Το «Μπουρανί» στα τούρκικα σημαίνει λαχανόρυζο ή σπανακόρυζο και είναι σούπα από σπανάκι, τσουκνίδα και ξίδι, αλλά αν θέλετε να απογειωθεί ακόμα περισσότερο η γεύση του ζητήστε από τους ντόπιους να σας το προσφέρουν με γαϊδουράγκαθα και ψιλοκομμένες κωλοτρυπίδες περιστεριών - θα πάθετε την πλάκα σας.
Τα παλιά τα χρόνια στο «Μπουρανί» δεν επιτρεπόταν να πηγαίνουν γυναίκες -ήταν κάτι σαν το Άγιον Όρος δηλαδή- και στην όμορφη αυτή γιορτή έδιναν το παρών μόνο άντρες, οι οποίοι -σύμφωνα με την παράδοση- έβγαζαν έξω τις καραπουτσακλάρες τους και τις μετρούσαν. Όποιος είχε τη μικρότερη ανακηρυσσόταν «Βασιλιάς της μικροφαλλίας» και ήταν αναγκασμένος να πιει μια νταμιτζάνα τσίπουρο άσπρο πάτο και μετά να κάνει ένα σπριντ ως τη Λάρισα, έτσι ώστε να ξεπλυθεί η ντροπή. Αν δεν τα κατάφερνε να φτάσει μέχρι τη Λάρισα, οι «Μπουρανίτες» τον ευνούχιζαν - ωστόσο δεν καταλάβαινε Χριστό γιατί από το τσίπουρο ήταν λιάρδα.
Σήμερα -που η ελληνική κοινωνία έχει προοδεύσει σπάζοντας κάθε ταμπού- οι γυναίκες παίζουν κυρίαρχο ρόλο στο «Μπουρανί», ενώ από ό,τι ακούγεται σύντομα θα αποκτήσουν και δικαίωμα ψήφου στις εκλογές. Κατά τη διάρκεια της γιορτής, οι γυναίκες κερνάνε λαγάνα και ταραμά στους επισκέπτες, ενώ -στα πλαίσια του εθίμου- μοιράζουν και πήλινες μαλαπέρδες.
Σύμφωνα πάντα με την παράδοση, οι γυναίκες του Τυρνάβου την ημέρα του «Μπουρανί» πρέπει να είναι πυρωμένες και πρόστυχες -με λίγα λόγια να φαίνεται πως την κουνάν την αχλαδιά-, αλλά, αδερφάκι μου, είναι κάπως δύσκολο να σου κάνει εσένα κούκου όταν βλέπεις την 60αρα θείτσα με τη λαγάνα και τον χαλβά στο χέρι να το παίζει Μόνικα Μπελούτσι.
Εν τω μεταξύ, μην κοιτάτε που όλες οι Τυρναβίτισσες εκείνη τη μέρα το παίζουν ντεμέκ άνετες και προοδευτικές και δεν αντιδρούν στα τσιλιμπουρδίσματα των συζύγων τους· αυτά είναι μούφες. Στην πραγματικότητα, αφού το πανηγύρι τελειώσει και όλοι επιστρέψουν στα σπίτια τους, η παντόφλα πάει σύννεφο. «Σ' είδα ιγώ πώς κοιτούσες το ξανθό το πτανάκ΄! Μπιρμπάντ΄!».
Δεν χωράει καμία αμφιβολία πως το κυρίαρχο... αξεσουάρ στο «Μπουρανί» είναι ο φαλλός· το ανδρικό μόριο, δηλαδή· η πούτσα, για όσους δεν κατάλαβαν. Στο «Μπουρανί» θα βρείτε φαλλούς σε όλα τα σχήματα και σε όλες τις αποχρώσεις -που είναι φτιαγμένοι με αξιοζήλευτο μεράκι-, οπότε φίλη αναγνώστρια αν είσαι νυμφομανής θα την κάνεις ταράτσα και δεν θα θες να φύγεις με τίποτα
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως το «Μπουρανί» του Τυρνάβου φιλοξενεί κάθε χρόνο ομοφυλόφιλους από όλη την Ελλάδα. Καυλοπυρέσσουσες λεσβίες και καυλοπυρέσσοντες γκέι από όλα τα μέρη της ελληνικής επικράτειας συρρέουν κάθε χρόνο στο «Μπουρανί» ούτως ώστε να ξεσαλώσουν και να επιδοθούν σε όργια με πλαστικά καλαμπαλίκια και ξύλινες αρχιδοσακούλες - πιστεύω πως αν κάποια στιγμή η κυβέρνηση αποφασίσει να απαγορεύσει το Gay Pride, το «Μπουρανί» θα το αντικαταστήσει επάξια.
Αγαπητοί αναγνώστες, σε αυτό το σημείο διακόπτω την κανονική ροή του κειμένου για να σας διηγηθώ μια πονεμένη ιστορία από τα παιδικά μου χρόνια.
Νομίζω ήμουν 7 χρονών όταν οι γονείς μου αποφάσισαν να με βάλουν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και να με πάνε στο «Μπουρανί». Φτάνοντας έξω από τον Τύρναβο κολλήσαμε σε ένα φοβερό μποτιλιάρισμα -το θυμάμαι σαν τώρα- και τότε πλησίασαν το αυτοκίνητό μας καμιά δεκαριά κύριοι με κατακόκκινες φάτσες και κάτι κοιλιές μέχρι απέναντι - τους κοίταζα από το πίσω κάθισμα και κόντευα να τα κάνω πάνω μου. Κάποια στιγμή, ένας από αυτούς τους καλούς κυρίους ζήτησε ευγενικά -και γελώντας σαν καθυστερημένος- από τη μαμά να κατεβάσει το παράθυρο. Η μαμά κατέβασε το παράθυρο και τότε ο καλός αυτός κύριος έχωσε μέσα ένα πλαστικό πράγμα που κουνιόταν πάνω κάτω σαν παλαβό. Άρχισα να κλαίω -με ουρλιαχτά- και να φωνάζω «μαμάααααα!!!» - νόμιζα πως ήθελε να της κάνει κακό. Η μαμά, ο μπαμπάς και ο καλός αυτός κύριος έκλαιγαν από τα γέλια - εντελώς αναίσθητοι. Τελικά, μας είπαν «καλωσορίσατε στο "Μπουρανί"» και μας άφησαν να φύγουμε. Ουφ!
Κάτι άλλο που θα πρέπει να γνωρίζετε για το «Μπουρανί» είναι πως δεν το αναγνωρίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας - αυτό μάλλον οφείλεται στο γεγονός ότι οι φαλλοί που χρησιμοποιούνται στο «Μπουρανί» είναι ψεύτικοι.
Πάντως, δεν θα πρέπει -εξαιτίας του «Μπουρανί»- να βιαστείτε να συμπεράνετε πως οι Τυρναβίτες είναι όλο το χρόνο έτσι. Οι Τυρναβίτες -όπως και οι Λαρισαίοι- τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου είναι πολύ ήσυχοι άνθρωποι· ή θα διαβάζουν λογοτεχνία ή θα ακούνε κλασσική μουσική.
Εν κατακλείδι, εγώ τους γουστάρω τους Τυρναβίτες και το «Μπουρανί». Σε μια εποχή σαν κι αυτή, που η χώρα βουλιάζει στον πουριτανισμό και τον καθωσπρεπισμό -και, παράλληλα, βασιλεύουν οι μυξοπαρθένες και οι θεούσες που κοκκινίζουν όταν ακούνε λέξεις όπως «πούτσα» και «μουνί»-, οι Τυρναβίτες τα γράφουν όλα στ' αρχίδια τους και τραγουδάνε κάτι τέτοια:
«Μπρε, μπρε, μπρε το Μπουρανί,
Μπρε, μπρε, μπρε το μπουρανί,
κι τσ’ Χαλάτσινας το μουνί.
Τρεις καλές νοικοκυρές
στο προσήλιο κάθονταν,
τα μουνιά τους ήλιαζαν,
μπαταριές τα τίναζαν.
Τις τρανές Αποκριές,
αποκρέβουν το τυρί,
αποκρέβουν και το νταρί,
και την Καθαρά Δευτέρα,
παίρνουν τα μουνιά αέρα.
Και του Αη Θοδώρη το Σαββάτο,
κλαίει ο μπούτσος σαν το γάτο».
Μπρε, μπρε, μπρε το μπουρανί,
κι τσ’ Χαλάτσινας το μουνί.
Τρεις καλές νοικοκυρές
στο προσήλιο κάθονταν,
τα μουνιά τους ήλιαζαν,
μπαταριές τα τίναζαν.
Τις τρανές Αποκριές,
αποκρέβουν το τυρί,
αποκρέβουν και το νταρί,
και την Καθαρά Δευτέρα,
παίρνουν τα μουνιά αέρα.
Και του Αη Θοδώρη το Σαββάτο,
κλαίει ο μπούτσος σαν το γάτο».
- Πηγή:www.pragmatikotita.gr«Μπρε, μπρε, μπρε το Μπουρανί,και τσ' Χαλάτσινας το μουνί.«Μπρε, μπρε, μπρε το Μπουρανί
και τσ' Χαλάτσινας το μουνί.
Τρεις καλές νοικοκυρές
Τρεις καλές νοικοκυρές
στο προσήλιο κάθονταν,
τα μουνιά τους ήλιαζαν,
μπαταριές τα τίναζαν.
Τις τρανές Αποκριές,
αποκρέβουν το τυρί,
αποκρέβουν και το νταρί,
και την Καθαρά Δευτέρα,
παίρνουν τα μουνιά αέρα.
Και του Αη Θοδώρη το Σαββάτο,
κλαίει ο μπούτσος σαν το γάτο».
Θεοί!
