Είναι κάποιες φορές που η πραγματικότητα σε ξεπερνάει. Τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με απίστευτη ταχύτητα -η επικαιρότητα τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς- κι εσύ μένεις μαλάκας. Στύβεις το μυαλό σου να γράψεις καμιά κουβέντα γι' αυτά που γίνονται γύρω σου αλλά τίποτα. Λες και έχουν εξαφανιστεί οι λέξεις.
Χθες βράδυ ανακοινώθηκε η νέα κυβέρνηση. Βέβαια, η νέα κυβέρνηση δεν είναι και τόσο νέα, αφού τα στελέχη της προέρχονται από τα δύο κόμματα που κυβερνάνε τη χώρα τα τελευταία σχεδόν 40 χρόνια.
Άρα, μιλάμε για μια αραχνιασμένη κυβέρνηση. Που πιθανότατα έχει απέναντί της έναν εξίσου αραχνιασμένο λαό.
Ένας λαός που βυθίζεται όλο και περισσότερο στην αδράνεια και την απραγία -και αρνείται πεισματικά να διεκδικήσει τα αυτονόητα ή να δείξει έστω την παραμικρή θέληση πως επιθυμεί να αλλάξουν τα πράγματα- είναι καταδικασμένος να φάει στη μάπα πρόσωπα όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Αυτοί του αξίζουν.
Μετά την ανακοίνωση της νεοσύστατης κυβέρνησης χθες βράδυ, έγραψα στα social media πως <<η νεοσύστατη κυβέρνηση είναι μια τρανταχτή υπενθύμιση για το τι έγινε τα τελευταία 35 χρόνια στην Ελλάδα>>. Σιχαίνομαι που το λέω, αλλά έχω απόλυτο δίκιο. Μπράβο μου.
Χωρίς αμφιβολία, αυτή είναι η πιο γελοία κυβέρνηση που έχει περάσει ποτέ απ' τη χώρα - αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα ονόματα που την απαρτίζουν. (Να δεις που κάποτε θα τη θυμόμαστε και θα γελάμε. Ή μάλλον, θα πεινάμε).
Φυσικά, δεν χρειάζεται να περιμένουμε να δούμε αυτή τη κυβέρνηση επί το έργον - ξέρουμε από τώρα τι θα συμβεί. Αλλά, από χθες το βράδυ, έχω ξεσκιστεί στο γέλιο (και δεν είμαι ο μόνος). Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπουργός!
Αυτό που σκέφτομαι γράφοντας αυτές τις γραμμές είναι πως, πλέον, στην Ελλάδα του 2013, το γέλιο χρησιμεύει για να αποφευχθεί το κλάμα - και μόνο γι' αυτό. Στην ουσία, οι περισσότεροι από εμάς γελάμε για να μην κλάψουμε.
Γιατί, αν κάτσουμε και σκεφτούμε στα σοβαρά αυτά που γίνονται στη χώρα -και κυρίως αυτά που γίνονται μέσα μας-, θα βαλαντώσουμε.
Αντί όμως να κάτσουμε να σκάσουμε και να βγάλουμε κάναν καρκίνο στο τέλος, οι περισσότεροι μπορούμε εφεξής να σκεφτόμαστε πως ο Άδωνις ανέλαβε το υπουργείο υγείας. Καλά, θα χτυπιόμαστε από τα γέλια. Θα νιώθουμε πιο υγιείς από ποτέ.
Πιθανότατα μόνο έτσι θα σωθούμε από την βαριά κατάθλιψη: εκεί που θα μας παίρνει από κάτω θα σκεφτόμαστε πως ο πιο άρρωστος άνθρωπος της Ελλάδας ηγείται του υπουργείου υγείας και θα κλάνουμε στα γέλια. Θα τηλεφωνούμε και στους φίλους μας να τους το υπενθυμίζουμε για να γελάσουν κι αυτοί.
<<Έλα, ρε Γιάννη, όλα καλά;>>.
<<Μπα, ρε φίλε, σκατά>>.
<<Μαλάκα, ο Άδωνις είναι υπουργός υγείας>>.
<<Χαχαχαχαχαχαχα! Ο Άδωνις! Υπουργός υγείας! Υγείας! Χαχαχαχαχαχα, να 'σαι καλά ρε φίλε, μου έφτιαξες τη μέρα!>>.
<<Μήπως θέλεις να σου πω και για τον Μητσοτάκη;>>.
<<Χαχαχαχαχαχαχα, όχι ρε φίλε, λυπήσου με, πονάει η κοιλιά μου απ' το γέλιο!>>.
Κάπως έτσι θα γίνεται από 'δω και πέρα.
Θα μετατρέψουμε το βόθρο γύρω μας σε παιδική χαρά.
Ούτως ή άλλος, η πλειοψηφία των πολιτών δείχνει ότι δεν θέλει να αλλάξουν τα πράγματα.
Μόνο έτσι λοιπόν. Στην παιδική χαρά, αδερφές μου, στην παιδική χαρά!
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Και ας μην ξεχνάμε και το καλοκαίρι. Και τη θάλασσα. Και τα μεγάλα παγωτά.
Άντε βρε, τζάμι θα τη βγάλουμε!
Χθες βράδυ ανακοινώθηκε η νέα κυβέρνηση. Βέβαια, η νέα κυβέρνηση δεν είναι και τόσο νέα, αφού τα στελέχη της προέρχονται από τα δύο κόμματα που κυβερνάνε τη χώρα τα τελευταία σχεδόν 40 χρόνια.
Άρα, μιλάμε για μια αραχνιασμένη κυβέρνηση. Που πιθανότατα έχει απέναντί της έναν εξίσου αραχνιασμένο λαό.
Ένας λαός που βυθίζεται όλο και περισσότερο στην αδράνεια και την απραγία -και αρνείται πεισματικά να διεκδικήσει τα αυτονόητα ή να δείξει έστω την παραμικρή θέληση πως επιθυμεί να αλλάξουν τα πράγματα- είναι καταδικασμένος να φάει στη μάπα πρόσωπα όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Αυτοί του αξίζουν.
Μετά την ανακοίνωση της νεοσύστατης κυβέρνησης χθες βράδυ, έγραψα στα social media πως <<η νεοσύστατη κυβέρνηση είναι μια τρανταχτή υπενθύμιση για το τι έγινε τα τελευταία 35 χρόνια στην Ελλάδα>>. Σιχαίνομαι που το λέω, αλλά έχω απόλυτο δίκιο. Μπράβο μου.
Χωρίς αμφιβολία, αυτή είναι η πιο γελοία κυβέρνηση που έχει περάσει ποτέ απ' τη χώρα - αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα ονόματα που την απαρτίζουν. (Να δεις που κάποτε θα τη θυμόμαστε και θα γελάμε. Ή μάλλον, θα πεινάμε).
Φυσικά, δεν χρειάζεται να περιμένουμε να δούμε αυτή τη κυβέρνηση επί το έργον - ξέρουμε από τώρα τι θα συμβεί. Αλλά, από χθες το βράδυ, έχω ξεσκιστεί στο γέλιο (και δεν είμαι ο μόνος). Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπουργός!
Αυτό που σκέφτομαι γράφοντας αυτές τις γραμμές είναι πως, πλέον, στην Ελλάδα του 2013, το γέλιο χρησιμεύει για να αποφευχθεί το κλάμα - και μόνο γι' αυτό. Στην ουσία, οι περισσότεροι από εμάς γελάμε για να μην κλάψουμε.
Γιατί, αν κάτσουμε και σκεφτούμε στα σοβαρά αυτά που γίνονται στη χώρα -και κυρίως αυτά που γίνονται μέσα μας-, θα βαλαντώσουμε.
Αντί όμως να κάτσουμε να σκάσουμε και να βγάλουμε κάναν καρκίνο στο τέλος, οι περισσότεροι μπορούμε εφεξής να σκεφτόμαστε πως ο Άδωνις ανέλαβε το υπουργείο υγείας. Καλά, θα χτυπιόμαστε από τα γέλια. Θα νιώθουμε πιο υγιείς από ποτέ.
Πιθανότατα μόνο έτσι θα σωθούμε από την βαριά κατάθλιψη: εκεί που θα μας παίρνει από κάτω θα σκεφτόμαστε πως ο πιο άρρωστος άνθρωπος της Ελλάδας ηγείται του υπουργείου υγείας και θα κλάνουμε στα γέλια. Θα τηλεφωνούμε και στους φίλους μας να τους το υπενθυμίζουμε για να γελάσουν κι αυτοί.
<<Έλα, ρε Γιάννη, όλα καλά;>>.
<<Μπα, ρε φίλε, σκατά>>.
<<Μαλάκα, ο Άδωνις είναι υπουργός υγείας>>.
<<Χαχαχαχαχαχαχα! Ο Άδωνις! Υπουργός υγείας! Υγείας! Χαχαχαχαχαχα, να 'σαι καλά ρε φίλε, μου έφτιαξες τη μέρα!>>.
<<Μήπως θέλεις να σου πω και για τον Μητσοτάκη;>>.
<<Χαχαχαχαχαχαχα, όχι ρε φίλε, λυπήσου με, πονάει η κοιλιά μου απ' το γέλιο!>>.
Κάπως έτσι θα γίνεται από 'δω και πέρα.
Θα μετατρέψουμε το βόθρο γύρω μας σε παιδική χαρά.
Ούτως ή άλλος, η πλειοψηφία των πολιτών δείχνει ότι δεν θέλει να αλλάξουν τα πράγματα.
Μόνο έτσι λοιπόν. Στην παιδική χαρά, αδερφές μου, στην παιδική χαρά!
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Και ας μην ξεχνάμε και το καλοκαίρι. Και τη θάλασσα. Και τα μεγάλα παγωτά.
Άντε βρε, τζάμι θα τη βγάλουμε!
