Με μεγάλη επιτυχία διεξήχθησαν οι εορταστικές εκδηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου στην πόλη του καφέ και της διασκέδασης, αφού Λαρισαίοι εκπαιδευτικοί κρέμασαν πανό απέναντι από την εξέδρα των επισήμων φωνάζοντας συνθήματα κατά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης -την στιγμή που η παρέλαση βρισκόταν σε εξέλιξη-, ενώ αίσθηση προκάλεσε το γεγονός πως οι επίσημοι δεν έφαγαν ούτε μια μούντζα.
Πάντως, το γεγονός ότι ανήμερα της εθνικής επετείου οι εκπαιδευτικοί της Λάρισας βγήκαν στο δρόμο και διαδήλωσαν κατά της κυβέρνησης είναι πολύ θετικό, αφού οι πάντες αντιλαμβάνονται πια πως ένα κομμάτι της κοινωνίας της Λάρισας έπαψε να κοιμάται με τα τσαρούχια και αγωνίζεται.
Οι δυνάμεις του Στρατού και της Αεροπορίας εντυπωσίασαν τους Λαρισαίους -μιας και είναι όλοι στρατόκαυλοι-, οι οποίοι με περηφάνια και συγκίνηση χειροκρότησαν τους ένστολους που παρέλασαν με δυναμικό βηματισμό επειδή πήραν το ανύπαρκτο πρωτογενές πλεόνασμα από τον Σαμαρά και τονώθηκαν.
Η κυβερνητική εκπρόσωπος και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Σοφία Βούλτεψη ήταν η εκπρόσωπος της -αναμφίβολα καταρρέουσας- χούντας στην παρέλαση της Λάρισας. Η Σοφία Βούλτεψη παρακολούθησε συγκινημένη την παρέλαση, ενώ λίγο νωρίτερα κατέθεσε στεφάνι στο Ηρώο της πόλης.
Εν τω μεταξύ, αίσθηση -αλλά και ποικίλα σχόλια- προκάλεσε το γεγονός πως η Σοφία Βούλτεψη πήγε και κατέθεσε το στεφάνι φορώντας την τσάντα της στον ώμο (φωτό), αλλά δεν θα πρέπει να βιαστούμε να λοιδορήσουμε την κυβερνητική εκπρόσωπο για αυτό της το ατόπημα, γιατί είναι γνωστό πως η κλιμακτήριος φρικάρει τις γυναίκες.
Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, μετά το τέλος της παρέλασης, η Σοφία Βούλτεψη δήλωσε ότι «η χώρα βγαίνει από τα μνημόνια» -εντάξει, αυτό το βλέπεις παντού πια-, ενώ παράλληλα τάχθηκε κατά των πρόωρων εκλογών.
Πάντως, είναι ιδιαίτερα λυπηρό το γεγονός πως η Σοφία Βούλτεψη έφυγε από τη Λάρισα χωρίς να φάει έστω ένα γιαούρτι στη μάπα. Τέλος πάντων.
Την παράσταση -όπως κάθε χρόνο- έκλεψαν οι νέοι και οι νέες της Λάρισας, αφού παρέλασαν σε άψογους σχηματισμούς και με επιβλητικό παράστημα, ενώ εντυπωσιακή ήταν και η μαζική τους φυγή προς τα Mikel αμέσως μετά την παρέλαση, γιατί καλές οι παρελάσεις και οι εθνικές επέτειοι αλλά σαν το χαμούρεμα στην καφετέρια δεν έχει.
Με την ευκαιρία -και κλείνοντας-, θέλω να πω πως οι μαθητικές παρελάσεις θα πρέπει να καταργηθούν το συντομότερο, αφού -εκτός από το ότι βρωμάνε φασισμό- ταλαιπωρούν την μαθητιώσα νεολαία μας, μιας και τα παιδιά αναγκάζονται εν έτει 2014 να φοράνε ακόμα αυτά τα γελοία συνολάκια και να περπατάνε σαν καθυστερημένα μπροστά από τον κάθε λούμπεν (βλ. Βούλτεψη).
Ένα στ' αριστερό!
Με αφορμή τα 70 χρόνια από την απελευθέρωση της Λάρισας από Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές -που συμπληρώνονται και εορτάζονται σήμερα-, θέλω να γράψω ένα σχόλιο:
Εντάξει, η Λάρισα κατάφερε κάποτε να απελευθερωθεί από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς.
Από τους Λαρισαίους -που είναι και η μεγαλύτερη πληγή της-, πότε θα καταφέρει να απελευθερωθεί;
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: η χώρα μετράει τεσσεράμισι χρόνια χρεοκοπίας, οι υπεύθυνοι για την χρεοκοπία της χώρας δεν έχουν οδηγηθεί στην Δικαιοσύνη -αντιθέτως, σχεδόν όλοι είναι στις θέσεις τους και τρώνε με χρυσά κουτάλια, με αποτέλεσμα ο κάθε Έλληνας να νομιμοποιείται να κάνει ό,τι γουστάρει- και οι ζωές των πολιτών εξαθλιώνονται όλο και περισσότερο.
Αυτά σκεφτόμουνα σήμερα το πρωί, καθώς περνούσα γαλαζόπετρα στις καρυδιές και στις κερασιές, ενώ ο ήλιος έκαιγε από ψηλά.
Κάτι άλλο που σκεφτόμουνα είναι πως, μια χώρα που διώχνει τους νέους της, δεν μπορεί παρά να είναι σκατόψυχη.
Σκατόψυχη χώρα η Ελλάδα λοιπόν.
Εν τω μεταξύ, η σκατοψυχιά αυτής της χώρας τώρα τελευταία έχει χτυπήσει ταβάνι, αφού το μόνο που την απασχολεί είναι να έρθουν πίσω τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Για τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους που τα τελευταία χρόνια αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό -και δεν πρόκειται να έρθουν ποτέ πίσω- δεκάρα δεν δίνει. Χέστηκε πατόκορφα.
Το γαμάτο με την Ελλάδα είναι πως χρειάζεται την βοήθεια των ξένων -και συγκεκριμένα της ξυλόκοτας της Αμάλ Αλαμουντίν- προκειμένου να της επιστρέψουν οι Βρετανοί κάτι που της έχουν κλέψει. Δηλαδή, εκτός από σκατόψυχη, η Ελλάδα είναι και καθυστερημένη. Τι καθυστερημένη, γκάου τελείως.
Κάτι τέτοια σκεφτόμουνα, ενώ τα παπούτσια μου, τα χέρια μου και το πρόσωπό μου ήταν τίγκα στην γαλαζόπετρα. Μούρτζος είχα γίνει. «Μούρτζος». Φοβερή λέξη, ε;
Μετά έκανα ένα μισάωρο διάλειμμα για τσιγάρο -αυτό δεν ήταν τσιγάρο, μπάφος ήταν- και σκέφτηκα πως αυτός που εκφράζει την ελπίδα στην σημερινή Ελλάδα είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης.
Κατάντια. Μόνο που το σκέφτηκα, με έπιασαν τα γέλια. Ή τα κλάματα, δεν είμαι σίγουρος.
Ύστερα έφερα στο μυαλό μου τους φίλους μου. Όλοι -όλοι όμως- σκέφτονται να μεταναστεύσουν.
Βασικά, απορώ πώς δεν το έχουν κάνει ακόμα. Ελπίζω να πάρουν γρήγορα την απόφαση και να σηκωθούν να φύγουν από την Ελλάδα, για να τους ακολουθήσω κι εγώ. Μόνος μου δεν θέλω να φύγω. Θα πάθω κατάθλιψη.
Όταν τελείωσε το διάλειμμα, σηκώθηκα, πήρα τον κουβά με την γαλαζόπετρα στο ένα χέρι και την βούρτσα στο άλλο και συνέχισα τη δουλειά μου.
Επίσης, συνέχισα να κάνω σκέψεις. Διάφορες.
Δεν θα σας τις πω τώρα όμως, γιατί θέλω να πάω για καφέ.
Αντιός.
