Το γύρο του διαδικτύου κάνει το βίντεο που δείχνει την Όλγα Τρέμη να κλαίει, μετά την προβολή ρεπορτάζ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Mega, που αφορά στο Νηπιαγωγείο Καλλιθέας, όπου μητέρες αφήνουν τα παιδιά τους ώστε να τους παρέχεται στέγαση και τροφή. Σε κάποιο από τα επόμενα δελτία, η ευαίσθητη και ευσυγκίνητη Όλγα ενδέχεται να βάλει τα κλάματα και για τον αναρχικό απεργό πείνας, Κώστα Σακκά. Και θα μας πείσει. Όλους.
Πολύ συγκινητική η προσπάθεια της Όλγας Τρέμη να φανεί άνθρωπος, αλλά, ακόμα και αν βγει στον αέρα και στηθοδέρνεται φορώντας πλερέζα, δεν θα αγγίξει κανέναν. Αντιθέτως, θα εισπράξει την παγερή αδιαφορία όλων, άντε στην καλύτερη τη λοιδορία μερικών.
Ο λόγος που η Όλγα Τρέμη δεν μας πείθει είναι απλός: κανείς δεν βλέπει την Όλγα Τρέμη σαν άνθρωπο. Στα μάτια της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών, η Όλγα Τρέμη είναι μια συστημική δημοσιογράφος. Και από τις πιο αηδιαστικές μάλιστα.
Οπωσδήποτε και χωρίς αμφιβολία, όταν επί τρία χρόνια στηρίζεις με λύσσα τα Μνημόνια, τις κυβερνήσεις τις οποίες τα έφεραν και ταυτόχρονα είσαι υπαλληλάκος του Μπόμπολα -που συμβολίζει ολόκληρη την οικονομική ελίτ της χώρας-, δεν μπορείς να βγαίνεις καλοβαμμένη στην τηλεόραση παριστάνοντας την πονόψυχη που στεναχωριέται με τους φτωχούς. Θα σε πάρουν με τις πέτρες.
Εν τω μεταξύ, στο Νηπιαγωγείο της Καλλιθέας, οι εργαζόμενοι είναι εδώ και μήνες απλήρωτοι. Μήπως η Όλγα Τρέμη έκλαψε και γι' αυτούς; Ή την συγκίνησαν μόνο οι μαμάδες των παιδιών, επειδή της θύμισαν πως και η ίδια είναι μάνα;
Όχι.
Την Όλγα Τρέμη δεν την συγκίνησε ούτε το δράμα των μανάδων, ούτε το δράμα των εργαζομένων του Νηπιαγωγείου, ούτε καν το δράμα των παιδιών.
Την Όλγα Τρέμη την συγκίνησε η τρομακτική -για την ίδια- διαπίστωση πως οι κυβερνήσεις που στηρίζει με μανία όλα αυτά τα χρόνια καταρρέουν, πως τα Μνημόνια που υπερασπίζεται με πάθος καταρρέουν, πως η οικονομική ελίτ που ανήκει το αφεντικό της -και τόσες άλλες εμετικές προσωπικότητες- καταρρέει, και πως σιγά σιγά έρχεται η ώρα που η ίδια θα αντικατασταθεί από κάποια εφάμιλλη θλιβερή τηλεπερσόνα που θα έχει ακριβώς την ίδια τύχη με τη δική της.
Αυτά συγκίνησαν την Όλγα Τρέμη.
Και τίποτα άλλο.
Τα παραμύθια δεν περνάνε πια.
Κανένας δεν τσιμπάει.
(Έχω μάθει -μάλλον από ένστικτο- να μην εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που κλαίνε δημοσίως. Το κλάμα είναι μοναχική υπόθεση. Δεν θέλει θεατές. Όποιος θέλει στα αλήθεια να κλάψει -και το έχει ανάγκη- δεν θέλει κοινό. Ίσα ίσα, το αποστρέφεται. Καλά, θα μου πείτε, και θα χετε δίκιο, δεν περιμέναμε να κλάψει η Όλγα Τρέμη στον αέρα για να χάσουμε την εμπιστοσύνη μας στο πρόσωπό της).
(Η φωτογραφία είναι από το Κουτί της Πανδώρας).
