Πέρασε κιόλας μια εβδομάδα από την ημέρα που η κυβέρνηση ανακοίνωσε το κλείσιμο της ΕΡΤ. Βέβαια, αυτό που τελικά κατάφερε η κυβέρνηση ήταν να ανοίξει την ΕΡΤ. Και να την ανοίξει για τα καλά. Για πρώτη φορά γίναμε μάρτυρες μιας αδέσμευτης και ανεξάρτητης τηλεόρασης, μιας αδέσμευτης και ανεξάρτητης φωνής. Στην ουσία, για πρώτη φορά γίναμε μάρτυρες της αληθινής δημοσιογραφίας - οι περισσότεροι μέχρι πρότινος νομίζαμε πως ήταν φήμη, πως ήταν κάτι που δεν υπάρχει- και αυτό το χρωστάμε στον Αντώνη Σαμαρά. Εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση -αμέσως μετά την ανακοίνωση για το λουκέτο στην ΕΡΤ- ήταν οι πρώτες αντιδράσεις του κόσμου: <<Καλά τους έκαναν>>. <<Ήρθε και η σειρά σας, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι>>.
Οπωσδήποτε, το να βλέπεις ανθρώπους να χαίρονται με την απόλυση των συνανθρώπων τους είναι -εκτός από αρρωστημένο και τρομακτικό- αποκαρδιωτικό.
Εκείνες τις ώρες, το μόνο που περνούσε απ' το μυαλό μου -βλέποντας αυτά τα σχόλια- ήταν πως δεν υπάρχει ελπίδα. Κατάφεραν να στρέψουν τη μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη - αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη φιλοδοξία των αυταρχικών καθεστώτων ανά την υφήλιο. Ανθρωποφαγία και άγιος ο Θεός. Μια κοινωνία βουτηγμένη στο μίσος. Φάτε ο ένας τη σάρκα του άλλου.
Καθώς όμως περνούσε η ώρα και ο κόσμος κατέφθανε στο Ραδιομέγαρο για να συμπαρασταθεί στους εργαζόμενους της ΕΡΤ, ένιωσα να ανακουφίζομαι. Διαπίστωσα πως η αλληλεγγύη είναι κάτι που όντως υπάρχει - δεν είναι μύθος. Διαπίστωσα επίσης, πως ο αυταρχισμός του Σαμαρά -και των θλιβερών ομοίων του- απέτυχε παταγωδώς.
<<Ηττήθηκαν>> σκέφτηκα.
Σιγά σιγά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι κατέκλυζαν το κτίριο της ΕΡΤ, όλο και περισσότεροι άνθρωποι -στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά, κυρίως, έξω από αυτά- άρχισαν να συνειδητοποιούν πως πια είναι θέμα Δημοκρατίας και ουσίας - ακόμη και εκείνοι που στην αρχή, ενδόμυχα ίσως, χάρηκαν που οι <<αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι>> βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη στο δρόμο.
Ας βάλουμε, όμως, μερικά πράγματα στη θέση τους.
Φυσικά, η ΕΡΤ ποτέ δεν αποτέλεσε φορέα καθαρότητας και διαφάνειας. Οι πάντες γνωρίζουν πως όλα αυτά τα χρόνια η ΕΡΤ τελούσε υπό την εποπτεία της εκάστοτε κυβέρνησης. Όλοι ξέρουν για τους αυθαίρετους διορισμούς που γίνονταν στην δημόσια τηλεόραση από πλευράς κυβερνήσεων και για τους παχυλούς μισθούς που καρπώνονταν άνθρωποι που στην ουσία φυτεύτηκαν από έναν υπουργό.
Ωστόσο, το γεγονός ότι στην ΕΡΤ γίνονταν όλα αυτά τα χρόνια τέρατα δεν σημαίνει πως όσοι δουλεύουν σ' αυτήν είναι διεφθαρμένοι. Είναι λάθος να τσουβαλιάζονται -μαζί με την ελίτ της ΕΡΤ που είναι δημιούργημα των κυβερνήσεων αυτής της χώρας- άνθρωποι που μάχονται για Δικαιοσύνη και Αξιοπρέπεια. Γιατί, σας έχω νέα: Και μέσα στην ΕΡΤ υπάρχουν άνθρωποι που μάχονται για Δικαιοσύνη και Αξιοπρέπεια. Και πολλοί μάλιστα.
Προσπαθώ να φανταστώ τι θα γινόταν σε περίπτωση που κανένας δεν στήριζε τους εργαζόμενους της ΕΡΤ - σε περίπτωση που όλοι στρέφονταν εναντίον τους και τους γύριζαν την πλάτη. Χάος. Η απόλυτη παραδοχή της ηθικής μας εξαθλίωσης.
Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε.
Ο κόσμος ανταποκρίθηκε -και με το παραπάνω- στο κάλεσμα των εργαζόμενων της ΕΡΤ και ο κόσμος εξέφρασε -με κάθε μέσο- την πιο θερμή του αλληλεγγύη.
Οι ιθύνοντες του κλεισίματος της ΕΡΤ πόνταραν στο αντίθετο. Και ηττήθηκαν.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως εμείς νικήσαμε.
Ωστόσο βρισκόμαστε σε πολύ καλό δρόμο.
Οι πολίτες αυτής της χώρας απέδειξαν -και συνεχίζουν να αποδεικνύουν- πως η αλληλοστήριξη, η αλληλεγγύη και -τελικώς- η ανθρωπιά, είναι ιδανικά που δεν μπορούν να <<φάνε>> μαύρο - αντιθέτως, μπορούν να εκπέμψουν σε πανελλαδική εμβέλεια.
Αν κάτι τους τρομοκρατεί, είναι ότι πλέον κοιτάμε τον ουρανό.
Τον ουρανό.
