γιο, ζήτησε από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου να φτιάξει ένα βιολί για τον νεογέννητο κανακάρη του (δηλαδή για μένα). Δεν ξέρω γιατί ο μπαμπάς επέλεξε το βιολί συγκεκριμένα και όχι ας πούμε ένα μπαγλαμαδάκι που είναι και πιο μερακλίδικο. Υποθέτω πως ήθελε να μεγαλώσει έναν Παγκανίνι και όχι έναν Τσιτσάνη. Όπως και να χει, το βιολί δεν ήρθε ποτέ - Θανάση, ακόμα το περιμένω.

Έγραψα αυτή την σύντομη ιστορία για να σας δώσω να καταλάβετε ότι με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου μας συνδέουν πολλά - μαλακίες, ούτε που με 'χει δει ποτέ ο άνθρωπος. Πάντως, εγώ τον αγαπώ και τον εκτιμώ - κι ας μην τον γνωρίζω προσωπικά. Και μπορώ να τον διαβεβαιώσω -αν και το ξέρει ήδη- πως εδώ στη Λάρισα κόβουν φλέβες για πάρτη του. Τα τραγούδια του παίζουν παντού.

Τα τελευταία χρόνια ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι μόνιμος κάτοικος Μεταξοχωρίου. Το Μεταξοχώρι είναι το χωριό από το οποίο κατάγομαι. Βρίσκεται μισή ώρα έξω από τη Λάρισα και είναι ένα πανέμορφο χωριό. Μπορεί να μην πηγαίνω συχνά, αλλά το ξέρω σαν την παλάμη μου και το αγαπάω - αλίμονο, εκεί έτρεχα με τις πάνες. Επίσης, θέλω να σας πω πως το Μεταξοχώρι έχει τα μεγαλύτερα σουβλάκια που έχω δει ποτέ. Θα πάθετε την πλάκα σας. Και λουκούμια σκέτα - σουβλάκια είναι δηλαδή, απλώς είναι πολύ νόστιμα.

Στην επόμενη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο Μεταξοχώρι, θα είμαι εκεί. Και αν ξεπεράσω και τις ντροπές μου, ίσως να γνωριστούμε. Καλά, αν είναι και η μαμά μαζί -που σίγουρα θα είναι γιατί λατρεύει τη μουσική του Θανάση- οπωσδήποτε θα γνωριστούμε. Θα με πάει μπροστά του με το ζόρι. <<Θανάση, αυτός είναι ο γιος μου. Γράφει κιόλας!>>. Ρόμπα θα με κάνει.

Ο πατέρας μου πριν λίγες μέρες μου αποκάλυψε πως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου φτιάχνει στούντιο σε ένα χωριό λίγο πάνω από το Μεταξοχώρι. Ενθουσιάστηκα. Σκέφτηκα πως όταν ολοκληρωθεί το στούντιο, θα πλακώσουν καλλιτέχνες από όλη την Ελλάδα - θα γίνει το χωριό μας έδρα καλλιτεχνών. Θανάση, αν διαβάζεις, μπορείς να φέρεις τον Γιάννη Αγγελάκα στο στούντιο; Τον εκτιμώ πολύ -όχι όσο εσένα φυσικά- και θα θελα να τον γνωρίσω. Ευχαριστώ. Και τον Νότη Σφακιανάκη αν μπορείς φέρε. Είμαι σίγουρος πως είστε φίλοι. Ευχαριστώ και πάλι.