Με την αισχύνη του πρώτου

Με χαρά διαπιστώνω πως το κείμενο <<Είστε να κλείσουμε μια εφημερίδα;>> είναι -από άποψη αναγνωσιμότητας- το πιο επιτυχημένο κείμενο αυτού εδώ του μπλογκ από την ημέρα που άνοιξε - το έχουν διαβάσει σχεδόν πάνω από 2000 άνθρωποι. 

Θέλω να σας πω πως η αγάπη σας για την <<Ελευθερία>> με συγκίνησε. Ειλικρινά, τέτοιο κύμα λατρείας για την αρχαιότερη εφημερίδα της Λάρισας δεν το περίμενα - είμαι βέβαιος πως και οι συντάκτες της τα ίδια θα λένε. 

Εν τω μεταξύ, είναι απορίας άξιον που η <<Ελευθερία>> -ενώ η χώρα έχει χρεοκοπήσει και οι περισσότερες εφημερίδες βαράνε κανόνι η μια μετά την άλλη- κρατιέται ακόμα ζωντανή. Αθάνατη είναι η ρουφιάνα - γι' αυτό και δεν πρόκειται ποτέ να... αναστηθεί. 

Εν πάση περιπτώσει, επειδή οι καιροί αγριεύουν επικίνδυνα και η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι, θέλω για ακόμα μια φορά να σας παρακαλέσω να βοηθήσουμε την <<Ελευθερία>> να κλείσει με το κεφάλι ψηλά. 

Και πως θα το κάνουμε αυτό; Μα χωρίς να την αγοράζουμε!  

Μην αγοράζετε την <<Ελευθερία>>. Εκτός όλων των άλλων, είναι και μια κίνηση αγάπης προς την πόλη σας. 

Πείτε το σε όλους. 

Σώστε την <<Ελευθερία>> από τον εαυτό της. Μην την αγοράζετε. 

Με 50 λεπτά μπορείτε να αγοράσετε 5 τσίχλες - θα κάνετε και πολλές φούσκες.

Μην αγοράζετε την <<Ελευθερία>>. 

Πατώστε την. 

Αυτά. 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους καλούς αναγνώστες για τα mail και τις αναδημοσιεύσεις. Ένα μεγαλύτερο ευχαριστώ στους κακούς αναγνώστες για τα μπινελίκια και τις χριστοπαναγίες - παιδιά, ακόμα χτυπιέμαι από τα γέλια με αυτά που διάβασα. 

Καλοκαίρι στη Λάρισα

Ο Ντόνι μένει όλο το καλοκαίρι στη Λάρισα -την λατρεύει και δεν μπορεί να την αποχωριστεί με τίποτα-, οπότε είναι ο κατάλληλος για να σας συμβουλεύσει πώς να περάσετε όμορφα στην πιο ερωτική πόλη του Θεσσαλικού κάμπου. 

Αν όλοι σας οι φίλοι λείπουν στις παραλίες κι εσείς έχετε ξεμείνει μόνος στη Λάρισα, δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριέστε - η στεναχώρια κάνει ρυτίδες. Το πρώτο μέρος που μπορείτε να επισκεφτείτε ώστε να νιώσετε κι εσείς σαν τους λουόμενους φίλους σας και να μην έχετε να ζηλέψετε τίποτα, είναι η δημοτική πισίνα της Νεάπολης. 

Η δημοτική πισίνα της Νεάπολης είναι το κατάλληλο μέρος για να αισθανθείτε πως βρίσκεστε μακριά από την πόλη, αφού το μέρος μαζεύει κάθε αρχιδιάς αρχίδι - όπως ακριβώς γίνεται στα παράλια της Λάρισας. Τα πιτσιρίκια που θα συναντήσετε στην δημοτική πισίνα της Νεάπολης θα σας χαρίσουν το αίσθημα της ανεμελιάς, αφού μαζί τους κουβαλάνε ρακέτες, μάσκες, αναπνευστήρες και βατραχοπέδιλα, ενώ η φασαρία που προκαλούν θα σας κάνει να αναπολήσετε τον Ηρώδη. 

Αυτό που θα πρέπει να προσέξετε ιδιαίτερα στην δημοτική πισίνα της Νεάπολης, είναι το νερό της πισίνας. Αν μέσα στο νερό εντοπίσετε μια κίτρινη απόχρωση, να είστε σίγουροι πως δεν προέρχεται από το σύστημα ανακύκλωσης της πισίνας, αλλά από τα κατρουλιά που αμολάν οι πιτσιρικάδες - ωστόσο μην πτοηθείτε: εντοπίστε τους γονείς και κάντε τους παράπονα, και εκείνοι αμέσως θα σας αποζημιώσουν γράφοντάς σας εκεί που δεν πιάνει μελάνι.  

Ένα άλλο ιδανικό μέρος που μπορεί να επισκεφτεί κάποιος που έχει ξεμείνει καλοκαιριάτικα στη Λάρισα είναι της Λαρίσης το ποτάμι που το λένε Πηνειό. Δεν εννοώ φυσικά να πάτε και να πέσετε μέσα στο ποτάμι - κινδυνεύετε να σας φάει κάνας γουλιανός την κοκόνα. Δίπλα από τον Πηνειό, κατά μήκος της διαμορφωμένης κοίτης του ποταμού, βρίσκεται μια αστική παραλία η οποία μπορεί να σας προσφέρει την απαιτούμενη δροσιά που χρειάζεστε. Ηλιοθεραπεία δεν μπορείτε να κάνετε -γιατί μπορεί να σας τσιμπήσει κάνας ντάβανος-, αλλά μπορείτε να παίξετε beach volley ή ρακέτες - βέβαια, αν αρχίσετε να παίζετε beach volley και ρακέτες μόνος σας, θα σας περάσουν για τελείως καθυστερημένο και θα φωνάξουν τους κυρίους με τα άσπρα να σας φορέσουν τον ζουρλομανδύα. 

Σε περίπτωση που δεν είστε μπακούρι και επισκεφτείτε τον Πηνειό με τον σύντροφό σας και αισθανθείτε μια σεξουαλική επιθυμία -καυλώσετε ελληνιστί-, θα πρέπει να προσέχετε τους ματάκηδες και τους λιγούρηδες, που θα καραδοκούν και θα ελλοχεύουν σε κάθε σας κίνηση - το σεξ μέσα στον ποταμό είναι κάτι που δεν θα σας συνιστούσα, γιατί μπορεί να φύγετε με τρία αρχίδια. 

Το Αισθητικό Άλσος της Λάρισας αποτελεί μια ακόμα επιλογή απόδρασης για αυτούς που κάνουν καλοκαίρι στην πόλη. Το Αισθητικό Άλσος της Λάρισας ενδείκνυται για απογευματινούς περιπάτους, που σας δίνουν τη δυνατότητα -μέσω της περισυλλογής- να χαλαρώσετε λιγάκι και να σκεφτείτε τους λόγους που σας οδήγησαν στο να επισκεφτείτε το Αισθητικό Άλσος μέσα στον καύσωνα - μα καλά, τελείως βλαμμένος είστε; 

Το πάρκο του Αλκαζάρ αποτελεί μια από τις πιο σταθερές επιλογές για τους Λαρισαίους που βρίσκονται μακριά από τις παραλίες και έχουν ανάγκη από λίγη δροσιά. Το πάρκο του Αλκαζάρ αποδεικνύει πως η Λάρισα είναι μια πόλη γεμάτη πράσινο - πράγματι, αν ανατρέξετε σε παλιότερα εκλογικά αποτελέσματα θα διαπιστώστε πως η Λάρισα ψήφιζε κάργα ΠΑΣΟΚ. Η λίμνη, τα δέντρα, τα συντριβάνια και τα λουλούδια θα σας χαρίσουν ένα υπέροχο αίσθημα θλίψης και αναγούλας, ενώ οι μύγες δεν θα σας αφήσουν σε ησυχία. Επίσης, στο πάρκο του Αλκαζάρ θα βρείτε αναψυκτήριο που προσφέρει μέρα-νύχτα καφέ, μπύρα και σουβλάκι από άλογο (βυσσινί).

Τέλος, ο λόφος του φρουρίου είναι από τα γραφικότερα μέρη της Λάρισας αλλά, καλό θα ήταν να τον επισκεφτείτε αφού δύσει ο ήλιος, γιατί η ζέστη δεν παλεύεται - κάθεσαι σε ένα πεζούλι και ανάβει ο κώλος σου. Η πλατεία Λαμπρούλη που εδράζει στον λόφο του φρουρίου αποτελεί σημείο συνάντησης δεκάδων Λαρισαίων, οι οποίοι με μπύρα στο χέρι και μπάφο στο παπούτσι συζητάνε για ποίηση, λογοτεχνία, κλασσική μουσική αλλά και για το κατά πόσο μπορεί να επιτευχθεί ο σοσιαλιστικός διεθνισμός, με αποτέλεσμα μερικές φορές να οξύνεται η κατάσταση και να κρίνεται απαραίτητη η επέμβαση ασθενοφόρου. 

Άντε και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού! 

Τα πουλιά

Τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας είναι στην καρακοσμάρα τους. Για παράδειγμα, πριν λίγες μέρες που έσκασε η βόμβα στη Μανδηλαρά, τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας αδιαφόρησαν - άκουσαν το μπαμ, κοιτάχτηκαν, και είπαν <<δε γαμιέται, εμείς μπορούμε να πετάξουμε>>. Και πέταξαν ψηλά. 

Βασικά, τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας αδιαφορούν σχεδόν για τα πάντα. Μπορούν να πετάξουν. Και το ξέρουν. Αυτό τους φτάνει. 

Τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας είναι ψηλά στα δέντρα, και όποτε τους καπνίσει ανοίγουν τα φτερά τους και απογειώνονται στον ουρανό. Μερικές φορές, πριν απογειωθούν, χέζουν κιόλας. Και χέζουν γερά. Άμα σε πετύχουν, την έβαψες - έχεις λουστεί από πάνω μέχρι κάτω και άντε μετά να ξεπλύνεις τη βρώμα. 

Τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας είναι επαρχιώτικα πουλιά -και όπως όλα τα επαρχιώτικα πουλιά, έτσι κι αυτά, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα, την περνάνε φίνα- και ίσως εκεί να οφείλεται ένα μεγάλο μέρος της αδιαφορίας τους. 

Η αλήθεια είναι ότι τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας δεν πολυκόβονται για το τι συμβαίνει στα πουλιά των μεγάλων αστικών κέντρων. Για την ακρίβεια, δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή. 

Μπορεί καμιά φορά να συναντιούνται με πουλιά από την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη και να λένε <<μάγκα μου, κοίτα αυτά τα πουλιά πόσο στεναχωρημένα είναι>>, αλλά μέχρι εκεί. Μετά, θα πετάξουν και πάλι. 

Βέβαια, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας να αδιαφορούν για τα πουλιά των μεγάλων αστικών κέντρων γιατί δεν θέλουν να στεναχωριούνται. 

Μπορεί βλέποντας τα πουλιά των μεγαλουπόλεων που είναι λυπημένα και κατσούφικα και δεν μπορούν να πετάξουν να λυπούνται κι αυτά. 

Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που τα αποφεύγουν και δεν θέλουν πολλές παρτίδες.  

Μπορεί να νιώθουν πως αν αρχίσουν το πάρε δώσε με αυτά τα πουλιά θα χάσουν την ανεμελιά και το κέφι τους και θα τραβηχτούν προς τα κάτω. Μπορεί να νιώθουν πως θα ξεχάσουν ακόμα και να πετάνε.  

Ίσως τα πουλιά στην κεντρική πλατεία της Λάρισας μερικές φορές να αναρωτιούνται <<μα καλά, τι τρέχει με κείνα τα πρωτευουσιάνικα πουλιά και είναι κακόκεφα όλη μέρα; Γιατί τόση μιζέρια, ρε παιδιά;>>. 

Μου φαίνεται μια φορά άκουσα ένα πουλί στην κεντρική πλατεία της Λάρισας να το αναρωτιέται αυτό φωναχτά. 

Και μετά το είδα να σκίζει τον ουρανό.

Αδιαφορώντας. 

(Δεν ξέρω γιατί το γύρισα στην αλληγορία. Ίσως φταίνε τα φεγγάρια).

Απαγορεύεται να διαδηλώνετε

Με αφορμή την διανομή τροφίμων μόνο σε Έλληνες -πολύ ανακουφιστικό πρέπει να είναι αυτό για τους μετανάστες- που σκοπεύει να πραγματοποιήσει η Χρυσή Αυγή σήμερα το απόγευμα στον σταθμό Λαρίσης, απαγορεύονται -με απόφαση του γενικού αστυνομικού διευθυντή Αττικής- οι δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις ή πορείες σε πολλά μέρη της Αθήνας. 

Παράλληλα, ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης και ο υπουργός δημόσιας τάξης Νίκος Δένδιας βάζουν απαγορευτικό στην Χρυσή Αυγή και αμφότεροι τονίζουν πως δεν θα επιτραπεί η συγκέντρωση. 

Εν τω μεταξύ, η σημερινή ημέρα είναι γιορτινή για τη χώρα μας, αφού συμπληρώνονται 39 χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατίας. (Πολύ αστεία ακούστηκε αυτή η πρόταση).

Με κίνητρο λοιπόν τα 39 χρόνια από την... αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας, ο κ. Δένδιας, ο κ. Καμίνης και διάφοροι άλλοι... πατριώτες εξαπολύουν σφοδρή επίθεση στη Χρυσή Αυγή και τονίζουν πως δεν μπορεί μια τέτοια σημαδιακή ημέρα να πραγματοποιηθεί ένα συσσίτιο μίσους από τους νεοναζί. 

Πολύ συγκινητική η προσπάθεια του κ. Καμίνη και του κ. Δένδια να μας δείξουν πόσο θερμοί πατριώτες είναι -με το να απαγορεύσουν τις δημόσιες συναθροίσεις γεμίζοντας το κέντρο της Αθήνας μπάτσους, τάχα μου για να μπλοκάρουν τους Χρυσαυγίτες-, όμως δεν μασάμε.  

Και δεν μασάμε γιατί τα πράγματα είναι απλά: με πρόσχημα την προγραμματισμένη διανομή τροφίμων των Χρυσαυγιτών σήμερα το απόγευμα και την συμπλήρωση 39 ετών από την αποκατάσταση της ελληνικής δημοκρατίας -εδώ γελάμε δυνατά-, ο Νίκος Δένδιας και ο Γιώργος Καμίνης -με τη συνδρομή φυσικά της αστυνομίας- αποφασίζουν να γεμίσουν κάθε γωνιά της Αθήνας με μπάτσους, ούτως ώστε να καταστήσουν σαφές πως οι πορείες και οι κάθε λογής συναθροίσεις ή διαδηλώσεις είναι κάτι που πλέον απαγορεύεται στην Ελλάδα. 

Σε μια τόσο άθλια χούντα όπως αυτή του Σαμαρά, αυτό ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενο. 

Θέλω να πιστεύω πως δεν υπάρχουν πολλοί ακόμα στην Ελλάδα που δεν έχουν καταλάβει τον βρώμικο ρόλο της Χρυσής Αυγής. 

Η Χρυσή Αυγή είναι άκρως βοηθητική και αναγκαία για κάτι... πατριώτες σαν τον Νίκο Δένδια και τον Γιώργο Καμίνη. 

Προγραμματίζουν οι Χρυσαυγίτες μια συγκέντρωση στο κέντρο της Αθήνας, εξεγείρονται οι Δένδιες, οι Καμίνηδες και οι άλλοι και ξαφνικά γίνονται υπερασπιστές της δημοκρατίας και καταπατητές του ναζισμού.

Βλέπει ο κόσμος αυτούς μπροστά στα κτήνη της Χρυσής Αυγής και τους περνάει για Τσε Γκεβάρα.  

<<Κάτσε να σαμποτάρουμε τους Χρυσαυγίτες ανήμερα της συμπλήρωσης 39 ετών από την αποκατάσταση της δημοκρατίας, για να φανούμε δημοκράτες>>. Κούνια που σας κούναγε!

Ας μη γελιόμαστε. Σε κανέναν δεν περνάει πια αυτός ο ψεύτικος και ύπουλος πατριωτισμός του Δένδια, του Καμίνη και των ομοίων τους. Τους έχουν πάρει χαμπάρι όλοι. Και τον ρόλο της Χρυσής Αυγής τον έχουμε μάθει απ' έξω και ανακατωτά. 

Κανένας δεν μασάει πια αυτό το φτηνό παραμύθι. 

Αυτές οι δήθεν επιθέσεις στη Χρυσή Αυγή από πλευράς στελεχών της κυβέρνησης -με αποκορύφωμα τις σημερινές που λόγω της ημέρας είναι... σφοδρότατες- είναι ένα ωραιότατο θεατράκι που στήθηκε με σκοπό να καταλάβει και ο πλέον ηλίθιος πως η κυβέρνηση δεν θέλει τον κόσμο στους δρόμους. 

Μας το λένε στη μάπα. <<Απαγορεύεται να διαδηλώνετε>>. <<Σας θέλουμε όλους κλεισμένους μέσα>>.

Όσοι ακόμα πιστεύουν πως αυτό που θέλει η κυβέρνηση -μπλοκάροντας τη σημερινή συγκέντρωση των Χρυσαυγιτών- είναι να χτυπήσει τη Χρυσή Αυγή και να προστατεύσει τους πολίτες από τον κίνδυνο του ναζισμού, είναι βαθιά νυχτωμένοι. 

Το σημερινό είναι μια τρανή απόδειξη πως η χούντα τους καλπάζει.

Γίνει δε γίνει η διανομή τροφίμων από τους Χρυσαυγίτες, η κυβέρνηση -με την απαγόρευση συναθροίσεων που επιβάλει στους πολίτες- θα πετύχει αυτό που θέλει: να κρατήσει τον κόσμο κλεισμένο στα σπίτια του. 

Θα γίνει η Αθήνα έρημη πόλη όπως πριν λίγες μέρες που ήρθε ο Σόιμπλε. 

Όπως λέει και μια φίλη νομικός, αυτά είχα να δηλώσω και γράμματα γνωρίζω.

Νεκρός ο Μάριο Κόλα - ζήτω!

Επανήλθε η ευημερία στη χώρα μας -και οι Έλληνες μπορούν να κοιμούνται και πάλι ήσυχοι-, αφού χθες τα ξημερώματα, κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, αστυνομικοί των ΕΚΑΜ πυροβόλησαν και σκότωσαν τον 37χρονο Αλβανό δραπέτη Μάριο Κόλα. 

Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Μάριο Κόλα από τους αστυνομικούς, αρκετά ειδησεογραφικά site, υπό τον τίτλο <<Δείτε την πρώτη φωτογραφία του Μάριο Κόλα νεκρού>>, πρόβαλαν μια φωτογραφία που δείχνει τον 37χρονο αλλοδαπό ξαπλωμένο στο έδαφος από τα πυρά των αστυνομικών. 

Δεν ξέρω για ποιο λόγο οι δημοσιογράφοι αυτών των ιστοσελίδων αποφάσισαν να δημοσιεύσουν τη φωτογραφία με το πτώμα του Μάριο Κόλα. Η είδηση και μόνο του θανάτου του δεν φτάνει;

Θα νιώσουν περισσότερο ασφαλείς οι Έλληνες πολίτες αν δουν σε φωτογραφία το πτώμα ενός δραπέτη; 

Δηλαδή, αν κάποιος απλά διαβάσει πως έπεσε νεκρός ένας κακοποιός δεν θα πειστεί; Πρέπει να δει και φωτογραφία; 

Μήπως το πτώμα του Μάριο Κόλα πρέπει να το δείξουν ζωντανά στα δελτία των 8, ώστε να εξαφανιστούν όλες οι αμφιβολίες των Ελλήνων;

Τώρα που το σκέφτομαι, είναι καλή ιδέα. 

Μπορούν να το βάλουν στο διπλανό παράθυρο του Πρετεντέρη, ώστε να καθησυχαστούν οι Έλληνες πολίτες και να πιστέψουν μια και καλή πως ο Κόλα είναι νεκρός. 

Ο Πρετεντέρης θα μπορούσε να απευθύνει και ερωτήσεις στο πτώμα, ούτως ώστε να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι οι Έλληνες τηλεθεατές -μιας και ο νεκρός δεν θα απαντάει- πως ο Μάριο Κόλα τα τίναξε. 

<<Απόψε κοντά μας ο Αλβανός δραπέτης από τις φυλακές Τρικάλων, Μάριο Κόλα. Κύριε
Κόλα, πείτε μας, είστε νεκρός;>>.

Καλά ε, φοβερή ιδέα. Γαμώ το κεφάλι μου, μαλάκα! 

(Εν τω μεταξύ, δεν θυμάμαι ποτέ στο παρελθόν να έπεσε κάποιος αστυνομικός νεκρός από τα πυρά κακοποιών και η φωτογραφία με το πτώμα του αστυνομικού να κάνει το γύρο του διαδικτύου. Οι δημοσιογράφοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το να προσβάλλουν τη μνήμη ενός νεκρού <<λαθρομετανάστη>> -δείχνοντας τη φωτογραφία του στο πανελλήνιο-, αλλά θα είχαν μεγάλο πρόβλημα -και θα τους ήταν πολύ δύσκολο- να αμαυρώσουν τη μνήμη ενός <<γενναίου Έλληνα αστυνομικού>>).

Βόμβα!

Συγκλονισμένη είναι η κοινωνία της Λάρισας μετά την βομβιστική επίθεση που σημειώθηκε τα ξημερώματα σε πολυκατοικία σε κεντρικό σημείο της πόλης. Η αστυνομία συνέλαβε λίγο μετά την έκρηξη έναν 39χρονο άντρα ο οποίος οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα όπου και άνοιξε το στόμα του, αλλά μετά το ξανάκλεισε γιατί μύριζε το χνώτο του και οι αστυνομικοί κόντευαν να λιποθυμήσουν απ' τη μπόχα. 

Ο 39χρονος -μαζί με τον συνεργό του που για την ώρα διαφεύγει- τοποθέτησε τον εκρηκτικό μηχανισμό στην είσοδο της πολυκατοικίας, που αποτελείτο από 4-5 κιλά μασούρια δυναμίτιδας τα οποία πυροδότησε με βραδύκαυστο φιτίλι ενός μέτρου, με αποτέλεσμα να υποστούν σοβαρές ζημιές σπίτια, καταστήματα και πολλά αυτοκίνητα σε ακτίνα 80 μέτρων, ενώ δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα αν από την έκρηξη τραυματίστηκε κάποιο Mikel. 

Σύμφωνα με πηγές της αστυνομίας, στόχος του 39χρονου δράστη και του συνεργού του ήταν η εισαγγελέας που είχε χειριστεί την υπόθεση της απόπειρας απόδρασης του Παναγιώτη Βλαστού και η οποία μένει στην πολυκατοικία, αλλά, την ώρα της έκρηξης η εισαγγελέας έλειπε από το σπίτι - είχε πάει για ποτό με τη γκόμενά της. 

Πάντως, είναι απορίας άξιον που οι δράστες δεν είχαν σιγουρευτεί πριν από την επίθεση για το αν η εισαγγελέας θα βρίσκεται στο σπίτι. Τι διάολο, ερασιτέχνες είναι τελείως; 

Πας να βάλεις μια βόμβα και δεν σιγουρεύεσαι για το αν ο στόχος σου θα βρίσκεται στο σημείο που θα τινάξεις στον αέρα; Πόσο γκάου πρέπει να είσαι; 

Άρε 17 Νοέμβρη! 

Εν τω μεταξύ, λίγο πριν πέσει στα χέρια της αστυνομίας, ο 39χρονος πρόλαβε να καταστρέψει το κινητό του τηλέφωνο - το πέταξε με δύναμη στο έδαφος και κλωτσώντας το το διέλυσε, γιατί ήταν μάρκας Μπακατέλ και ένιωθε άσχημα μπροστά στους αστυνομικούς που έχουν όλοι τους κινητάρες με οθόνες αφής και τα ρέστα.  

Πάντως, το θετικό από όλη αυτή την ιστορία που αναστάτωσε την ερωτική πόλη της Λάρισας είναι πως -λόγω των ζημιών που προκάλεσε η έκρηξη σε καταστήματα- οι τζαμάδες θα κάνουν γερή μπάζα και θα κινηθεί λιγάκι η αγορά. Αυτοί είναι οι ευνοημένοι της υπόθεσης - σε καλή μεριά! 

Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με δημοσιογραφικό ρεπορτάζ, χωρίς σπίτι θα μείνουν περίπου 50 ένοικοι λόγω των καταστροφών που προκάλεσε η έκρηξη, αλλά κάτι τέτοιο δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί γιατί ούτως ή άλλως κάποια στιγμή τα σπίτια τους θα τα έπαιρνε η τράπεζα - ή θα γίνονταν Mikel.  

Περαστικά! 

Ο Δένδιας και το Φλοράλ

Την επιθυμία του να ξαναπάει για καφέ στο καφέ Φλοράλ στα Εξάρχεια όπως τότε που ήταν φοιτητής εξέφρασε στον ραδιοσταθμό ΣΚΑΪ ο υπουργός Δημόσιας Χούντας Νίκος Δένδιας. Ο κ. Δένδιας είπε πως αναπολεί με μελαγχολία τα φοιτητικά του χρόνια γιατί τότε είχε και μερικές τρίχες στο κεφάλι - δεν ήταν σαν καραφλοδαίμονας όπως τώρα. 

Ακόμα, σε μια αιφνίδια κρίση προσωπικής εξομολόγησης, ο κ. Δένδιας αποκάλυψε πως τότε που πήγαινε στο Φλοράλ με τους φίλους του δεν ήταν ένας εμετικός ακροδεξιός υπουργός που έχει τον ανθρωποδιώκτη αλλά ένας γοητευτικός και ικανός νέος με μεγάλη επιτυχία στα κορίτσια - τον έβλεπαν και διάλεγαν να κοιμηθούν με κάποιον από τους φίλους του, γι' αυτό ο κ. Δένδιας είχε πολλούς φίλους. 

Επίσης, ο κ. Δένδιας δήλωσε πως πραγματοποιεί νυχτερινές περιπολίες σε διάφορα μέρη της Αθήνας, ώστε να διαπιστώσει με τα ίδια του τα μάτια την κατάσταση που επικρατεί στην πρωτεύουσα, αλλά, για να αποφύγει την υπερβολική αγάπη του κόσμου και τους ενοχλητικούς θαυμαστές μεταμφιέζεται σε οροθετική πόρνη από τη Ρωσία, με αποτέλεσμα μερικές φορές να τρώει ξύλο από τους ίδιους του τους μπάτσους. 

Ο κ. Δένδιας εξομολογήθηκε ακόμα πως περιπολεί στην Αθήνα και τις πρώτες πρωινές ώρες -άνευ μεταμφιέσεως-, αλλά, καλό θα ήταν να μην πετύχετε τον κ. Δένδια έξω στο δρόμο πρωινιάτικα, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να σας τυφλώσει η γυαλιστερή φαλάκρα του. 

(Έχει πολλή πλάκα -και είναι πολύ ανακουφιστικό- να ακούς διάφορους πολιτικούς να λένε έμμεσα πως δεν τολμάνε να πατήσουν το πόδι τους στα πιο ωραία μέρη της Αθήνας - εκτός κι αν πάρουν μια διμοιρία ΜΑΤ μαζί τους. Θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτό για μας είναι μια μικρή νίκη. Και τις μικρές νίκες τις έχουμε ανάγκη. Μας ξαλαφρώνουν). 

Είστε να κλείσουμε μια εφημερίδα;

Από καιρό θέλω να αφιερώσω ένα ποστ στην λαρισαϊκή εφημερίδα <<Ελευθερία>> -ο λόγος είναι ότι την αγαπώ πολύ και την διαβάζω ανελλιπώς- αλλά συνέχεια το αμελώ - ελπίζω οι καλοί συντάκτες της <<Ελευθερίας>> να με συγχωρέσουν. Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή. Και θα σας εξηγήσω το γιατί αμέσως. 

Την Παρασκευή (12/7), η <<Ελευθερία>> φιλοξένησε το άρθρο ενός καλού κυριου. Το άρθρο φέρει τον τίτλο <<Κοινωνική ασχημοσύνη χωρίς ντροπή>> και ο καλός αυτός κύριος το έγραψε με αφορμή την ψήφιση του νόμου από την γαλλική κυβέρνηση που αφορά στην νομιμοποίηση των γάμων μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών - έχει κάμποσο καιρό που η κυβέρνηση Ολάντ ψήφισε τον συγκεκριμένο νόμο. 

Χωρίς να θέλω να πληγώσω αυτόν τον καλό κύριο -είναι και δικηγόρος και οι δικηγόροι φέρονται παράξενα όταν πληγώνονται-, θέλω να του πω πως το άρθρο του είναι κατάπτυστο. Και βρωμάει. 

Ωστόσο το ξανασκέφτηκα το πράγμα και τελικά αποφάσισα πως θέλω να πληγώσω αυτόν τον καλό κύριο -μιας και δεν είμαι ούτε καλός, ούτε και κύριος-, οπότε θα του πω πως το άρθρο του ξεχειλίζει από αγνό μίσος, καθαρή ομοφοβία και ανόθευτη βλακεία - καλέ κύριε, θα σας τα έγραφα στα καλιαρντά αλλά δυστυχώς δεν ξέρω να γράφω στα καλιαρντά (κρίμα γιατί μπορεί και να σας άρεσε).

Εν πάση περιπτώσει, ο καλός αυτός κύριος στο άρθρο του μας προτρέπει να διατρανώσουμε το αίσθημα αηδίας, ντροπής και αγανάκτησης μπροστά στις ομοφυλοσεξουαλικές πράξεις. 

Το άρθρο θα το βρείτε εδώ. Και τα συμπεράσματα δικά σας.

Εκείνο που μου έκανε εντύπωση διαβάζοντας χθες το άρθρο -εκτός από το ότι κατάφερα να συγκρατήσω τον εμετό μου- είναι πως ο καλός αυτός κύριος παρέλειψε να μας προτρέψει να πάρουμε τα καλάσνικοφ και να ξεπαστρέψουμε όποιον ομοφυλόφιλο βρούμε μπροστά μας. Ειλικρινά, καλέ κύριε, πως σας ξέφυγε κάτι τέτοιο; 

Εν τω μεταξύ, ο καλός αυτός κύριος, στην προτελευταία παράγραφο του κειμένου του -και αφού έχει αραδιάσει έναν ολόκληρο οχετό μίσους- ισχυρίζεται πως δεν είναι ρατσιστής. Αφού ξεσκίστηκα στα γέλια, θυμήθηκα μια φράση του Κωστάκη Ανάν από το βιβλίο του <<Και ύστερα ήρθες και μ' έλυσες>>. Ο Κωστάκης Ανάν λέει: Εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αλλά.. 
Σχεδόν όλοι οι ξεκινούντες μια πρόταση με την παραπάνω φράση είναι ούτως ή άλλως ρατσιστές, ή θα μπορούσαν να γίνουν υπέροχα δείγματα του είδους υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Όπως είχε πει και ο Ράικο Γιάνγιανιν ύστερα από την επίτευξη ενός γκολ με απευθείας εκτέλεση κόρνερ: "Αν πραγματικά είσαι ή δεν είσαι κάτι, δεν νιώθεις την ανάγκη να το πεις και στους υπόλοιπους". 

Θα συμβούλευα αυτόν τον καλό κύριο να διαβάσει λίγο Κωστάκη Ανάν, αλλά έχω την εντύπωση πως η κατάστασή του είναι μη αναστρέψιμη. 

Ο άνθρωπος είναι βαριά άρρωστος. 

Τέλος πάντων, αυτό που με προβλημάτισε είναι το γεγονός ότι η <<Ελευθερία>> -η οποία κατέχει το μονοπώλιο στην έντυπη ενημέρωση(;) των πολιτών της Λάρισας- καταδέχτηκε να φιλοξενήσει στις σελίδες της ένα άρθρο που στην ουσία υποδαυλίζει το μίσος και τον ρατσισμό.

Μήπως τα στελέχη της <<Ελευθερίας>> δεν γνωρίζουν πως υπάρχει ήδη αρκετό μίσος και αρκετός ρατσισμός στην ελληνική κοινωνία; 

Μήπως τα στελέχη της <<Ελευθερίας>> ζουν σε άλλη χώρα;

Ας μην γίνομαι αφελής.

Γνωρίζω πολύ καλά το λόγο που η <<Ελευθερία>> δημοσίευσε το εν λόγω άρθρο - έχει δημοσιεύσει και στο παρελθόν ανάλογα διαμάντια, άλλωστε. 

Το άρθρο αυτού του καλού κυριου δημοσιεύτηκε στην <<Ελευθερία>> γιατί απλούστατα είναι ένα άρθρο που αν μη τι άλλο φωτογραφίζει ολόκληρη τη λαρισαϊκή κοινωνία -και κατ' επέκταση ολόκληρη την ελληνική κοινωνία- που είναι βουτηγμένη στο μίσος, στην ομοφοβία και στην αμορφωσιά. 

Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, τέτοιες απόψεις δεν θα τυπώνονταν στο χαρτί.

Λοιπόν, και για να καταλήξω, παρακαλώ τους σκεπτόμενους ανθρώπους που έχουν απομείνει στη Λάρισα -είμαι σίγουρος πως είναι αρκετοί- να σταματήσουν να αγοράζουν την <<Ελευθερία>>. 

Μην αγοράζετε την <<Ελευθερία>>. Πείτε το και στους φίλους σας. 

Η <<Ελευθερία>> κοστίζει μόνο 50 λεπτά. Είναι φτηνή. Σαν τους συντάκτες της. 

Φανείτε πιο <<ακριβοί>>. 

Μην την αγοράζετε. 

Είναι ο μόνος τρόπος να κλείσει αξιοπρεπώς και αναίμακτα. Δείτε το σαν να κάνετε ψυχικό. 

Μην αγοράζετε την <<Ελευθερία>>. 

Η <<Ελευθερία>> είναι γέρικη και επικίνδυνη.  

Τελειώστε την. 

Η Όλγα Τρέμη καταρρέει

Το γύρο του διαδικτύου κάνει το βίντεο που δείχνει την Όλγα Τρέμη να κλαίει, μετά την προβολή ρεπορτάζ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Mega, που αφορά στο Νηπιαγωγείο Καλλιθέας, όπου μητέρες αφήνουν τα παιδιά τους ώστε να τους παρέχεται στέγαση και τροφή. 

Σε κάποιο από τα επόμενα δελτία, η ευαίσθητη και ευσυγκίνητη Όλγα ενδέχεται να βάλει τα κλάματα και για τον αναρχικό απεργό πείνας, Κώστα Σακκά. Και θα μας πείσει. Όλους. 

Πολύ συγκινητική η προσπάθεια της Όλγας Τρέμη να φανεί άνθρωπος, αλλά, ακόμα και αν βγει στον αέρα και στηθοδέρνεται φορώντας πλερέζα, δεν θα αγγίξει κανέναν. Αντιθέτως, θα εισπράξει την παγερή αδιαφορία όλων, άντε στην καλύτερη τη λοιδορία μερικών. 

Ο λόγος που η Όλγα Τρέμη δεν μας πείθει είναι απλός: κανείς δεν βλέπει την Όλγα Τρέμη σαν άνθρωπο. Στα μάτια της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, η Όλγα Τρέμη είναι μια συστημική δημοσιογράφος. Και από τις πιο αηδιαστικές μάλιστα. 

Οπωσδήποτε και χωρίς αμφιβολία, όταν επί τρία χρόνια στηρίζεις με λύσσα τα Μνημόνια, τις κυβερνήσεις τις οποίες τα έφεραν και ταυτόχρονα είσαι υπαλληλάκος του Μπόμπολα -που συμβολίζει ολόκληρη την οικονομική ελίτ της χώρας-, δεν μπορείς να βγαίνεις καλοβαμμένη στην τηλεόραση παριστάνοντας την πονόψυχη που στεναχωριέται με τους φτωχούς. Θα σε πάρουν με τις πέτρες.

Εν τω μεταξύ, στο Νηπιαγωγείο της Καλλιθέας, οι εργαζόμενοι είναι εδώ και μήνες απλήρωτοι. Μήπως η Όλγα Τρέμη έκλαψε και γι' αυτούς; Ή την συγκίνησαν μόνο οι μαμάδες των παιδιών, επειδή της θύμισαν πως και η ίδια είναι μάνα; 

Όχι. 

Την Όλγα Τρέμη δεν την συγκίνησε ούτε το δράμα των μανάδων, ούτε το δράμα των εργαζομένων του Νηπιαγωγείου, ούτε καν το δράμα των παιδιών. 

Την Όλγα Τρέμη την συγκίνησε η τρομακτική -για την ίδια- διαπίστωση πως οι κυβερνήσεις που στηρίζει με μανία όλα αυτά τα χρόνια καταρρέουν, πως τα Μνημόνια που υπερασπίζεται με πάθος καταρρέουν, πως η οικονομική ελίτ που ανήκει το αφεντικό της -και τόσες άλλες εμετικές προσωπικότητες- καταρρέει, και πως σιγά σιγά έρχεται η ώρα που η ίδια θα αντικατασταθεί από κάποια εφάμιλλη θλιβερή τηλεπερσόνα που θα έχει ακριβώς την ίδια τύχη με τη δική της. 

Αυτά συγκίνησαν την Όλγα Τρέμη. 

Και τίποτα άλλο. 

Τα παραμύθια δεν περνάνε πια. 

Κανένας δεν τσιμπάει. 

(Έχω μάθει -μάλλον από ένστικτο- να μην εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που κλαίνε δημοσίως. Το κλάμα είναι μοναχική υπόθεση. Δεν θέλει θεατές. Όποιος θέλει στα αλήθεια να κλάψει -και το έχει ανάγκη- δεν θέλει κοινό. Ίσα ίσα, το αποστρέφεται. Καλά, θα μου πείτε, και θα χετε δίκιο, δεν περιμέναμε να κλάψει η Όλγα Τρέμη στον αέρα για να χάσουμε την εμπιστοσύνη μας στο πρόσωπό της).

(Η φωτογραφία είναι από το Κουτί της Πανδώρας).

Γιάννης Αγγελάκας

Ο Γιάννης Αγγελάκας εμφανίστηκε χθες βράδυ στο Κηποθέατρο Αλκαζάρ στη Λάρισα, απ' όπου και ξεκίνησε την καλοκαιρινή του περιοδεία. Αν και ο Γιάννης Αγγελάκας δεν έχει το ταλέντο του Κότσιρα ή του Νταλάρα -που είναι πολύ προικισμένοι-, το Κηποθέατρο ήταν σχεδόν γεμάτο.

Αυτό που μου έκανε φοβερή εντύπωση βλέποντας τον Γιάννη Αγγελάκα στη σκηνή, είναι πως ο Γιάννης Αγγελάκας -σε αντίθεση με τους περισσότερους καλλιτέχνες της γενιάς του- δεν μεγαλώνει. Ποτέ. Τα σπάει ακόμα σαν 18άρης.

Ο Γιάννης Αγγελάκας -αν και δεν το συνηθίζει πια- μας έκανε το χατίρι να τραγουδήσει αρκετά τραγούδια από <<Τρύπες>>. Καλά, έγινε ο κακός χαμός. 

Όσο ο Γιάννης Αγγελάκας ερμήνευε παλιά καλά τραγούδια από <<Τρύπες>>, εγώ αναλογιζόμουν τις συνέπειες που θα είχε μια τυχόν επανένωση του συγκροτήματος. Πιθανότατα να έπεφτε καμιά κυβέρνηση και να στερούμασταν τη συνέχεια του success story  του Αντώνη Σαμαρά, οπότε, άστο καλύτερα, σκέφτηκα. Για τέτοια είμαστε τώρα;  

Στη συναυλία του Γιάννη Αγγελάκα είδα και πολλούς συμμαθητές μου απ' το σχολείο. Ομολογώ πως κάτι τέτοιο δεν το περίμενα. Υπέθεσα πως οι περισσότεροι θα μπέρδεψαν το Κηποθέατρο με το <<Χίλια Χείλια>>. 

Τέλος πάντων, μου άρεσε πολύ ο Γιάννης Αγγελάκας. Όλη η βραδιά μου άρεσε πολύ. Ο ουρανός είναι πολύ ωραίος μέσα απ' το Κηποθέατρο - εγώ τον κοιτούσα συνέχεια. Μια κοιτούσα ουρανό, μια Αγγελάκα. Ζαλίστηκα στο τέλος.

Από τα τραγούδια του Γιάννη Αγγελάκα, αυτό είναι το αγαπημένο μου:

Πίπες

Μεγάλη άνθηση γνωρίζουν τελευταία τα <<φροντιστήρια του έρωτα>> στη Μεγάλη Βρετανία. Στα <<φροντιστήρια του έρωτα>> -που είναι πολύ της μόδας- συρρέουν ολοένα και περισσότερες Βρετανίδες προκειμένου να γίνουν εξπέρ στον στοματικό έρωτα, οπότε φέτος το καλοκαίρι αφήστε τα ελληνικά νησιά και βγάλτε ένα εισιτήριο -χωρίς επιστροφή- για Μεγάλη Βρετανία ούτως ώστε να σας πλακώσουν στα τσιμπούκια. 

Στα <<φροντιστήρια του έρωτα>> παραδίδονται αποκλειστικά μαθήματα πεολειχίας, οπότε όσοι ενδιαφέρεστε για πισωκολλητά, καρεκλάτα και τα ρέστα δεν χρειάζεται να φτάσετε μέχρι τη Μεγάλη Βρετανία - πάτε εκεί σε ένα ελληνικό μπουρδέλο να ξεχαρμανιάσετε.

Το γεγονός ότι στη Μεγάλη Βρετανία λειτουργούν φροντιστήρια όπου οι μαθήτριες γαλουχούνται αποκλειστικά με τον πεοθηλασμό αφήνει να εννοηθεί πως οι Βρετανίδες είναι κορυφή σε όλα τα υπόλοιπα -παρτούζες, ισπανικά κτλ-, αλλά κάτι τέτοιο το ξέραμε ήδη, αφού αυτές οι Βρετανίδες είναι μεγάλα τσόλια και κάθε καλοκαίρι που έρχονται στα ελληνικά νησιά παίρνουν όποιον βρουν μπροστά τους και του πετάν τα μάτια έξω. 

Όπως εξομολογήθηκε σε ελληνική ιστοσελίδα η Ελληνοβρετανίδα αρθρογράφος Έλεν Καυλοράπανου, η οποία παρακολούθησε μερικά μαθήματα, στα <<φροντιστήρια του έρωτα>> οι γυναίκες κρατούσαν μανιωδώς σημειώσεις για το πόσο πρέπει να ανοίξεις το στόμα σου ενώ έγλειφαν παγωτά γρανίτες, αλλά, όπως σημείωσε η ίδια, <<τι να σου κάνει το παγωτό γρανίτα άμα δεν έχεις το πούτσο το ντούρο στο στόμα;>>. 

Άσε που, αν η άλλη δεν είναι αρκετά συγκεντρωμένη ελλοχεύει ο κίνδυνος της δαγκωματιάς. Και καλά να δαγκώσει τη γρανίτα. Άμα σου δαγκώσει τη ψωλή τι γίνεται; 

Επίσης, η Έλεν Καυλοράπανου τόνισε πως στα <<φροντιστήρια του έρωτα>> δίνεται ιδιαίτερη έμφαση ώστε οι Βρετανίδες μαθήτριες να μάθουν να καταπίνουν τα φλόκια του συντρόφου τους -παίζει και σχετικό διδακτορικό-, αφενός για να μην τις χύνουν στη μούρη -υπονομεύοντας έτσι το γυναικείο φύλο- και αφετέρου για να λάβει ο οργανισμός τους όλες τις θρεπτικές ουσίες του σπέρματος.

Ωστόσο, είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον να μάθεις να καταπίνεις τους χυμούς του συντρόφου σου χρησιμοποιώντας μια γρανίτα -οι γρανίτες δεν εκσπερματίζουν-, οπότε, όπως αποκάλυψε η Ελληνοβρετανίδα αρθρογράφος, 2 φορές την εβδομάδα οι καθηγητές των <<φροντιστηρίων του έρωτα>>> καλούν 10 αραπάδες -με κάτι πούτσους ΝΑ- ώστε οι καυλοπυρέσσουσες μαθήτριες να έρθουν σε επαφή με πραγματικά αντρικά μόρια και να γίνουν σωστές ρουφοκαυλέτες. 

 <<Δεν μπορώ να πω, πέρασα ωραία. Και έμαθα πράγματα που έως τώρα αγνοούσα>> σημείωσε η Έλεν Καυλοράπανου, ενώ κατέληξε: <<Κορίτσια, μπουκωθείτε με πούτσο!>>.