Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

Πέντε χρόνια είναι πάρα πολλά

Το τι συμβαίνει αυτά τα πέντε χρόνια στην χώρα μας και στις ζωές των συνανθρώπων μας είναι λίγο πολύ γνωστό. 

Μετά και το Μνημόνιο Τσίπρα και τον θάνατο της ελπίδας, πολλοί Έλληνες -που είχαν πιστέψει στον Τσίπρα επειδή ήθελαν επιτέλους να πιστέψουν σε κάποιον- έχουν απελπιστεί και βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάθλιψης. 

Πολλοί Έλληνες δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα το γεγονός πως ο Αλέξης Τσίπρας τους πρόδωσε. 

Αλλά αυτά παθαίνεις, όταν γουστάρεις πατερούληδες. 

Αρκετοί από αυτούς τους Έλληνες που ένιωσαν προδομένοι από τον Αλέξη Τσίπρα ήταν νέοι στην πολιτική. Νεοφώτιστοι. 

40 χρόνια αδιαφορούσαν για την πολιτική -χορεύοντας τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια και κάνοντας ζωάρα- αλλά, με το που χρεοκόπησε η χώρα και τα πράγματα ζόρισαν, έπεσαν με τα μούτρα στην πολιτική και -ως νεοφώτιστοι που ήταν- πωρώθηκαν, με αποτέλεσμα να βρεθεί ένας απατεώνας, να τους κλείσει το αριστερό μάτι, να τους κάνει να τον πιστέψουν και στο τέλος να τους εξαπατήσει. 

Είναι εύκολο να εξαπατήσεις έναν νεοφώτιστο. Γιατί είναι εύκολο να τον κάνεις να σε πιστέψει. 

Επίσης, είναι εύκολο να πουλήσεις «ελπίδα» και «αξιοπρέπεια» σε ανθρώπους που δεν έχουν ελπίδα και αισθάνονται πως έχουν χάσει την αξιοπρέπειά τους. 

Για αυτό η Ιστορία θα είναι αμείλικτη με τον Αλέξη Τσίπρα. Γιατί πούλησε ελπίδα και αξιοπρέπεια σε ανθρώπους που είχαν πραγματικά ανάγκη από ελπίδα και αξιοπρέπεια. 

Και τώρα τι; 

Θα σας έλεγα πως τώρα είναι ώρα για σκληρή αυτοκριτική αλλά, διάολε, πάνε πέντε χρόνια από τότε που χρεοκόπησε η χώρα, οπότε τι αυτοκριτική να κάνεις; Όση αυτοκριτική ήταν να κάνεις την έκανες. Εκτός αν είσαι εντελώς ζώον.

Ίσως, το μόνο χρήσιμο που μπορούν να κάνουν οι Έλληνες σε αυτή την συγκυρία είναι να πάψουν να πιστεύουν σε πατερούληδες. 

Να πάψουν να έχουν ανάγκη από έναν ηγέτη, έναν «εθνάρχη». 

Και να σταματήσει το κόλπο της ανάθεσης. 

Κανείς δεν θα σου φέρει στο σπίτι την αξιοπρέπεια, την δικαιοσύνη, την ισονομία και την δημοκρατία. Εσύ θα πρέπει να παλέψεις για αυτά. Εσύ, ρε φίλε, εσύ!

Το παράδειγμα του απατεώνα Τσίπρα είναι ιδανικό, για να συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες πως με πατερούληδες και αναθέσεις η χώρα θα συνεχίσει να είναι μέσα στον βούρκο. 

Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου έδειξαν πως πολλοί πολίτες γουστάρουν ακόμα πατερούληδες και επιμένουν στην ανάθεση. 

«Ας δώσουμε μωρέ ακόμα μια ευκαιρία στον Τσίπρα, μπορεί αυτή τη φορά να φέρει κάτι καλό». 

Έτσι σκέφτηκαν πολλοί πολίτες. 

Ίσως, αυτοί οι άνθρωποι να μην θέλουν να αλλάξει η χώρα. Εκτός αν κάποιοι από αυτούς πιστεύουν πως ο Φίλης με την Τζάκρη και τον Δραγασάκη μπορούν να αλλάξουν την χώρα. Ναι, παιδιά, θα την αλλάξουν την χώρα όλοι αυτοί. Προς το χειρότερο. 

Δεν ανήκω στους Έλληνες που γουστάρουν πατερούληδες. 

Δεν ανήκω στους Έλληνες που τους αρέσει να κάνουν ανάθεση και να κάθονται να περιμένουν να αλλάξουν τα πράγματα -ως δια μαγείας-, μην κάνοντας τίποτα.

Ανήκω στους Έλληνες που πιστεύουν πως η αλλαγή θα έλθει από εμάς. Και αγωνίζονται για αυτό. 

Ανήκω στους Έλληνες που απαιτούν δικαιοσύνη και δημοκρατία. Όχι τώρα. Χτες. 

Ανήκω στους Έλληνες που θεωρούν πως τα πέντε χρόνια είναι πάρα πολλά. Και δεν μπορούν να κάνουν άλλη υπομονή. 

Πέντε χρόνια είναι πάρα πολλά, αγαπητέ συμπατριώτη. 

Προσωπικά, νιώθω λες και γεννήθηκα μέσα στην χρεοκοπία. Έχω ξεχάσει πώς ζούσαμε πριν από όλα αυτά. Και δεν είμαι ο μόνος.

Αν εσύ, αγαπητέ συμπατριώτη, πιστεύεις πως η μοίρα μας είναι η χρεοκοπία και τα Μνημόνια, τότε είσαι άξιος αυτής της μοίρας. 

Σου αξίζει ο βούρκος. 

Να σε ενημερώσω, όμως, πως υπάρχουμε κι εμείς που δεν θεωρούμε πως ήρθαμε -για μια και μοναδική φορά- σε αυτή την ζωή για να ζήσουμε μέσα στον βούρκο. 

Υπάρχουμε κι εμείς που γουστάρουμε ουρανό.