Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

Σούμα

Αυτό το καλοκαίρι το πέρασα γράφοντας και διαβάζοντας. Θα ήθελα να το είχα περάσει διαφορετικά, να είχα πάει σε κάποιο νησί -στη Νάξο ή στη Μήλο για παράδειγμα- και να κυνηγάω πυρωμένες τουρίστριες να τις πηδήσω αλλά για πολλά χρόνια ζούσα «πάνω από τις δυνατότητές μου», οπότε τώρα έχω μείνει ταπί, με αποτέλεσμα να μένω στην πόλη το καλοκαίρι και να κυνηγάω πυρωμένες κατσαρίδες να τις σκοτώσω. 

Εντάξει, δεν έβγαλα όλο το καλοκαίρι στη Λάρισα - αν είχα βγάλει όλο το καλοκαίρι στη Λάρισα, τώρα θα σας έγραφα από το ψυχιατρείο. Τα έκανα κι εγώ τα μπανάκια μου. Ρακοπόταμος, Πλαταμώνας, Βελίκα, Αγιόκαμπος, τα γνωστά. 

Πάντως, για να πω την αλήθεια, δεν με χάλασε ιδιαίτερα που δεν πήγα διακοπές. Μου άρεσε που την έβγαλα έτσι, σε μια άδεια -τον περισσότερο καιρό- πόλη, μακριά από τον πολύ κόσμο, με τα βιβλία μου αγκαλιά. 

Συνειδητοποιώ ότι φέτος το καλοκαίρι διάβασα πάρα πολύ. Νομίζω δεν υπήρξε άλλο καλοκαίρι που να διάβασα τόσο. Η φτώχεια με έριξε με τα μούτρα στα βιβλία. Φωστήρας θα γίνω στο τέλος. Ντόνι Ντάρκο, ένας φτωχομπινές φωστήρας. 

Αυτό το καλοκαίρι διάβασα μπόλικη ελληνική ιστορία, οπότε, αν με συναντήσετε στο δρόμο, ρωτήστε με ό,τι θέλετε - ξέρω τα πάντα και μπορώ να σας λύσω όλες τις απορίες. Αρκεί φυσικά να σας μιλήσω.

Κάτι άλλο που συνειδητοποιώ είναι πως αυτό το καλοκαίρι το πέρασα αποκλειστικά και μόνο με τους ανθρώπους που αγαπώ. Μεγάλη υπόθεση. Τα προηγούμενα καλοκαίρια «σκορπίστηκα» με πολλούς ανθρώπους που δεν γούσταρα -μερικούς δεν ήθελα καν να τους βλέπω-, οπότε φέτος μου την έδωσε και αποφάσισα να το παίξω αλλιώς. Είναι πολύ όμορφο να περνάς το καλοκαίρι μόνο με τους ανθρώπους που αγαπάς. Στο κάτω-κάτω, τα καλοκαίρια μας είναι πολύ μικρά για να τα περνάμε με άτομα που μας γυρνάνε τ' άντερα. 

Επειδή φέτος δεν πήγα διακοπές, σκέφτομαι πως η έλευση του φθινοπώρου δεν θα μου κακοφανεί ιδιαίτερα. Ίσα-ίσα που μπορεί να με λυτρώσει κιόλας. Ενώ εσείς που γυρίσατε όλα τα νησιά και φασωνόσασταν όλη μέρα πάνω στις καυτές αμμουδιές, θα φάτε χοντρή φρίκη. Θα πέσετε στα χάπια. 

Θυμάμαι πώς ήμουν πέρυσι μετά τις διακοπές. Δεν ήθελα να μιλήσω σε άνθρωπο. Είχα σαλτάρει. 

Και μη φανταστείτε πως οι διακοπές μου ήταν ένα ατελείωτο πάρτι σε κάποιο μαγευτικό μέρος με πράσινα νερά, αρμυρίκια και τα ρέστα. Μια μικρή απόδραση από την πόλη ήταν, η οποία ωστόσο ήταν αρκετή ώστε μόλις επιστρέψω να φρικάρω.

Τώρα που το σκέφτομαι, σας λυπάμαι λίγο όλους εσάς που πήγατε διακοπές και τώρα είστε αναγκασμένοι να επιστρέψετε στις πόλεις. 

Βέβαια, πιο πολύ λυπάμαι εσάς που είστε αναγκασμένοι να επιστρέψετε στις θλιβερές δουλειές σας. Δεν ξέρω τι θα έκανα στην θέση σας. Μάλλον θα αυτοκτονούσα. 

Εν κατακλείδι, από του χρόνου το καλοκαίρι αφήστε τις διακοπές και τις μαλακίες και καθίστε σπίτι να διαβάσετε κάνα βιβλίο μπας και ξεστραβωθείτε. 

Βόδια. 

(Μη δίνετε και πολλή σημασία σε αυτά που γράφω. Κάνει φοβερή ζέστη στη Λάρισα.)