Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Παράλια Λάρισας (μπλουμ!)

Κοντά στη Λάρισα υπάρχουν άφθονες παραλίες. Και ωραίες παραλίες. Τελικά, είμαστε πολύ τυχεροί εμείς οι Λαρισαίοι. Αλλά οι περισσότεροι δεν το ξέρουμε και καθόμαστε και μιζεριάζουμε στην πόλη. Τώρα που το σκέφτομαι, είμαστε και λίγο μαλάκες. 

Υπάρχει ο Αγιόκαμπος, η Βελίκα, η Κουτσουπιά, η Παλιουριά, ο Ρακοπόταμος, το Κόκκινο νερό, ο Ψαρόλακας και τόσες ακόμα όμορφες παραλίες με φανταστικά ονόματα που μου διαφεύγουν αυτή την στιγμή. Και όλες βρίσκονται πολύ κοντά. Εντάξει, δεν πας και με τα πόδια. Χρειάζεσαι μεταφορικό μέσο. Τώρα, αν είσαι πτωχούλης και δεν έχεις αυτοκίνητο, πας και με το λεωφορείο. Περίπου μισή ώρα απόσταση είναι όλες αυτές οι παραλίες. Αν είσαι μπατίρης και τριτοκοσμικός και δεν έχεις λεφτά για το εισιτήριο, δοκίμασε το οτοστόπ - κανένας Λαρισαίος δεν πρόκειται να σταματήσει να σε πάρει αλλά δεν πειράζει, καλή καρδιά. 

Το κακό με όλες αυτές τις παραλίες της Λάρισας είναι πως μαζεύονται πολλοί Λαρισαίοι. Εντάξει, θα μου πείτε, τι θα μαζεύονταν; Ελβετοί; Πάντως, το σκηνικό έχει πάρα πολλή πλάκα γιατί οι περισσότεροι Λαρισαίοι φεύγουν από τη Λάρισα επειδή σιχάθηκαν να βλέπουν συνέχεια τις ίδιες φάτσες, οπότε με το που φτάνουν στα παράλια πέφτουν ξανά πάνω σε αυτούς που σιχάθηκαν να βλέπουν και γίνεται του μουνιού το πανηγύρι. 

Προσωπικά, η παραλία που αγαπάω περισσότερο είναι αυτή του Αγιοκάμπου. Εκεί έκανα τα πρώτα μου μπάνια -και έφαγα τους πρώτους μου λουκουμάδες-, οπότε έχω ένα σχετικό δέσιμο μαζί της. Επίσης, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η παραλία του Αγιοκάμπου έχει την πιο καθαρή θάλασσα - κρύσταλλο το νερό. «Τα σπλάχνα μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν». Πού τον θυμήθηκα τώρα τον Σολωμό; Τέλος πάντων. 

Το ωραίο στον Αγιόκαμπο είναι πως οι άνθρωποι δεν είναι ο ένας πάνω στον άλλον, όπως γίνεται σε άλλες παραλίες. Έχεις μπόλικο χώρο να παίξεις, να κουτουπωθείς, να κάνεις ό,τι γουστάρεις τέλος πάντων. Επίσης, ο Αγιόκαμπος είναι μια ήσυχη παραλία - μπορείς άνετα να διαβάσεις. (Εντάξει, θα υπάρχουν πάντα οι κλασσικοί Λαρισαίοι που θα σου σπάνε τ' αρχίδια με τις αγριοφωνάρες τους αλλά αν τους μιλήσεις ευγενικά και τους ζητήσεις να κάνουν λίγη ησυχία, ίσως τους χτυπήσεις στο φιλότιμο και βγάλουν τον σκασμό - ναι, στάνταρ. Πάντως, αν σου κάνουν τα νεύρα κρόσσια και δεν μπορέσεις να κρατηθείς, μην κάνεις το λάθος και πεις κάτι κακό για την ΑΕΛ - θα σου χώσουν τη μούρη στην άμμο. Καλύτερα να βρίσεις τη μάνα τους.)

Ωστόσο, πριν από την χρεοκοπία, τα πράγματα δεν ήταν έτσι στον Αγιόκαμπο. Θυμάμαι κάτι εποχές που από τον πολύ κόσμο δεν έβλεπες αμμουδιά. Της πουτάνας το κάγκελο. Άσε που αναγκαζόσουν να στήσεις την ομπρέλα 5 μέτρα δίπλα από τον άλλον, με αποτέλεσμα να ακούς ένα κάρο παπαριές από αυτόν και την οικογένειά του. Ευτυχώς που χρεοκοπήσαμε και άδειασε λίγο ο Αγιόκαμπος, γιατί δεν πήγαινε άλλο αυτή η κατάσταση (γέλια). 

Για τις άλλες παραλίες δεν γνωρίζω πώς ήταν η κατάσταση πριν από την χρεοκοπία, γιατί όλο στον Αγιόκαμπο πηγαίναμε. Πόσο τον λάτρευα τον Αγιόκαμπο! Δεν έβγαινα από τη θάλασσα. Όλοι εμένα περίμεναν για να φύγουμε αλλά εγώ στον κόσμο μου - ήμουν ο Παραλίας. Στο τέλος -και αφού όλοι τα είχαν πάρει στο κρανίο-, βουτούσε η μάνα μου στο νερό και με έβγαζε έξω από τα μαλλιά, ενώ μου κοπανούσε και δύο χαστούκια. Αχ, ωραία χρόνια.

Οι τουρίστες που επισκέπτονται τις παραλίες της Λάρισας δεν είναι πολλοί. Λογικό είναι αυτό, αφού η χώρα μας έχει τόσα όμορφα μέρη που μπορείς να επισκεφτείς που θα ήταν κάπως χαζό να επιλέξεις την Κουτσουπιά. Πάντως, θα ήταν πολύ βολικό στις παραλίες της Λάρισας -και όχι μόνο- να υπάρχουν μόνο τουρίστες, αφού οι ξένοι είναι πολύ διακριτικοί στην παραλία. Ούτε που ακούγονται. Συνήθως θα διαβάζουν κάνα βιβλίο, οπότε δεν θα βγάζουν κιχ. Ενώ οι Έλληνες είναι ικανοί να μετατρέψουν μια ωραία παραλία σε κόλαση με την μαλακία που τους δέρνει - εντελώς βουρλισμένοι. 

Από τις παραλίες της Λάρισας δεν λείπουν φυσικά τα beach bar. Προσωπικά, αντιπαθώ τα beach bar. Δεν μου αρέσει το πλήθος - και όσο μεγαλώνω προσπαθώ να το αποφεύγω. Επίσης, οι μουσικές που παίζονται στα beach bar μου δίνουν στα νεύρα. Πάντως, αν θέλετε να πάτε σε κάποιο beach bar στα παράλια της Λάρισας, φροντίστε πρώτα να ξυριστείτε -παντού-, να κάνετε κάνα τατουάζ και να αφήσετε μουστάκι. Διαφορετικά, θα μοιάζετε με εξωγήινο - μπορεί και να αρχίσουν να σας φωτογραφίζουν κιόλας. 

Πολύ κοντά στη Λάρισα βρίσκεται και ο Πλαταμώνας. Πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Πλαταμώνας -που αγαπήθηκε πολύ από το Λαρισαϊκό πόπολο κι ας μην ανήκει στο νομό Λάρισας- αποτελεί το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα για το τι ζημιά έχει προκαλέσει η χρεοκοπία στην όμορφη χώρα μας, αφού πριν από την χρεοκοπία ο Πλαταμώνας αποτελούσε έναν από τους πιο διάσημους προορισμούς -και στο μέρος γινόταν ο κακός χαμός-, ενώ μετά την χρεοκοπία τον βλέπεις και σε πιάνει μαύρη απελπισία. Θα μπορούσε κανείς να πει πως τα 4 τελευταία χρόνια ο Πλαταμώνας βιώνει την μεγαλύτερη παρακμή του. Από όσο ξέρω τουλάχιστον, ο αριθμός των τουριστών που επισκέπτονται τον Πλαταμώνα έχει μειωθεί δραματικά αυτά τα 4 χρόνια, ενώ και οι Έλληνες δεν φαίνεται να τον προτιμούν. Τώρα που το σκέφτομαι, τον Πλαταμώνα μόνο ένας βομβαρδισμός θα τον σώσει. Να μην μείνει κολυμπηθρόξυλο. 

Εν κατακλείδι, οι Λαρισαίοι καλό είναι να χαρούμε τις παραλίες μας τώρα που μπορούμε, γιατί -με την φόρα που έχει πάρει η κυβέρνηση- σε λίγα χρόνια δεν θα βρίσκουμε παραλία που να μην έχει ξεπουληθεί. 

Άντε και καλό καλοκαίρι!