Άνοιξη

Αγαπητοί φίλοι, τι γλύκα που έχει αυτή η άνοιξη. Έχω κουντουρντίσει εντελώς αυτές τις μέρες. Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα. Καλά, μερικές φορές σκέφτομαι τα κορίτσια. Που την άνοιξη ομορφαίνουν ακόμα πιο πολύ - ανθίζουν κι αυτά. 

Εν τω μεταξύ έξω ο ήλιος λάμπει, οι μανόλιες έχουν ανθίσει, τα ζώα όλη μέρα κουτουπώνονται και κάποιοι ασχολούνται με τους Βαλλιανάτους και τους Σπηλιωτόπουλους. Ήθελα να ξερα, καθόλου δεν τους συγκινεί η άνοιξη όλους αυτούς; 

Εμένα προσωπικά η άνοιξη δεν μου αφήνει περιθώρια να σκεφτώ τίποτα άλλο. Και το γεγονός ότι μέσα στην άνοιξη υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που ασχολούνται με τις προεκλογικές μαλακίες του κάθε ξοφλημένου για μένα είναι ύβρις. 

Μια πολύ όμορφη εικόνα είναι μια κοπέλα που τραγουδάει ρεμπέτικα μέσα στην άνοιξη.

Έχει λυμένα τα μακριά της μαλλιά -να πέφτουν απαλά στο πρόσωπό της-, τα χείλη της είναι βαμμένα κόκκινα και το δέρμα της κατάλευκο. Τραγουδάει σαν τη Μελίνα Κανά αλλά είναι πολύ πιο νέα και με περισσότερο πάθος. Και, καθώς τραγουδάει, ομορφαίνει όλο και πιο πολύ. Όλοι όσοι την βλέπουν συμφωνούν σ' αυτό - και τα κορίτσια. 

Και από την ομορφιά της παίρνουμε όλοι όσοι βρισκόμαστε γύρω της. Μια γυναίκα γύρω στα 40 καπνίζει το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο, τραγουδάει εκστασιασμένη τους στίχους -λες και γράφτηκαν αποκλειστικά για κείνη- και μεθάει γιορτάζοντας τον έρωτα που δεν ήρθε ποτέ. Αρχόντισσα. Και μην βιαστείτε να πείτε πως μέθυσε από το κρασί, γιατί θα είναι σαν να αμφισβητείτε τον Μπωντλέρ. 

«'Έρημα κορμιά χαρούμενα θλιμμένα
κρυφές περαταριές για τ' άγνωστα τα ξένα...»

Το τραγούδι τελειώνει και η γυναίκα υψώνει το ποτήρι της στην υγειά της όμορφης τραγουδίστριας.

Χαμογελούν κι οι δυο.

Μόνο οι όμορφες εικόνες χωράνε στην άνοιξη.