Ο παρτακισμός είναι ίσως η χειρότερη ασθένεια των Ελλήνων. Ο παρτακισμός που δέρνει τους Έλληνες, φυσικά, δεν εμφανίστηκε μετά τη χρεοκοπία - ο παρτακισμός ήταν πάντα εδώ. Απλώς, τώρα διογκώθηκε.
Στις εποχές της ντεμέκ ευημερίας και της υποτιθέμενης οικονομικής ευμάρειας δεν μπορούσες να καταλάβεις πόσο παρτάκηδες ήταν οι Έλληνες -που ήταν-, γιατί οι περισσότεροι χόρευαν τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια ή έλειπαν διακοπές.
Αφού οι Έλληνες τσακίστηκαν μαζικά από την οικονομική κατρακύλα της χώρας, ήρθαν στην επιφάνεια οι πραγματικοί σκατοχαρακτήρες τους. Και ο παρτακισμός τους χτύπησε ουρανό.
Δηλαδή, έγινε κάτι που εμένα προσωπικά με εντυπωσιάζει:
Αντί η χρεοκοπία να σταθεί μια χρυσή ευκαιρία για αυτοκριτική -και οι Έλληνες να κοιτάξουν να δουν τα λάθη που έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια και να προσπαθήσουν να διορθώσουν κάπως τους εαυτούς τους-, στάθηκε μια χρυσή ευκαιρία για περισσότερο παρτακισμό.
Δεν υποφέρονται οι Έλληνες μετά τη χρεοκοπία. (Καλά, ούτε και πριν υποφέρονταν αλλά τουλάχιστον πριν η ντεμέκ ευημερία κάλυπτε το πόσο σκατάδες ήταν).
Κοιτάξτε γύρω σας. Σήμερα. Τώρα. Όλοι σκέφτονται την πάρτη τους. Το μόνο που τους νοιάζει είναι ο κώλος τους.
Γιατί νομίζετε πως η πλειοψηφία των Ελλήνων την είδε ξαφνικά κι από τη μια μέρα στην άλλη αριστερά και επανάσταση; Γιατί ενδιαφέρεται για το καλό της κοινωνίας και της πατρίδας; Όχι βέβαια.
Ή μήπως το έκανε από πολιτική συνείδηση; Καλά, εδώ γελάμε.
Τα πράγματα είναι απλά: οι περισσότεροι μυρίστηκαν την εξουσία μέσω του ΣΥΡΙΖΑ και έτρεξαν να πιάσουν μια θεσούλα εκεί μπας και τους πετάξουν κάνα ξεροκόμματο.
Ο πρώην φανατικός πασόκος που ξαφνικά την είδε Τσε Γκεβάρα μέσω του ΣΥΡΙΖΑ -έχω γνωρίσει άπειρους τέτοιους- δεν ενδιαφέρεται για το καλό της κοινωνίας και των συνανθρώπων του. Απλώς, ελπίζει ότι θα πάρει πίσω όσα έχασε.
Ελπίζει ότι θα του επιστραφούν όλα του τα προνόμια και ότι θα αρχίσει να ζει και πάλι πάνω από τις δυνατότητές του όπως πριν την χρεοκοπία, που είχε 5 πιστωτικές κάρτες και νόμιζε πως είναι ο Ωνάσης.
Όλοι οι Έλληνες Ωνάσηδες την είχαν δει τότε. Αχ, τι ωραίες εποχές - σκέτη αναγούλα.
Δεν ξέρω αν το έχετε πάρει είδηση αλλά εκείνες οι μέρες πέρασαν ανεπιστρεπτί. Και είναι πολύ θετικό που δεν θα ξαναδούμε τον Ανέστη από τον Τύρναβο με την πανάκριβη BMW -που αγόρασε με δάνειο από την τράπεζα- να παριστάνει τον ζάμπλουτο επιχειρηματία. Και πολύ ανακουφιστικό.
Βέβαια, ο κακομοίρης ο Ανέστης από τον Τύρναβο (τυχαίο όνομα και τυχαία πόλη) περιμένει πώς και πώς να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και είναι όλη μέρα στους δρόμους και στις πορείες -ενώ μέχρι πριν ούτε που ήξερε για ποιο λόγο διαδηλώνουν οι άνθρωποι- με την ελπίδα να πάρει πίσω αυτά που έχασε.
Δηλαδή την BMW και τα αυθαίρετα που έχτισε κοντά στη θάλασσα.
Όλα τα άλλα τα γράφει στα παλιά του τα παπούτσια. Μόνο η πάρτη του. Αυτός και η οικογένειά του να ναι καλά, και ας γαμηθεί το σύμπαν.
Ούτε ο εξευτελισμός της ανθρώπινης ζωής, ούτε η καθημερινή εξαθλίωση που βιώνουν χιλιάδες συνάνθρωποι του, ούτε τα υποσιτισμένα παιδιά, ούτε οι νέοι που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, ούτε οι άνεργοι, ούτε οι άστεγοι, ούτε οι αυτοκτονίες - όλα αυτά δεν τον αγγίζουν.
Το μόνο που επιθυμεί είναι να ξαναγίνει ο Ανέστης που ήταν πριν. Ένας απολιτίκ βλάχος με αμαξάρα που ψήφιζε το κόμμα που του έταζε τα πιο πολλά και που του υποσχόταν διορισμούς για τα παιδιά του.
Και, φυσικά, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίθει από Ανέστηδες. Γεμάτος ο τόπος.
Αν και οι συγκυρίες το επιβάλλουν, κανείς δεν φαίνεται πρόθυμος να κάνει αυτοκριτική.
Και επειδή εγώ ξέρω καλά την τέχνη της αυτοκριτικής -γιατί τέχνη είναι-, σταματάω αυτή τη στιγμή να γράφω για θλιβερούς Ανέστηδες και πάω βόλτα.
Έχει και έναν ήλιο σήμερα άλλο πράμα.
Στις εποχές της ντεμέκ ευημερίας και της υποτιθέμενης οικονομικής ευμάρειας δεν μπορούσες να καταλάβεις πόσο παρτάκηδες ήταν οι Έλληνες -που ήταν-, γιατί οι περισσότεροι χόρευαν τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια ή έλειπαν διακοπές.
Αφού οι Έλληνες τσακίστηκαν μαζικά από την οικονομική κατρακύλα της χώρας, ήρθαν στην επιφάνεια οι πραγματικοί σκατοχαρακτήρες τους. Και ο παρτακισμός τους χτύπησε ουρανό.
Δηλαδή, έγινε κάτι που εμένα προσωπικά με εντυπωσιάζει:
Αντί η χρεοκοπία να σταθεί μια χρυσή ευκαιρία για αυτοκριτική -και οι Έλληνες να κοιτάξουν να δουν τα λάθη που έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια και να προσπαθήσουν να διορθώσουν κάπως τους εαυτούς τους-, στάθηκε μια χρυσή ευκαιρία για περισσότερο παρτακισμό.
Δεν υποφέρονται οι Έλληνες μετά τη χρεοκοπία. (Καλά, ούτε και πριν υποφέρονταν αλλά τουλάχιστον πριν η ντεμέκ ευημερία κάλυπτε το πόσο σκατάδες ήταν).
Κοιτάξτε γύρω σας. Σήμερα. Τώρα. Όλοι σκέφτονται την πάρτη τους. Το μόνο που τους νοιάζει είναι ο κώλος τους.
Γιατί νομίζετε πως η πλειοψηφία των Ελλήνων την είδε ξαφνικά κι από τη μια μέρα στην άλλη αριστερά και επανάσταση; Γιατί ενδιαφέρεται για το καλό της κοινωνίας και της πατρίδας; Όχι βέβαια.
Ή μήπως το έκανε από πολιτική συνείδηση; Καλά, εδώ γελάμε.
Τα πράγματα είναι απλά: οι περισσότεροι μυρίστηκαν την εξουσία μέσω του ΣΥΡΙΖΑ και έτρεξαν να πιάσουν μια θεσούλα εκεί μπας και τους πετάξουν κάνα ξεροκόμματο.
Ο πρώην φανατικός πασόκος που ξαφνικά την είδε Τσε Γκεβάρα μέσω του ΣΥΡΙΖΑ -έχω γνωρίσει άπειρους τέτοιους- δεν ενδιαφέρεται για το καλό της κοινωνίας και των συνανθρώπων του. Απλώς, ελπίζει ότι θα πάρει πίσω όσα έχασε.
Ελπίζει ότι θα του επιστραφούν όλα του τα προνόμια και ότι θα αρχίσει να ζει και πάλι πάνω από τις δυνατότητές του όπως πριν την χρεοκοπία, που είχε 5 πιστωτικές κάρτες και νόμιζε πως είναι ο Ωνάσης.
Όλοι οι Έλληνες Ωνάσηδες την είχαν δει τότε. Αχ, τι ωραίες εποχές - σκέτη αναγούλα.
Δεν ξέρω αν το έχετε πάρει είδηση αλλά εκείνες οι μέρες πέρασαν ανεπιστρεπτί. Και είναι πολύ θετικό που δεν θα ξαναδούμε τον Ανέστη από τον Τύρναβο με την πανάκριβη BMW -που αγόρασε με δάνειο από την τράπεζα- να παριστάνει τον ζάμπλουτο επιχειρηματία. Και πολύ ανακουφιστικό.
Βέβαια, ο κακομοίρης ο Ανέστης από τον Τύρναβο (τυχαίο όνομα και τυχαία πόλη) περιμένει πώς και πώς να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και είναι όλη μέρα στους δρόμους και στις πορείες -ενώ μέχρι πριν ούτε που ήξερε για ποιο λόγο διαδηλώνουν οι άνθρωποι- με την ελπίδα να πάρει πίσω αυτά που έχασε.
Δηλαδή την BMW και τα αυθαίρετα που έχτισε κοντά στη θάλασσα.
Όλα τα άλλα τα γράφει στα παλιά του τα παπούτσια. Μόνο η πάρτη του. Αυτός και η οικογένειά του να ναι καλά, και ας γαμηθεί το σύμπαν.
Ούτε ο εξευτελισμός της ανθρώπινης ζωής, ούτε η καθημερινή εξαθλίωση που βιώνουν χιλιάδες συνάνθρωποι του, ούτε τα υποσιτισμένα παιδιά, ούτε οι νέοι που αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, ούτε οι άνεργοι, ούτε οι άστεγοι, ούτε οι αυτοκτονίες - όλα αυτά δεν τον αγγίζουν.
Το μόνο που επιθυμεί είναι να ξαναγίνει ο Ανέστης που ήταν πριν. Ένας απολιτίκ βλάχος με αμαξάρα που ψήφιζε το κόμμα που του έταζε τα πιο πολλά και που του υποσχόταν διορισμούς για τα παιδιά του.
Και, φυσικά, αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίθει από Ανέστηδες. Γεμάτος ο τόπος.
Αν και οι συγκυρίες το επιβάλλουν, κανείς δεν φαίνεται πρόθυμος να κάνει αυτοκριτική.
Και επειδή εγώ ξέρω καλά την τέχνη της αυτοκριτικής -γιατί τέχνη είναι-, σταματάω αυτή τη στιγμή να γράφω για θλιβερούς Ανέστηδες και πάω βόλτα.
Έχει και έναν ήλιο σήμερα άλλο πράμα.
