Αυτές τις ημέρες διαπιστώνει κανείς -στα social media αλλά και αλλού- πως ο μεγαλύτερος εχθρός των Ελλήνων είναι το bullying. Δεν είναι να ακούσει Έλληνας για bullying - του σηκώνεται η τρίχα.
Πάντως, σε καμία άλλη χώρα του κόσμου δεν πρέπει να έχει καταδικαστεί το bullying τόσο πολύ όσο στην Ελλάδα αυτές τις μέρες. Περίεργο αυτό για μια χώρα που είναι τίγκα στους λεβεντομαλάκες και τους κάφρους.
Φυσικά, αυτοί που καταδικάζουν το bullying πιο πολύ από όλους είναι οι τηλεδημοσιογράφοι.
Ακούς τους Πρετεντέρηδες και τους Ευαγγελάτους να καταδικάζουν με τέτοιο πάθος το bullying που σχεδόν ξεχνάς το πόσο ξεφτιλισμένα μουνόπανα είναι οι ίδιοι, που -τα τελευταία 5 χρόνια- δεν χάνουν ευκαιρία να στραφούν με λύσσα ενάντια σε όποια κοινωνική ομάδα τολμάει να σηκώσει κεφάλι.
Πάντως, θα είχε φάση να έβγαινε και ο Μπόμπολας να καταδικάσει το bullying. Έτσι, για την αλητεία.
Εν τω μεταξύ, πριν από δυο μήνες είχαμε εθνικές εκλογές, και πολλοί συμπατριώτες μας πήγαν στην κάλπη και ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Φυσικά, οι ίδιοι σήμερα καταδικάζουν το bullying. Το έθνος χρειάζεται ζουρλομανδύα.
Το bullying έχει ενοχλήσει πάρα πολύ και τους πνευματικούς τενεκέδες της χώρας -που τώρα ξεσπαθώνουν-, οι οποίοι, αυτά τα 5 χρόνια της χρεοκοπίας, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να χλευάζουν τους άνεργους και τους φτωχούς, ενώ, παράλληλα, είναι με την γλώσσα μονίμως χωμένη στην κωλοτρυπίδα των Σαμαράδων και των Βενιζέλων, μπας και τους πετάξουν κάνα ξεροκόματο και καταφέρουν να επιβιώσουν.
Ρε, δεν πάτε να γαμηθείτε λέω εγώ, σκλαβάκια, που μας το παίζετε και αθώες περιστερές;
(Κοιτάξτε πώς η υποκρισία έχει ποτίσει την χώρα μας. Είναι θλιβερό. Καλά, εγώ το διασκεδάζω κιόλας.)
