Φυσικά υπάρχουν και Λαρισαίοι που δεν συγκινούνται καθόλου από το Θείο Δράμα -και την έχουν γραμμένη στα παλιά τους τα παπούτσια την γιορτή της Χριστιανοσύνης-, οπότε την Μεγάλη Εβδομάδα συνεχίζουν να επιδίδονται στο αγαπημένο τους σπορ: στους μπάφους. Θα μπορούσε κανείς να πει πως αυτοί οι άνθρωποι περνάνε τα μπάφοι του Χριστού.
Βέβαια, αν πίνεις δέκα μπάφους την ημέρα ελλοχεύει ο κίνδυνος -από την πολλή μαστούρα- να φας ξαφνικά την πετριά της Ορθοδοξίας και να τρέχεις Μεγάλη Τετάρτη στην εκκλησία να βρεις στασίδι, ώστε να βρεθείς κοντά στο Θεό και να συνομιλήσεις μαζί Του - θα σε περάσουν για εντελώς καθυστερημένο αλλά εδώ ολόκληρος πρωθυπουργός υποστηρίζει πως μιλάει με το Θεό, οπότε σε σένα θα κολλήσουμε τώρα;
Το Πάσχα είναι μια εβραϊκή γιορτή αλλά μην το βγάλετε προς τα έξω αυτό, γιατί οι Λαρισαίοι -που στην πλειοψηφία τους είναι καλοί χριστιανοί- δεν τους συμπαθούν και πολύ τους Εβραίους -για την ακρίβεια τους σιχαίνονται και αν μπορούσαν θα τους ξεπάστρευαν όλους, αλλά οι περισσότεροι είναι καλοί χριστιανοί, μην τα ξαναλέμε-, αφού πιστεύουν πως πίσω από όλα τα δεινά της χώρας -από την χρεοκοπία μέχρι και την ποίηση του Μπογδάνου- κρύβονται οι Εβραίοι, οπότε αν μάθουν πως γιορτάζουν με τέτοιο δέος μια γιορτή της Εβραϊκής φυλής μπορεί και να πέσουν να πνιγούν στον Πηνειό.
Κάτι πολύ όμορφο που συμβαίνει τις ημέρες του Πάσχα στη Λάρισα είναι πως συναντάς παντού όλους όσους δεν θες να συναντήσεις και γενικώς πέφτεις πάνω σε άτομα που σου γυρνάν τα άντερα και θες να γιαουρτώσεις, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο -και ενώ υπάρχουν άφθονα γιαούρτια- δεν γιαουρτώνεις ποτέ κανέναν και τα κρατάς όλα μέσα σου, με αποτέλεσμα να κινδυνεύεις να βγάλεις κάναν καρκίνο στο τέλος.
Επίσης, ένα άλλο ωραίο που συμβαίνει τις ημέρες του Πάσχα στη Λάρισα είναι πως βλέπεις το κάθε λαμόγιο να παριστάνει τον καλό χριστιανό. Γεμάτες οι εκκλησίες λαμόγια. Μέσα κι έξω. Κάτι τα πιάνει τα λαμόγια το Πάσχα. Νιώθουν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με το Θεό. Πάντως τα περισσότερα λαμόγια τα συναντάς την Μεγάλη Παρασκευή - κάποια ίσως να τα δεις να περιφέρουν και τον επιτάφιο.
Κάπου προς το τέλος της Μεγάλης Εβδομάδας, οι Λαρισαίες νοικοκυρές ξεκινάνε το βάψιμο των κόκκινων αυγών, ώστε να τα τσουγκρίσουμε το Μεγάλο Σάββατο μετά την Ανάσταση αλλά και την Κυριακή του Πάσχα στο οικογενειακό τραπέζι. Με την ευκαιρία, θέλω να καταγγείλω αυτό το έθιμο γιατί το βρίσκω εντελώς κακόγουστο - ειδικά όταν έρχεται ο κάθε καθυστερημένος και σου λέει «γύρνα και κώλο τώρα, να σε σκίσω!» μου ανάβουν τα λαμπάκια. Πάντως, σε έναν τόσο κακόγουστο λαό, μόνο κακόγουστα έθιμα θα ταίριαζαν.
Ειρήσθω εν παρόδω, στη Λάρισα κυκλοφορούν τόσοι Χρυσαυγίτες που κανονικά δεν θα έπρεπε να τσουγκρίζουμε κόκκινα αυγά αλλά χρυσά. Δηλαδή, μετά την Ανάσταση -αντί να καθόμαστε να κάνουμε τις μαλακίες που βρήκαμε από τους προγόνους μας- θα έπρεπε να κυνηγάμε φασίστες και να τους σπάμε τα κεφάλια - πιο πολύ θα τον τιμούσαμε τον Χριστό έτσι. Τέλος πάντων.
Στη Λάρισα -όπως και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας άλλωστε- η περιφορά του επιταφίου την Μεγάλη Παρασκευή είναι εξαιρετικά δημοφιλής, αλλά -όπως έγραψα και πιο πάνω- εκείνη τη μέρα συναντάς το κάθε λαμόγιο που το παίζει καλός χριστιανός, οπότε υπάρχει κίνδυνος να σου ρθει καμιά αναγούλα. Άσε που την Μεγάλη Παρασκευή στις εκκλησίες γίνεται της πουτάνας - οι αγκωνιές, τα σπρωξίματα και οι χριστοπαναγίες πέφτουν βροχή. Οπότε, αν θέλετε σώνει και καλά να πάτε στην εκκλησία την Μεγάλη Εβδομάδα, θα σας συμβούλευα να πάτε την Μεγάλη Τρίτη που ακούγεται το «Τροπάριο της Κασσιανής» - η λειτουργία είναι υπέροχη και δεν κάνω καθόλου πλάκα.
Την Μεγάλη Παρασκευή οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα και οι Λαρισαίοι βυθίζονται στην μελαγχολία του Θείου Δράματος, ωστόσο αυτή η μελαγχολία δεν κρατάει για πολύ, αφού το βράδυ οι περισσότεροι παίρνουν σβάρνα τα τσιπουράδικα και γίνονται ντίρλα, με αποτέλεσμα μαζί με το Θείο Δράμα να κορυφώνεται και το αλκοτέστ.
Τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου οι Λαρισαίοι πιστοί γιορτάζουν την Ανάσταση του Κυρίου με ενθουσιασμό, αφού μόλις πει ο παπάς το «Χριστός Ανέστη» αρχίζουν να σκάνε δυναμιτάκια, στρακαστρούκες, γκαζάκια και βόμβες μολότοφ -γενικώς εκείνο το βράδυ ο καθένας κάνει ό,τι του κατέβει, οπότε μην απορήσετε αν δείτε κάναν Λαρισαίο να πετάει γαρύφαλλα στον παπά φωνάζοντας «ΑΕΛΑΡΑ!!!»-, ενώ την Κυριακή στήνεται από νωρίς ένα τρικούβερτο γλέντι από τη μια άκρη της πόλης ως την άλλη, με τον παραδοσιακό οβελία και τα κοκορέτσια να χαρίζουν άφθονη χοληστερίνη, και τα μέλη των οικογενειών να παριστάνουν πως είναι αγαπημένα και χαρούμενα, ενώ στην πραγματικότητα έχουν σιχαθεί ο ένας τον άλλον και κάνουν υπομονή ώσπου να τελειώσει το ρημάδι το τραπέζι αλλά και το Μνημόνιο.
Καλές γιορτές!
