Τα προσφυγόπουλα είναι παιδιά μας (ζήτω η ΑΕΛΑΡΑ!)

Βλέποντας αυτή την φωτογραφία από το χτεσινό παιχνίδι της ΑΕΛ με τον Παναθηναϊκό στο AΕΛ FC Arena -με τις φανέλες των ποδοσφαιριστών της ΑΕΛ να γράφουν στο μπροστινό μέρος την φράση «Τα προσφυγόπουλα είναι παιδιά μας»-, έκανα αμέσως την εξής σκέψη: 

Ότι ναι μεν το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι, εδώ και δεκαετίες, ένας βόθρος στον οποίο δραστηριοποιούνται απατεώνες, κομπιναδόροι και μαφιόζοι-ολιγάρχες -και αφορά φανατισμένους φελλούς- αλλά, από την άλλη, είναι και κάποιες φορές που, ακόμα και μέσα από τον βόθρο που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο, αναδεικνύεται η ομορφιά. 

Αυτό που έκαναν χτες οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΛ -το να αγωνιστούν δηλαδή με την φράση «Τα προσφυγόπουλα είναι παιδιά μας» στην φανέλα (γράφοντας, παράλληλα, στα παλιά τους τα παπούτσια την γελοία Super League)  ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΙΑ και, οπωσδήποτε, η κίνηση αυτή δεν άφησε ασυγκίνητους όλους εμάς που τρέφουμε αγνά συναισθήματα για το ποδόσφαιρο.

Το ποδόσφαιρο είναι ομορφιά και αγάπη. 

Το ποδόσφαιρο δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από ομορφιά και αγάπη. 

Όσοι αγαπήσαμε το ποδόσφαιρο το ξέρουμε καλά αυτό. 

Βέβαια, στην Ελλάδα του 2016 το ποδόσφαιρο είναι ασχήμια και μίσος, και τι άλλο θα μπορούσε να είναι δηλαδή, από την στιγμή που η χώρα είναι και επίσημα προτεκτοράτο -με χαρακτηριστικά Μπανανίας- και οι Έλληνες την εγκαταλείπουν μαζικά. 

Παρ' όλα αυτά, και επειδή δεν μου αρέσει να μιζεριάζω, θέλω να ευχαριστήσω τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΛ που -με αυτή την όμορφη κίνησή τους- μου θύμισαν ξανά όλους εκείνους τους λόγους για τους οποίους αγάπησα το ποδόσφαιρο. 

Μπράβο ρε μάγκες! 

Ζήτω η ΑΕΛΑΡΑ!!!

Οδηγός επιβίωσης για Λαρισαίους ξενύχτηδες (Part 4)

Δεν είχα σκοπό να γράψω τέταρτο μέρος για τον "Οδηγό επιβίωσης για Λαρισαίους ξενύχτηδες" αλλά επειδή όλες οι κοινωνικές ομάδες της Λάρισας έκαναν ντου στο σαλόνι μου εκλιπαρώντας με να το κάνω -ενώ πολλές κοπέλες χάιδευαν γεμάτες ηδονή τα βυζιά τους φωνάζοντας, παράλληλα, "ΚΟΜΑΝΤΑΝΤΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ"-, υπέκυψα και αποφάσισα να γράψω έναν Οδηγό λίγο διαφορετικό από τους άλλους, που θα περιλαμβάνει γνωστά φαγάδικα της πόλης, καφετέριες και γενικά ό,τι μου κατέβει. 

Λοιπόν, ΚΑΜΕΡΑ ΞΑΝΑ ΣΕ ΜΕΝΑ και φύγαμε. 

*Ρουφηξιά φρέντου ισπρέσου, "My all", Mariah Carey στο youtube


ΜΟΥΧΑ

Ίσως το πιο γνωστό τσιπουράδικο στην πόλη. Στην Μούχα το φαγητό και οι μεζέδες είναι μούφα και απορώ πώς την παλεύουν όλοι οι Λαρισαίοι -ΟΛΟΙ όμως- και τρώνε εκεί πέρα. Η κουζίνα της Μούχας προκαλεί δάκρυα στην τουαλέτα, οπότε αν πας πάρε ταπεράκι από το σπίτι και ζήτα από τον σερβιτόρο τσίπουρο χωρίς μεζέ, ενώ αν ο σερβιτόρος σου δώσει κατάλογο πες του "Κοίταξε φίλε, επειδή έχω διαβάσει το κείμενο του κομαντάντε, άσε καλύτερα. Θα φάω τα ροβύθια που μου έβαλε η μάνα μου στο τάπερ". Ιδανικό μαγαζί για οικοδόμους, υδραυλικούς και μπογιατζήδες αλλά και τουρίστες που επισκέπτονται για πρώτη φορά την πόλη και -επειδή δεν ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα- πάνε οι καημένοι και τρώνε την σόλα παπουτσιού που σερβίρει η Μούχα για καλαμαράκια. 

MIKEL

Η πιο γνωστή εταιρεία καφέ στην Ελλάδα που μαστιγώνει τους υπαλλήλους της σε περίπτωση που απεργήσουν. Tο πρώτο Mikel -αν δεν κάνω λάθος- φτιάχτηκε στην Λάρισα, γι' αυτό ΘΑ ΣΕΒΕΣΤΕ. Μπορεί τα Mikel να είναι πια αυτοκρατορία αλλά ο καφές που πουλάνε είναι για τα μπάζα - στο Bruno ο φρέντου ισπρέσου είναι πολύ καλύτερος. Τα Mikel είναι για τον μέσο Λαρισαίο πολίτη ό,τι είναι τα Everest για τον μέσο μπάτσο γουρούνι δολοφόνο. Οι Λαρισαίες πηγαίνουν στα Mikel ντυμένες σαν την γυναίκα του Πατούλη -δηλαδή στην τρίχα και τσίρκο Μεντράνο-, ενώ οι Λαρισαίοι σκάνε μύτη κονιόρδοι και τζιτζιφιόγκοι -λες και τραγουδάνε στο Φάληρο- για να παραγγείλουν έναν ρημαδολάτε μακιάτου με κανέλα και μαύρη. Στους σερβιτόρους -εκτός από το να απεργήσουν- απαγορεύεται και να χαμογελάνε. 

ΜΕΖΕΝ

Πώς είναι η Μούχα; Καμία σχέση. Το Μεζέν είναι μαγαζάρα με κουζίνα τούμπανο και το πρώτο τσιπουράδικο στην Λάρισα που αντικατέστησε τις χαρτοπετσέτες με νοβοπάν - εντάξει, αστειεύομαι, δεν είναι νοβοπάν, αλλά ρε παιδιά, τέτοια μαγαζάρα έχετε, βάλτε και καμιά ρημαδοχαρτοπετσέτα να σκουπίζουμε τα λάδια σαν άνθρωποι. Επίσης αντί για τασάκι σου δίνουν κάτι κονσερβοκούτια που είχανε οι κομμουνιστές στον εμφύλιο για να σφάζουν Χίτες και ταγματασφαλίτες. Ζήτω το ΕΑΜ!

WISEDOG 

Χίπστερ. Στο Wisedog για να σου επιτραπεί η είσοδος πρέπει να φοράς πολύχρωμα ρούχα, να αγαπάς την τέχνη και να είσαι πελούσιος, οπότε εσύ που είσαι ένας λούμπεν πεινάλας τραγιδοβοσκός δεν έχεις καμία δουλειά εκεί - θα σε δείχνουν οι χίπστερ με το δάχτυλο και θα γελάνε δυνατά. Βασικά στο Wisedog συχνάζουν όσοι πάνε Kubrick, οπότε τσακίσου και διάβασε το Part 3 του Οδηγού επιβίωσης. Ωραίο κοκτέιλ αλλά δεν θυμάμαι αν βάζουν τριμμένο. Α, το μαγαζί είναι και straight friendly. 

ΜΑΓΕΙΡΙΟ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ

Δεν είναι της γιαγιάς αλλά ενός περίεργου τύπου που έχει φωτογραφηθεί με ένα κάρο Έλληνες σελέμπριτιζ και έχει τις φωτογραφίες κρεμασμένες σε κάθε γωνιά του μαγαζιού - σε όποιο τραπέζι και να καθίσεις να φας έχεις από πάνω σου το αφεντικό να χαμογελάει με ηθοποιούς και τραγουδιστές. Λογικά ο τύπος θα νομίζει πως όσο περισσότερες φωτογραφίες με διάσημους, τόσο περισσότερη πελατεία. Ναι, γι' αυτό σκίζονται οι Λαρισαίοι να έρθουν να φάνε στο μαγαζί σου. Για την σέλφι με τον Λαζόπουλο. 

ΒΟΣΠΟΡΟΣ

Στον Βόσπορο δεν έχω πάει ποτέ αλλά ξέρω ότι αφορά την τρίτη ηλικία και τον συμπεριέλαβα στο άρθρο μόνο και μόνο για να την πω σε ένα φιλικό μου ζευγάρι που πάει συχνά πυκνά εκεί για φαγητό. Δεν είναι ότι τους αρέσει τρελά ο Βόσπορος, απλά και οι δυο έχουν βίτσιο να τρώνε δίπλα σε ραμολιμέντα και να τα παρακολουθούν να βάζουν τις μασέλες σε ποτηράκι μετά το φαγητό. Τι να πεις. Ανώμαλοι. Παρ' όλα αυτά επειδή είναι φίλοι μου και τους αγαπώ, ΘΑ ΣΕΒΕΣΤΕ. 

ΑΚΑΜΑΤΡΑ 

Η καλύτερη μοσχαρίσια μπριζόλα στην Λάρισα. Πολύ καλό εστιατόριο για μεσόκοπους πεινάλες που παριστάνουν τους διανοούμενους και τσακώνονται για την πολιτική σαν χουλιγκάνια. Το μαγαζί είναι γενικά λίγο σνομπ και εμένα προσωπικά με απωθεί για κάποιο λόγο, οπότε το παίρνω πίσω αυτό που έγραψα για την καλύτερη μοσχαρίσια στην Λάρισα - για τον πούτσο είναι παιδιά, σαν να δαγκώνεις σαμπρέλα. Το θετικό με την Ακαμάτρα είναι πως είναι κυριλέ και πανάκριβη, οπότε αποκλείεται να πετύχετε εκεί μέσα τον Ρέγγα. 

LAS RAMBLAS

Η πιο ξακουστή και πολύβουη καφετέρια στην Λάρισα. Στο Ramblas δεν πέφτει ποτέ καρφίτσα και το τιμούν σχεδόν οι πάντες -αν περάσεις τώρα μια βόλτα από κει θα πάθεις πολιτισμικό σοκ-, αλλά οι πελάτες είναι κυρίως πιτσιρίκια που σου σπάνε τ' αρχίδια με τις τσιρίδες τους. Ιδανικό μέρος για φλερτ με 16χρονο με σιδεράκια και καυλόσπυρα. Μου αρέσει το Ramblas γιατί είναι από τα λίγα μέρη που μπορείς να δεις επαρχιώτες γιδογάμηδες να τρώνε brunch. Είχατε και στην Βαμβακού Brunch ρε; Αρκουδέηδες!


(Με τον κίνδυνο να γίνω κουραστικός και γραφικός: ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΤΙΡΙΚΟ. Ευχαριστώ.)

Οδηγός επιβίωσης για Λαρισαίους ξενύχτηδες (Part 3)

Επειδή όλες οι κοινωνικές ομάδες της Λάρισας κατασκήνωσαν έξω από το σπίτι του κομαντάντε και δεν έφευγαν αν δεν άρχιζα να γράφω το τρίτο μέρος...

Έεετοιμοιοιοιοιοιοιοιοιοιοι; (Με φωνή Σάκη Ρουβά)

*Ρουφηξιά φρέντου ισπρέσου, Χριστούγεννα, Δέσποινα Βανδή στο youtube


STONES

Το Stones είναι μέταλ και αφορά πολύ σκληρούς καριόληδες -ίσως πιο σκληρούς από ό,τι το Black- με μούσια, τατουάζ και πέτσινα που ισιώνουν μαλλί και βάφουν μάτι. Στο Stones θα ακούσεις κυρίως new wave μέταλ και hardcore. Lamb of God, Hatebreed, Slipknot, Chimaira και γενικά όλες τις μπάντες που ακούγαμε με δέος στο λύκειο και νομίζαμε πως ήμασταν ανώτεροι από τον σκυλά με το Town Mate - μεταξύ μας, κάγκουρες ήμασταν κι εμείς παιδιά, απλά γουστάραμε δίκασο και breakdowns. Αφήστε που ο σκυλάς με το Towm Mate γαμούσε, ενώ εμείς την κάναμε λάστιχο στο δωμάτιο με την αφίσα System of a Down. Ιδανικό μαγαζί για φάσωμα με θλιμμένα 17χρονα που ακούνε Korn. Όσους δεν τους σηκώνεται όταν παίζει το Duality τους διπλασιάζουν την τιμή της μπύρας και τους δέρνουν στην τουαλέτα. Αν δεν έχεις stretching τρως πόρτα στο Stones. 

KUBRICK 

Μαγαζί για πετυχημένους άνω των 30 στην πλατεία Ταχυδρομείου. Εκεί ξενυχτάει όλη η χίπστερ ιντελιγκέντσια της Λάρισας με το σνομπ υφάκι. Το κοκτέιλ είναι τούμπανο αλλά δεν έχει τριμμένο πάγο και αυτό με στεναχωρεί που τα βράδια μου λείπεις. Για να μπεις πρέπει να έχεις μουστάκι και να είσαι ντεμέκ ιδιόρρυθμος. Παίζει φουλ μουνί αλλά είναι όλες πολύ ερωτευμένες με τον εαυτό τους για να σου κάτσουν. Εντάξει, άμα σουρώσουν κάτι γίνεται, αλλά και πάλι πρέπει να ταιριάζουν τα ρούχα σας. Τώρα που το σκέφτομαι, το Kubrick αφορά μαντάμ σουσούδες με φράγκα και φιλελέ metrosexuals που ακούνε ηλεκτρονική, οπότε τι σας νοιάζει εσάς που είστε πάμφτωχοι, τριτοκοσμικοί και λούμπεν; 

LEGEND

Στο Legend έχω πάει δυο φορές στην ζωή μου αλλά το συμπεριέλαβα στο άρθρο μετά από αίτημα αναγνωστών. Για το Legend έχω μόνο να πω πως είναι γουστόζικο μαγαζί και παίζει εξαιρετική Blues μουσική. Επίσης το ποτό είναι καθαρό. Και η κοκκινομάλλα η σερβιτόρα τούμπανο. (Ξέρω, δεν σας κάλυψα, αλλά άι σιχτίρ που μου κάνετε και παραγγελιές.)

ΤΟΥΝΕΛ 

Όλοι έχουμε πάει -τουλάχιστον μια φορά- σουρωμένοι στο Τούνελ μετά το Black ή το Alobar. Το Τούνελ είναι στριπτιτζάδικο κάπου σε έναν δρόμο που δεν θυμάμαι ποτέ, αλλά πάντα το βρίσκω μες στο γλυκό μεθύσι μου. Έχει φτηνό ποτό και είναι ιδανικό μέρος για παντρεμένους χωριάτες που βαρέθηκαν να πηδάνε την πατσαβούρα την γυναίκα τους που έχει γίνει 350 κιλά και δεν βγάζει το μουστάκι. Πήγαινε να σου κάνουν κορό τα κορίτσια μπας και ξεχαρμανιάσεις. 

ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Καταρχήν, ΘΑ ΣΕΒΕΣΤΕ. Λούμπεν ελληνάδικο έξω απ' το κέντρο για μπράβους που συνοδεύον τρέσες και δεν διστάζουν να ΜΑΚΑΙΡΩΣΟΥΝ αν τους στραβοκοιτάξεις. Εντάξει, είμαι λίγο υπερβολικός, αλλά να σου πω και κάτι; Γίνεται σάτιρα χωρίς υπερβολή; Τέλος πάντων. Το Μεταίχμιο είναι κλασικό ξεχαρμανάδικο, αφού, όταν δεν έχεις πού αλλού να πας -και έχει κλείσει και το Τούνελ-, πας εκεί. Το ποτό είναι τσίτα μπόμπα αλλά δεν γαμιέται, πιες τον κώλο σου μπας και ξεχάσεις τον δικό της. Μου λες δε γίνεταιαιαιαιαι...

POPEYE

Το Popeye είναι καλοκαιρινό κλαμπ αλλά δεν θα μπορούσα να μην το συμπεριλάβω στο άρθρο γιατί το έλιωσα το καλοκαίρι - είχα μπλέξει με κάτι κάγκουρες. Το Popeye έχει πισίνα και αφορά trendy απολιτίκ βοσκούς με jean διπλωμένο ζγάμπα, ξυρισμένα πόδια και μαλλί Κιμ Γιονκ Ουν. Στο Pοpeye γίνεται του μουνιού το πανηγύρι, οπότε το καλοκαίρι που θα ξανανοίξει να πας. Αφού κάνεις πρώτα ένα σολάριουμ. Και χάσεις 25 κιλά. Και ξυρίσεις στήθος. Και γάμπα. Και πάθεις Stan. 

CASABLANCA

Popeye χωρίς πισίνα. Ίδιος κόσμος, ίδιες μουσικές και α, και ου, και ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Και το Popeye και το Casablanca είναι μαγαζιά για τύπους σαν τον Παπαμιμίκο και γκόμενες σαν την Παπαγγελή, οπότε μακριά. 

ΚΙΟΥ

Το Κιού είναι απέναντι από το Άλομπαρ και το τιμούν 40άρηδες και 40άρες με εφηβική ψυχή που ζηλεύουν τους ροκάδες και τους πιτσιρικάδες που χουν ελεύθερη στα στήθια τους καρδιά. Έχει γαμάτους Dj's που θα σου παίξουν από Portishead και Arctic Monkeys μέχρι Nirvana και System of a Down. Καθαρό ποτό, ωραίος αισθητικά χώρος και πολύ μουνί. Αχ, πάλι σεξιστής έγινα. Συγνώμη. Για να επανορθώσω, στο Κιού παίζει και φουλ ψωλή. Εντάξει, αγαπητή αναγνώστρια; 

BLOW JOB

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως δεν θα άφηνα απέξω το Blow Job αγαπητέ συμπολίτη - κι ας έχει κλείσει εδώ και χρόνια. Γράφω αυτές τις γραμμές δακρυσμένος, γιατί το Blow Job ήταν κάποτε το σπίτι μου. Το Blow Job ήταν κάποτε το σπίτι ΜΑΣ (τρέμολο στην φωνή, λυγμός). Στο Blow έχω γιορτάσει τα γενέθλια μου, έχω χωρίσει, τα 'χω ξαναβρεί, έχω σκατοσουρώσει, έχω ξεράσει -απέξω όμως γιατί ΣΕΒΟΜΟΥΝ- και, γενικά, έχω κάνει τα πάντα. Επίσης, ήταν στο Blow Job όταν άκουσα για πρώτη φορά το You know im no good της Amy Winehouse - δεν τα ξεχνάω εγώ κάτι τέτοια. Να ήμασταν τώρα ξανά 17, να κάναμε κοπάνα από το σχολείο και να πηγαίναμε Blow ε; Αχ...


(Και τα τρία μέρη του "Οδηγού επιβίωσης για Λαρισαίους ξενύχτηδες" είναι σατιρικά -το λέω ξανά γιατί κυκλοφορούν ανάμεσά μας άνθρωποι χωρίς χιούμορ- και γράφτηκαν με πολλή αγάπη και σεβασμό. Καλές γιορτές σε όλους.)

Οδηγός επιβίωσης για Λαρισαίους ξενύχτηδες από τον κομαντάντε Ντάρκο (Part 2)

Τι φταίω εγώ που όλες οι κοινωνικές ομάδες της Λάρισας ήταν υπέρ του να γράψω το δεύτερο μέρος του "Οδηγού επιβίωσης για Λαρισαίους ξενύχτηδες"; 

Έτοιμοι; Πάμε! 

*Ρουφηξιά φρέντου ισπρέσου, Wham, Last Christmas στο youtube


PEOPLE

Δίπλα στην κεντρική πλατεία και μια ανάσα από τον Αδάμο -πείνασα-, το People είναι το μαγαζί που τα σπάει ο απουσιολόγος με τον μεγάλο κώλο και την χαλασμένη μασχάλη που είχες στο λύκειο - αυτός που σου έβαζε απουσία ακόμα και όταν ήσουν παρών στο μάθημα. Στο People ξενυχτάει όλη η ΔΑΠ Λάρισας, οπότε δεν αφορά τους αναγνώστες του κομαντάντε Ντάρκο που είναι όλοι αριστεροί επαναστάτες και κοιμούνται με την βιογραφία της Ουλρίκε Μάινχοφ κάτω απ' το μαξιλάρι είναι ένα βαθύ πηγάδι που μέσα κατοικούν οι ψυχές που σ' αγαπούν. Το μαγαζί έχει φιλοξενήσει ονόματα όπως Κώστας Μπίγαλης, Γιώργος Λεμπέσης και Τριαντάφυλλος -ΘΑ ΣΕΒΕΣΤΕ-, και γενικά φέρνει για live ό,τι πιο τελειωμένο έχει να προσφέρει η ελληνική ελαφρολαϊκοπόπ σκηνή περασμένων δεκαετιών. Πήγαινε -γιατί παίζει και πολύ μουνί-, αλλά φρόντισε πρώτα να αγοράσεις παντελόνι διπλωμένο ζγάμπα και να γίνεις φιλελέ.

ΓΙΑΣΕΜΙ

Κλασικό φοιτητομάγαζο στο κέντρο της πόλης. Στο Γιασεμί θα δεις Κνίτες, Δαπίτες, αναρχικούς, χίπιδες, χίπστερς -θα δεις τα πάντα- αλλά, κυρίως, πρωτοετάκια. Που νομίζεις ότι θα σου κάτσουν. Έτσι όπως είσαι. Χαχαχαχαχαχαχα!!! Τσίπουρο, μπύρα, κρασί, ποτό, το Γιασεμί συνδυάζει τα πάντα, έχει καλές τιμές και συνήθως δεν βρίσκεις ούτε σκαμπό. Ιδανικό μέρος για έντεχνους φοιτητές που καυλώνουν με Θηβαίο και Χαρούλη. Σου μιλώ και κοκκινίζεις, τι να φανταστώ; 

(ΣΤΟ) ΠΕΡΙΠΟΥ

Ροκ τσιπουροκρασορακομελάδικο (ουφ) απέναντι από το Γιασεμί με ωραία κουζίνα και πολύ ευγενικά παιδιά στο service. Στο Περίπου θα ακούσεις ωραίες μουσικές και θα φας το πιο φρέσκο ποπκόρν στην πόλη. Φιλοξενεί κυρίως παιδιά του αντιεξουσιαστικού χώρου που, βασικά, είναι κάτι προδομένοι Συριζαίοι αλλά μην το πείτε παραέξω. Δεν ξέρω αν επιτρέπεται η είσοδος αν δεν είσαι ΑΕΛ, αμάνικο, ρετσίνα και λουκάνικο. Ιδανικό μέρος να φασώσεις πρώην Συριζαίες και νυν ΛΑΕ αλλά και να ακούσεις αντάρτικα από τον τεράστιο Σωτήρη Μαρκούτη που το παίζει αριστερός ενώ το ρίχνει Λεβέντη. ΣΑΜΠΑ.   

ΜΑΝΤΑΤΟ

Σκοτεινό μέρος κοντά στον Άγιο Κωνσταντίνο για ορίτζιναλ έντεχνους με δακρυσμένη ψυχή. Το πιο ανεβαστικό κομμάτι που θα ακούσεις εκεί μέσα είναι Μποφίλιου. Επιτρέπεται το φάσωμα αλλά με την προϋπόθεση να κλαίτε και οι δυο, ψιθυρίζοντας τίποτα σημαντικό ζω μονάχα εν λευκώ. Το Μαντάτο αποτελεί το ορμητήριο όλων των διανοούμενων της Λάρισας που, βασικά, είναι κάτι επηρμένοι 50χρονοι γιδογάμηδες που δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα την χυλόπιτα του Τσίπρα στο δημοψήφισμα. Βασικά, το Μαντάτο είναι για emo Συριζαίους με υψηλή χοληστερίνη. Δεν ξέρω αν ισχύει αλλά έχω ακούσει πως ένας 26χρονος άφησε την τελευταία του πνοή εκεί μέσα μετά από υπερβολική δόση Αλκίνοου Ιωαννίδη. 

BUKOWSKI

Μαγαζί με ωραία αισθητική και πολύ καλή κουζίνα, φιλοξενεί συνήθως φιλελέ κυρίες σε κλιμακτήριο που γουστάρουν τρελά Κυριάκο. Το Bukowski είναι λίγο κυριλέ, οπότε δεν αφορά τους αναγνώστες του κομαντάντε που πίνουν μπύρες στην κεντρική και ρεύονται στην μάπα περαστικών. Ο μεγάλος Χένρι Τσινάσκι αποκλείεται να πατούσε εκεί μέσα ή, αν πατούσε, θα έριχνε τέτοια σούρα που πιθανότατα θα τον πετούσαν έξω με τις κλωτσιές. 

HOBO

Συμπαθητικό μέρος για φαγητό και ποτό με πολύ ωραίες ροκ μουσικές. Το Hobo είναι μαγαζί με ταυτότητα και για αυτό το γουστάρουμε. Έχω πάει με όλες σχεδόν τις πρώην μου που με έχουν μπλοκάρει στο Facebook και τώρα διαβάζουν μετανιωμένες αυτό το αριστούργημα. Ιδανικό μαγαζί για πρώτο -και τελευταίο- ραντεβού με σοφιστικέ τριαντάρα που παίζει μουσική ή κάνει θέατρο. Οι μερίδες είναι λίγο τσιγκούνικες. 

STAGE 

Το πιο γνωστό liveάδικο στην πόλη. Έχει φιλοξενήσει τα μεγαλύτερα ονόματα της ροκ και της punk ελληνικής μουσικής σκηνής, οπότε ρισπέκτ. Ο ήχος είναι ψιλομάπα, αλλά υπάρχουν και οι ωτασπίδες. Στο Stage θα πετύχετε στάνταρ τον Ρέγγα, αλλά τι α καντς; Α κατς α μαλώεις; 

MONK

Ωραιότατο bar στο αρχαίο θέατρο που φιλοξενεί κόσμο όλων των ηλικιών. Μην πας καθημερινή γιατί θα πετύχεις σίγουρα την μάνα σου - αν είναι με τον πατέρα σου εντάξει, αλλά αν είναι με γκόμενο; Στο Monk παίζει ο καλύτερος και πιο χαμογελαστός Dj της Λάρισας, οπότε ΘΑ ΣΕΒΕΣΤΕ. Α, να μην ξεχάσω, στο Monk τρως πόρτα αν δεν έχεις βέσπα και τατουάζ. 

AZTEK

Συγκίνηση. Αυτό το μαγαζί μας μεγάλωσε. Μας ταχτάρισε. Ακόμα και όταν ρίχναμε πιστόλα σουρωμένοι, το Aztek μάς καλούσε ταξί προκειμένου να επιστρέψουμε ασφαλείς στο σπίτι. Εντάξει, πλάκα κάνω. Στην πραγματικότητα έβγαινε ο καημένος ο σερβιτόρος και μας κυνηγούσε μέχρι τον Άγιο Νικόλαο για να τον πληρώσουμε - ντροπή. Με ειδοποιούν απ' το κοντρόλ ότι πλέον το Aztek έχει αλλάξει όνομα και ιδιοκτήτη αλλά σιγά, πάλι Scorpions και Dickinson θα παίζει. 

ΣΥΡΜΑ LIVE

















Δεν είναι τυχαίο ότι το άφησα τελευταίο. Στο Σύρμα πήγα μια φορά αλλά δεν θα την ξεχάσω ποτέ - βραδιά-έπος. Λούμπεν σκυλάδικο για χωρισμένους 55αρηδες και γενικά λιώματα σε γκρεμό. Το Σύρμα είναι Φάληρο απ' τα Lidl αλλά, πίστεψέ με, αν πας θα τα περάσεις σούπερ. Άσε που θα γαμήσεις σίγουρα. Αρκεί να πλερώ φυσικά. 


(Επειδή πολλοί συμπολίτες μας δεν έχουν χιούμορ -οι καημένοι-, να επαναλάβω ότι ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΤΙΡΙΚΟ. Ευχαριστώ.)

Οδηγός επιβίωσης για Λαρισαίους ξενύχτηδες από τον κομαντάντε Ντάρκο

O κομαντάντε Ντάρκο έχει κοιμηθεί σούρα σε όλα σχεδόν τα bar και τα μπουζούκια της Λάρισας, οπότε είναι ο κατάλληλος να γράψει ένα άρθρο-οδηγό επιβίωσης αναφορικά με την νυχτερινή ζωή στην πρωτεύουσα του Θεσσαλικού κάμπου.

Λοιπόν, ΚΑΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΝΑ και ξεκινάμε.

*Ρουφηξιά φρέντου ισπρέσου



ALOBAR

Το Alobar βρίσκεται στην καρδιά της Λάρισας και είναι ροκ. Και ρέγκε. Και μέταλ. Και σκα. Βασικά είναι πολλά. Είναι πιθανότατα το μικρότερο σε χωρητικότητα bar στην πόλη, αλλά είναι κάτι βράδια Παρασκευής που σου δίνεται η εντύπωση πως καταφέρνει και χωράει μέσα ολόκληρη την Λάρισα. Προσωπικά εμένα πολλές φορές με πιάνει ασφυξία από την πολυκοσμία, αλλά άμα κατεβάσεις τέσσερα πέντε ουίσκια και κουμπώσεις και κάνα δυο ζάναξ, την παλεύεις μια χαρά. Οι αντικοινωνικοί-αγοραφοβικοί -σαν κι εμένα- να το προτιμάτε τις καθημερινές. Ιδανικό μαγαζί για ξεφάντωμα και φάσωμα με αναρχικές μέχρι το πρωί. Ο μουσάτος ο Dj τα σπάει. 

BLACK ROSE

Το φρουραρχείο του Τζίμι -ΘΑ ΣΕΒΕΣΤΕ- και χρόνια τώρα η ρίζα του χανγκόβερ χιλιάδων Λαρισαίων από ηλικίες 17 έως 57. Το Black είναι κατά κύριο λόγο ροκ και μέταλ, άρα αφορά αποκλειστικά σκληρούς καριόληδες. Καλό είναι να γνωρίζετε πως στο Black είναι μπόμπα ακόμα και τα πατατάκια, οπότε πιείτε νεράκι. Προς θεού, μην δεχτείτε ποτέ σφηνάκι από τον Τζίμι γιατί θα αρχίσετε να μιλάτε σαν κι αυτόν. Αποφύγετε το Black τις Παρασκευές και τα Σάββατα γιατί στάνταρ θα πετύχετε τον Ρέγγα, ο οποίος θα σας τα κάνει τούμπανα. ΦΦΦΦΑΑΑΑΣΙΣΤΕΣΣΣΣΣΣ ΜΜΜΜΜΜΑΑΑΑΛΑΚΑΑΑ. Επίσης ιδανικό μαγαζί για ξεφάντωμα και φάσωμα με άλουστους μεταλάδες 

ΦΑΛΗΡΟ

Τι να πει κανείς για αυτό το θρυλικό μέρος. Αυθεντικό σκυλάδικο, ορίτζιναλ πιατάδικο. Το Φάληρο είναι εμπειρία και τρόπος ζωής. Πιστέψτε με, αυτά που θα δείτε εκεί μέσα δεν θα τα δείτε πουθενά αλλού. Ας περιοριστώ μόνο στο να πω πως το Φάληρο είναι το μοναδικό μαγαζί στον πλανήτη που διαθέτει αόρατους καλλιτέχνες - ακούς την φωνή της τραγουδιάρας αλλά την τραγουδιάρα δεν μπορείς να την εντοπίσεις πουθενά στην πίστα. Το Φάληρο δεν είναι μπουζούκια για Δαπίτες αλλά για παλαιάς κοπής αλήτες με πούρα, λευκά σατέν πουκάμισα και γουρουνότριχα στο στέρνο. Μόνο να έχετε λίγο το νου σας γιατί ο μόνος που δεν οπλοφορεί εκεί μέσα παίζει να είναι η λουλουδού. Thug life, να πούμε. 

ΧΙΛΙΑ ΧΕΙΛΙΑ

Κυριλέ μπουζούκια για Δαπίτες, Πασπίτες -που υπάρχουν ακόμα- και γενικά σκαρπινόφλωρους με πουκαμισάκι, καζάκα και μεγάλη περιφέρεια. Αξίζει να πάτε μόνο για να βγείτε σέλφι με τον πρόεδρο της ΑΕΛ Αλέξη Κούγια. Εντάξει, και για τον ντράμερ της ορχήστρας αξίζει να πάτε. Γαμάει.  


MOSHPIT

Κεντρικό μαγαζί κοντά στο Alobar. Στο Moshpit θα ακούσεις από Dubstep και Drum n Bass μέχρι ρέγγε και χιπ χοπ, ενώ θα χάσεις σίγουρα το μπουφάν σου. Το Moshpit πάντα μου έφερνε στο μυαλό την φράση "Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα", αφού εκεί μέσα έχω πετύχει από Φοίβο Δεληβοριά μέχρι Ρέγγα, αλλά να σας πω και κάτι; Στ' αρχίδια μου για τους φασίστες. Άτσα, να και το inside joke. Ο πάνω όροφος δεν παλεύεται -καθώς γεμίζει ασφυκτικά με μουστάκια που χοροπηδάνε σαν παλαβά- αλλά αν είσαι χίπστερ και πίνεις γρήγορα θα γουστάρεις την ζωή σου. Για να πω και καμιά καλή κουβέντα, το Moshpit έχει φτηνό και καλό κοκτέιλ, αλλά προσοχή μην σας το ρίξουν τα ούγκανα που πλακώνονται έξω απ' το μαγαζί σχεδόν κάθε Παρασκευή. Ιδανικό μέρος να τα σπάσετε και να φασώσετε κάνα 16χρονο.



HAMAM/BASEDOM

Το μαγαζί που κάθε Λαρισαίος αγάμητος που σέβεται τον εαυτό του επισκέπτεται τρεις φορές την εβδομάδα τουλάχιστον. Στο Hamam όποια μέρα και να πας δεν πέφτει καρφίτσα. Μην φανταστείς ότι μιλάμε για καμιά μαγαζάρα με τρομερή αισθητική. Απλά, "παίζει τρελό μουνί". Όλες οι θεογκόμενες της Λάρισας εκεί τα σπάνε. Πήγαινε, αλλά να θυμάσαι ότι δεν θα γαμήσεις γιατί είσαι στραβοχυμένος και έχεις τον ανθρωποδιώκτη. Καλή διασκέδαση. 

ΜΠΑΧΑΛΟ

Το όνομα και μόνο τα λέει όλα. Το μαγαζί που λατρεύουμε να μισούμε. Δεν είναι live σκυλάδικο, δεν έχει δηλαδή ορχήστρα. Είναι μπαρ με Dj που παίζει ΜΟΝΟ σκυλάδικο. Στο Μπάχαλο ξενυχτάει όλο το λουμπεναριό της πόλης και η μισή ασφάλεια. Είναι μπόμπα μέχρι κι ο σερβιτόρος, αλλά δεν πειράζει γιατί είναι ευγενικό και χαμογελαστό παιδί. Στο Μπάχαλο έχεις την δυνατότητα να τα σπάσεις με Παντελίδη μέχρι τις 10 το πρωί, ενώ είναι πολύ πιθανό να καταφέρεις να γαμήσεις γιατί οι πιο πολλές εκεί μέσα δεν βλέπονται. Είναι δηλαδή σαν εσένα.  

ΕΛΙΞΗΡΙΟ

Ξέρω, το Ελιξήριο δεν είναι ούτε bar ούτε μπουζούκια, οπότε δεν έχει θέση στο άρθρο. Τι λέτε, ρε μαλάκες; Το Ελιξήριο φίλε είναι το Ελιξήριο και είναι και bar και μπουζούκια και ό,τι θες. Βασικά, το Ελιξήριο είναι η Λάρισα. Ό,τι είναι ο Καζαντζίδης για τον Έλληνα ξενιτεμένο, είναι το Ελιξήριο για τον Λαρισαίο ξενυχτισμένο. Εντάξει, λίγο για τον πούτσο η παρομοίωση, αλλά το πιάσατε πιστεύω το νόημα. Ανοιχτό 26 ώρες το 24ωρο και 369 μέρες τον χρόνο, το Ελιξήριο σου δίνει την δυνατότητα να φας σουβλάκι και γύρο στις 9 το πρωί από τον πιο αλανιάρη ψήστη που γνώρισε ο ντουνιάς, του οποίου το όνομα μου διαφεύγει αυτή την στιγμή αλλά όλοι καταλάβατε για ποιον μιλάω. Χασίς, κολλύριο, τσεκ-ιν στο Ελιξήριο. ΘΑ ΣΕΒΕΣΤΕ.  


(Το κείμενο είναι σατιρικό. Και με κεφαλαία: TO ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΣΑΤΙΡΙΚΟ. Ευχαριστώ.)

Σημειώσεις ενός υποψήφιου Έλληνα νεομετανάστη (πρόλογος)

Χτες το μεσημέρι ανακοίνωσα στους γονείς μου την απόφασή μου να εγκαταλείψω την Ελλάδα. Πιστέψτε με, ποτέ στην ζωή μου δεν έχω κληθεί να κάνω κάτι πιο δύσκολο. 

Στις 10 Ιανουαρίου πετάω για μια χώρα της Σκανδιναβίας, μαζί με τον Ν., έναν πολύ κοντινό μου φίλο που ζει και εργάζεται εκεί τα τελευταία δυο χρόνια. 

Αν δεν υπήρχε ο Ν., η ιδέα της διαφυγής στο εξωτερικό δεν θα μου περνούσε καν από το μυαλό· η σκέψη και μόνο να πάω σε έναν ξένο τόπο όπου κανείς δικός μου άνθρωπος δεν θα με περιμένει, μου προκαλούσε πανικό. 

Πήρα την απόφαση να φύγω μέσα σε δυο μέρες. Οι λόγοι; Προσωπικοί (στους οποίους θα αναφερθώ μέσα στο επόμενο διάστημα με μια σειρά κειμένων) αλλά, κυρίως, πολιτικοί. 

Η Ελλάδα ζει τον έβδομο χρόνο της χρεοκοπίας της, και είναι πια κανονικό προτεκτοράτο-αποικία. Τα τρία Μνημόνια -με την άγρια λιτότητα που τα συνοδεύει- έχουν γονατίσει τους Έλληνες, οι οποίοι δεν μοιάζουν καθόλου διατεθειμένοι να αγωνιστούν για να κερδίσουν πίσω την χώρα τους -που δεν είναι πια δική τους- και τις ζωές τους, που τους έχουν κλαπεί μέσα από τα χέρια.  

Οι Έλληνες έχουν παραιτηθεί. 

Σε πρόσφατο κείμενό μου, έγραφα: "Οι Έλληνες πια δεν είναι άνθρωποι αλλά ζόμπι. Δεν είναι λαός αυτός, το Walking Dead είναι". 

Όπως και να χει, δεν γράφω αυτό το κείμενο για να κάνω κριτική στους Έλληνες. Έχω τέτοια αναταραχή μέσα μου που το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να τα βάλω με τους Έλληνες. 

Θέλω να πω μόνο πως με κούρασε η πολλή σκέψη. Σκέφτηκα πολύ αυτά τα εφτά χρόνια της χρεοκοπίας -όπως και πολλοί συμπατριώτες μου- και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: 

Οι Έλληνες δεν θέλουν να αλλάξουν. Τόσο απλά. 

Απόδειξη, το γεγονός ότι οι Έλληνες, πέρυσι τον Σεπτέμβρη, και λίγο μετά την ανατροπή του δημοψηφίσματος από τον Αλέξη Τσίπρα -ανατροπή που αντί να βγάλει τους Έλληνες μαζικά στους δρόμους για να διεκδικήσουν Δημοκρατία, τους οδήγησε στις παραλίες όπου πλατσούριζαν μέσα σε φοβερή αφασία- παρέδωσαν ξανά την διακυβέρνηση της χώρας στον ΣΥΡΙΖΑ και στον άνθρωπο που έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια ένα 63% ΟΧΙ . 

Δεν νομίζω πως χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο. 

Μια ακόμα απόδειξη για το πόσο απαθείς και αποβλακωμένοι είναι σήμερα οι Έλληνες είναι το γεγονός ότι ετοιμάζονται να κάνουν πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Να τον κάνουμε και τον Κυριάκο πρωθυπουργό, ρε παιδιά. Να τον δοκιμάσουμε κι αυτόν. Νέος είναι, άφθαρτος είναι, αυτοδημιούργητος είναι... Τι έχουμε να χάσουμε; Σάμπως τι θα μας σώσει; Ο συλλογικός αγώνας για Δημοκρατία και Δικαιοσύνη; Μην ακούω μαλακίες. Μια ακόμα ανάθεση θα μας σώσει. 

Αλλά πάλι στην κριτική το γύρισα. Συγνώμη, σταματάω. 

Τα πρόσωπα των γονιών μου ενώ τους ανακοίνωνα χτες την απόφασή μου να φύγω από την Ελλάδα είναι μια εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ. 

Ο πατέρας μου, ο άνθρωπος με τα πιο χαμογελαστά μάτια στον κόσμο, έχασε δέκα χρόνια από την ζωή του. Η μάνα μου, η οποία υπήρξε η ίδια μετανάστρια στα νιάτα της και γνωρίζει καλά την πίκρα του να ζεις μακριά από τον τόπο σου, έκλαιγε βουβά. 

Αν η μεγαλύτερη τραγωδία για έναν γονιό είναι να φύγει το παιδί του από την ζωή -ενόσω αυτός είναι ακόμα ζωντανός-, η αμέσως επόμενη είναι να δει το παιδί του να φεύγει μετανάστης. 

Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες γονείς το έχουν βιώσει αυτό τα τελευταία 7 χρόνια. 

Θέλω να πω σε αυτούς τους ανθρώπους ότι τους αγαπάω σαν να ήταν δικοί μου γονείς. Μακάρι να μπορούσα να τους συναντήσω όλους έναν-έναν πριν φύγω. Θα έπινα τα δάκρυα τους. 

Δεν ξέρω πώς να τελειώσω αυτό το κείμενο. 

Δεν σας κρύβω: από χτες έχω πλαντάξει στο κλάμα. Στην ζωή μου δεν κλήθηκα ποτέ να πάρω πιο δύσκολη απόφαση. 

Ταυτόχρονα όμως αισθάνομαι και μια γλυκιά λύτρωση. Σαν να φεύγει από τους ώμους μου όλο το βάρος που κουβαλάνε σήμερα οι Έλληνες στο στήθος τους. 

Από χτες γυρνάει διαρκώς στο μυαλό μου ο μεγαλειώδης στίχος του Διονύση Σαββόπουλου που τραγουδήθηκε από τα χείλη της τεράστιας Σωτηρίας Μπέλλου: 

"Σ΄ αυτόν τον τόπο, όσοι αγαπούνε, τρώνε βρόμικο ψωμί". 

Εφτά χρόνια τρώμε βρόμικο ψωμί, αδέρφια. 

Εγώ κουράστηκα. 

Θα τα ξαναπούμε. 

Ο Ντόνι είναι με τον Κυριάκο

Αγαπητοί ραγιάδες του Ευρωπαϊκού Ιράν, γράφω αυτές τις γραμμές γιατί αποφάσισα πως θέλω να στηρίξω τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην προσπάθειά του να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός του προτεκτοράτου. 

Είμαι κι εγώ με τον Κυριάκο δηλαδή. 

Και θέλω να είστε κι εσείς με τον Κυριάκο. 

Βασικά, θέλω όλοι οι Έλληνες να είναι με τον Κυριάκο. 

Σας καλώ όλους να στηρίξετε τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές. 

Για όσους δεν κατάλαβαν:

Είμαι τρελά ερωτευμένος με τον Κυριάκο και θέλω να τον στηρίξετε με όλες σας τις δυνάμεις. 

Εντάξει; 

Θέλω στις επόμενες εκλογές να πάνε όλοι οι Έλληνες στην κάλπη και να ψηφίσουν μαζικά την μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη του Άδωνι Γεωργιάδη, του Μάκη Βορίδη και του Θανάση Πλεύρη, για να γίνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο απόλυτος άρχοντας αυτού του τόπου. 

Αγαπητοί ραγιάδες του Ευρωπαϊκού Ιράν, όχι, δεν τρελάθηκα. 

Απλά, συνειδητοποίησα -κάπως αργά ίσως- πως είναι μεγάλη αδικία να σκάσει η χώρα στα χέρια του απατεωνίσκου Τσίπρα και της προσκυνημένης παρεούλας του. 

Το δίκαιο είναι να σκάσει η χώρα στα χέρια αυτών που την ξέσκισαν. 

Το δίκαιο είναι η Ελλάδα να κάνει μπαμ στην μάπα όσων την διέλυσαν και την εξευτέλισαν. 

Άρα, πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε πως είναι εθνική ανάγκη να γίνει ο καθυστερημένος γιός του δράκουλα ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας. 

Το παραμύθι ότι ο Τσίπρας με τον Καμμένο κατάφεραν μέσα σε ενάμισι χρόνο να πνίξουν την ελληνική οικονομία, να μετατρέψουν την Ελλάδα σε γελοίο προτεκτοράτο και να την εξευτελίσουν σε όλο τον πλανήτη, οδηγώντας τους Έλληνες στην απελπισία, την αυτοκτονία ή την μετανάστευση -παραμύθι που ξεπλένει και αθωώνει όλους τους προηγούμενους που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο- πείθει μόνο φιλελέδες και καθυστερημένους. Καλά, το ίδιο πράγμα είναι. 

Αν δεν είστε φιλελέδες ή καθυστερημένοι, σας παρακαλώ ακούστε με και κάντε ξανά κυβέρνηση την Νέα Δημοκρατία.

Τι; Ο Κυριάκος είναι κάπως ζαβό και δεν σας εμπνέει; 

Μην ακούω μαλακίες. 

Δηλαδή σας ενέπνεαν ο Σημίτης, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και δεν σας εμπνέει ο Κούλης; 

Είναι δυνατόν; 

Ρε μαλάκες, έχετε παραδώσει την χώρα σε όποιο μουνόπανο την διεκδίκησε και θα κολλήσετε στον Κυριάκο; 

Μα με το να παραδώσετε την Ελλάδα σε όλους αυτούς, έχετε αποδείξει πως είστε ικανοί για τα πάντα. Οπότε, πού σκαλώνετε τώρα; 

Κάντε εκεί πέρα τον Κυριάκο πρωθυπουργό, να πάρω κι εγώ μια χαρά, να σκάσει λίγο το χειλάκι μου. 

Δείτε τον τι καλός που είναι στην φωτογραφία. Εντελώς κονιόρδος.  

Δεν θα σας άρεσε να σκάσει η χώρα στα χέρια αυτουνού του σκατόφλωρου; 

Σκεφτείτε πως πετάτε την καυτή πατάτα στα χέρια του μισητού απουσιολόγου που στο γυμνάσιο σας έβαζε απουσία ακόμα και όταν δεν απουσιάζατε από το μάθημα - όλοι είχαμε έναν τέτοιον.  

Σκεφτείτε πως περνάτε την βόμβα στα χέρια όχι μόνο του μισητού απουσιολόγου αλλά και της θλιβερής παρέας του που αποτελείται από σπυριάρηδες λιμοκοντόρους που σας μισούν με όλο τους το είναι και θέλουν το κακό σας. 

Δείτε το έτσι, στην τελική. 

Βασικά, δείτε το όπως θέλετε. Αλλά ακούστε με. 

Μην δω καμιά αποχή στο 55%. Θα πέσω να πεθάνω. Μπέσα. 

Θέλω η Νέα Δημοκρατία να βγει με ποσοστό 90% και ο Κυριάκος να κάνει το σύμπαν να παραμιλάει. 

Για να σας αποδείξω πόσο πολύ θέλω να παραδώσετε την Ελλάδα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, θα την δω Μαντόνα και θα υποσχεθώ τσιμπούκι σε όποιον τον ψηφίσει. 

Λοιπόν, το αποφάσισα;

Πίπα σε όποιον Έλληνα ψηφίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές. 

Με την Μαντόνα δεν έπιασε στην Αμερική -τον Τραμπ έβγαλαν οι Αμερικανοί- αλλά εδώ πιστεύω ότι θα πιάσει. Στο κάτω κάτω, εγώ δεν είμαι μια γριά πατσαβούρα σαν την Μαντόνα αλλά δυο μέτρα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά. 

Τι άλλο θέλετε να κάνω πια για να καταλάβετε ότι γουστάρω Κυριάκο κολασμένα και θέλω να τον δω πρωθυπουργό; 

Να υποσχεθώ γλειφομούνι σε όποια Ελληνίδα τον ψηφίσει; 

Άντε, θα το κάνω κι αυτό.

Μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει. 

Μόνο πριν μου τις φέρετε να τις πλύνετε καλά γιατί σιχαίνομαι κάπως.

(Κουφάλα Αλέξη Τσίπρα, για σένα δουλεύω.)

Brexit!

Παγκόσμιο σοκ προκάλεσε το αποτέλεσμα του Βρετανικού δημοψηφίσματος, αφού οι Βρετανοί ψήφισαν Brexit και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να μην συμμετάσχει ξανά στην Eurovision το Ηνωμένο Βασίλειο. 

Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξέφρασαν την βαθιά θλίψη τους για το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος, τονίζοντας ωστόσο πως σέβονται την απόφαση των Βρετανών πολιτών, αφού η Βρετανία, σε αντίθεση με την Ελλάδα, δεν είναι προτεκτοράτο-αποικία και εκεί μετράνε τα δημοψηφίσματα. 

Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δήλωσε απογοητευμένος μετά το Brexit, οπότε αντιλαμβανόμαστε πως ξημερώνουν καλύτερες μέρες για την Ευρώπη -όταν ο Σόιμπλε δηλώνει απογοητευμένος, δεν μπορείς παρά να είσαι αισιόδοξος- και μπράβο στους Βρετανούς που του έκαναν την μούρη κρέας, του παλιοπουσταρά. 

Σε τηλεοπτικό του διάγγελμα αμέσως μετά το αποτέλεσμα του Βρετανικού δημοψηφίσματος, η μαριονέτα των αγορών -που παριστάνει τον πρωθυπουργό της Ελλάδας- Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως «σήμερα είναι μια δύσκολη μέρα για την Ευρώπη», ενώ αναρωτήθηκε «ποιος ευθύνεται για την διάδοση του εθνικισμού και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη;».

Αλέξη Τσίπρα, θα σου πω εγώ ποιος ευθύνεται για την διάδοση του εθνικισμού και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. 

Για την διάδοση του εθνικισμού και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη ευθύνονται (και) κάτι πολιτικοί απατεώνες σαν εσένα που υποδύονται τους αριστερούς επαναστάτες που θέλουν και καλά να αλλάξουν την Ευρώπη και να την κάνουν πιο δημοκρατική, ενώ στην πραγματικότητα είναι φυτευτοί και εντεταλμένοι από τους οικονομικούς δολοφόνους του εξαμβλώματος που ονομάζεται «Ευρωπαϊκή Ένωση», οι οποίοι τους κάνουν μαριονέτες τους και τζουτζέδες τους, με αποτέλεσμα κάτι φασισταριά σαν τον Φάρατζ και την Λεπέν να κάνουν πάρτι. 

Ελπίζω να σε βοήθησα. 

Μετά την επικράτηση του Brexit, πολλοί Έλληνες πολιτικοί και τηλεδημοσιογράφοι έκαναν λόγο για «νίκη του λαϊκισμού και της ακροδεξιάς» αλλά κάποιος θα πρέπει να πει σε αυτά τα καθεστωτικά ρεντίκολα πως η άνοδος της λαϊκίστικης ακροδεξιάς στην Ευρώπη οφείλεται στις πολιτικές εξοντωτικής λιτότητας που εφαρμόζουν η Μέρκελ και ο Σόιμπλε -μαζί με το παρεάκι των αδίστακτων γραφειοκρατών των Βρυξελλών- που οι Μητσοτάκηδες, οι Θεοδωράκηδες και οι λουμπίνες Μπογδάνες της «δημοσιογραφίας» εκπροσωπούν και προσκυνάνε. 

Σε κάθε περίπτωση, εγώ οφείλω να ομολογήσω πως έχω καυλώσει τρελά με την απόφαση των Βρετανών για έξοδο από αυτό το τερατούργημα που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή την συμμορία οικονομικών δολοφόνων που ουδεμία σχέση έχει με τις αρχές και τις αξίες της Ευρώπης και που βυθίζει όλο και πιο βαθιά στην φτώχεια και την κατάθλιψη τους πολίτες των Ευρωπαϊκών κρατών.

Δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει μετά το Brexit· μακριά από μένα οι προβλέψεις και οι αναλύσεις. 

Αυτό που ξέρω είναι πως η επικείμενη έξοδος της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση απέτυχε και πως όλο και περισσότεροι πολίτες θα βλέπουν πια την έξοδο από αυτή με άλλο μάτι. 

Ας γίνει το Brexit η αφορμή για να συνειδητοποιήσει όλος ο πλανήτης πως αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση -που είναι εντελώς αντιευρωπαϊκή και διχαστική- πρέπει να διαλυθεί το συντομότερο και πως οι ηγέτες της πρέπει όχι μόνο να απομονωθούν αλλά και να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματά τους σε βάρος των Ευρωπαίων πολιτών. 

Ας γίνει το Brexit η αφορμή για να χτίσουμε μια νέα Ευρώπη, μια Ευρώπη σοσιαλιστική και δημοκρατική που θα υμνεί τον άνθρωπο και όχι τις αγορές. 

Ζήτω το Brexit! 

(Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στα υγιή στρώματα της Βρετανικής κοινωνίας και στην εργατική τάξη της Βρετανίας που έφτυσε στα μούτρα αυτήν την μισητή Ευρωπαϊκή Ένωση.)

(Χτυπιέμαι από τα γέλια με τους Έλληνες Μενουευρώπηδες και τους «πνευματικούς ανθρώπους» που από το πρωί βρίζουν τους Βρετανούς για την απόφασή τους. Μιλάμε για τελειωμένους δούλους.)