Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Η Λάρισα έβαλε τα καλά της - και έγινε ακόμα πιο άσχημη!

Με το στήσιμο ενός λούνα παρκ έγινε φέτος η επίσημη έναρξη της χριστουγεννιάτικης περιόδου στη Λάρισα. Το κλίμα στην πόλη είναι γιορτινό, με τους Λαρισαίους να είναι μέσα στην καλή χαρά γιατί είναι στην καρακοσμάρα τους και ό,τι και να συμβαίνει στη χώρα αυτούς θα τους νοιάζει μόνο το γκολ που ακύρωσαν στον Νεμπεγλέρα και η καφεδιά στο Μικέλ, αλλά, τώρα που το ξανασκέφτομαι, έτσι είναι οι περισσότεροι στην Ελλάδα - αν ήταν τα πράγματα διαφορετικά, θα φτάναμε εδώ που φτάσαμε νομίζετε; 


Η κεντρική πλατεία της Λάρισας χαρίζει χαμόγελα σε όλους τους πολίτες που περιμένουν πως και πως τον ερχομό των Χριστουγέννων για να φαρμακώσουν κουραμπιέδες πασπαλισμένους με μπόλικη άχνη και ταμπάσκο, μελομακάρονα με σάλτσα αρμένικης κακαράντζας, αλλά και την παραδοσιακή καμπίσια μπομπότα γαρνιρισμένη με σκορβούτο, ταραμά και ακριδοπόδαρα. 


Το λούνα παρκ έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον του λιλιπούτειου κοινού, και πολλοί Λαρισαίοι γονείς το επισκέπτονται καθημερινά με τα παιδιά τους προκειμένου οι πιτσιρικάδες να βιώσουν την εμπειρία του καρουζέλ αλλά και την εμπειρία της κουτσουλιάς από περιστέρι στη μάπα, μιας και στην κεντρική πλατεία τα πουλιά κάνουν αντάρτικο και καταχέζουν τον τόπο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πατήσει άνθρωπος - ωστόσο, παρά την μπόχα, οι Λαρισαίοι φτιασιδώνονται και πάνε και στήνονται στο λούνα παρκ με τις ώρες, γιατί, αφενός είναι μαζοχιστές, και αφετέρου το μαλακιστήρι ο Μανωλάκης δεν λέει να το βουλώσει αν δεν ανέβει στα αλογάκια. 


Οι Λαρισαίοι μέσα στο κλίμα ευημερίας που επικρατεί στην πόλη -αφού όλοι εδώ πέρα είναι εκτός πραγματικότητας ακόμα-, τραγουδάνε χαρωποί κι ευτυχισμένοι τα παιδικά τραγουδάκια που ξερνάνε τα μεγάφωνα του λούνα παρκ, κι εσύ αρχίζεις τα γαμωσταυρίδια που ακούς τον Μάικ το Φασολάκη στη διαπασών, αλλά δίνεις τόπο στην οργή και παρατηρείς γονείς και παιδιά να φιλιούνται, να αγκαλιάζονται και να φωτογραφίζονται, όσο τα γριπωμένα περιστέρια τους χέζουν από τα δέντρα. 


Από την κεντρική πλατεία της Λάρισας δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα ξύλινα σπιτάκια που κοτσάρει κάθε χρόνο ο Δήμαρχος και που κοστίζουν μια περιουσία και ένας Θεός ξέρει γιατί βρίσκονται εκεί, αφού, εκτός από κακόγουστα, είναι και τελείως άδεια - εντούτοις, από αυτά τα ξύλινα σπιτάκια έχουν επωφεληθεί αρκετά τα πρεζόνια, μιας και μπορούν να μπούνε μέσα και να βαρέσουν ντάγκλες με την ησυχία τους.


Πολλοί είναι και οι επισκέπτες από τα γύρω χωριά της Λάρισας που προσέρχονται στο λούνα παρκ της κεντρικής πλατείας. Μικροί και μεγάλοι από το Γουρουνοπούτσι Πλατυκάμπου, τα Καπούλια Ελασσόνας, το Αρχιδόμπαλο Ραψάνης και από άλλες φημισμένες περιοχές, έρχονται στην Λάρισα για να απολαύσουν κι αυτοί το θαύμα των Χριστουγέννων που αργούν ακόμα, αλλά στην Ελλάδα έχουμε την τάση να ξεκινάμε τους εορτασμούς κάνα δίμηνο πριν τον ερχομό τους, γιατί είμαστε τελείως για τα μπάζα και κάνουμε ό,τι προστάζει η τηλεόραση. 


Οι χωρικοί κατεβαίνουν στην πόλη της Λάρισας με τα τρακτέρ, και αυτή η παράδοση ονομάζεται <<Η κάθοδος των χωριαταρέων>> - γνωστή και ως <<Μάθανε πως πηδιόμαστε, πλακώσανε και οι πρώην>>. Καβάλα στο τρακτέρ είναι ολόκληρη η οικογένεια συνήθως -χωρίς το όχημα να έχει καρότσα-, κι αυτό αποτελεί μυστήριο, γιατί, είναι να απορείς πως διάολο καταφέρνουν να στοιβάζονται δέκα νοματαίοι πάνω σε ένα τρακτέρ - είναι και καρπεροί αυτοί και γεννοβολάν αβέρτα.


Ιδιαίτερα συμπαθητικό είναι και το ζαχαρωτό χωριό που δεσπόζει στο κέντρο της πλατείας. Τα μικρά παιδιά έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν χιλιάδες εισαγόμενα ζαχαρωτά -από το Κόσοβο-, αλλά, οι γονείς δεν θα πρέπει να το παρακάνουν, γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος του τσιρλιού. 


Η δημιουργία του λούνα παρκ στην κεντρική πλατεία της Λάρισας έχει συμβάλλει σημαντικά και στην ανάκαμψη των εμπορικών καταστημάτων της πόλης, που έχουν υποστεί τις δραματικές συνέπειες της κρίσης και βαράνε όλη τη μέρα μύγες. Οι καταστηματάρχες δεν προλαβαίνουν να εξυπηρετήσουν τους πελάτες που συρρέουν κατά χιλιάδες στα καταστήματα, δοκιμάζουν ένα σωρό ρούχα, τα κάνουν όλα μπάχαλο και στο τέλος φεύγουν χωρίς να ψωνίσουν τίποτα - εντάξει, τουλάχιστον βλέπουν να μπαίνει λίγος κόσμος στο μαγαζί, είναι μια μορφή ανάκαμψης κι αυτή.