Νικητής σε μια χώρα ηττημένων

Με αφορμή την νίκη του Νίκου Ρωμανού -μετά την τροπολογία που πέρασε η κυβέρνηση για ηλεκτρονικό βραχιολάκι στις περιπτώσεις εκπαιδευτικής άδειας-, θέλω να γράψω μερικές σκέψεις για τον Νίκο Ρωμανό και τους Έλληνες. 

Οπωσδήποτε. ο Νίκος Ρωμανός είναι ένας νικητής σε μια χώρα ηττημένων. 

Με την γενναία και περήφανη στάση του, ο Νίκος Ρωμανός -κατά την ταπεινή μου γνώμη τουλάχιστον- έδειξε στους Έλληνες τον δρόμο της αξιοπρέπειας. Έναν δρόμο που οι Έλληνες έχουν χάσει εδώ και πολύ καιρό. 

Σχεδόν 5 χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας, οι Έλληνες συνεχίζουν να ζουν ταπεινωμένοι, εξευτελισμένοι και βουτηγμένοι στην ιδιωτεία -αδιαφορώντας, παράλληλα, για τις ζωές των συνανθρώπων τους-, ενώ τα δυο κόμματα που λιάνισαν τη χώρα και την οδήγησαν στην χρεοκοπία είναι ακόμα στην κυβέρνηση. Και αυτά τα δυο κόμματα δεν τα ψήφισε ούτε η Μέρκελ ούτε ο Σόιμπλε. Αυτά τα δυο κόμματα τα ψήφισαν -και τα έκαναν κυβέρνηση- οι Έλληνες. 

Αμφιβάλλει κανείς πως είμαστε μια χώρα ηττημένων; 

Αμφιβάλλει κανείς πως οι Έλληνες την έχουν εντελώς χεσμένη την αξιοπρέπειά τους; 

Και ύστερα εμφανίζεται ένας νεαρός αναρχικός. ο οποίος παλεύει με την ζωή του για τα δικαιώματά του και -με την στάση του- φωνάζει αξιοπρέπεια. 

Δηλαδή, ο νεαρός αυτός κάνει ό,τι δεν έκαναν οι Έλληνες αυτά τα 5 τελευταία χρόνια. 

Και η αντίδραση των Ελλήνων ποια είναι; Στρέφονται με λύσσα εναντίον του. Πέφτουν να τον φάνε. (Ειλικρινά, εύχομαι στο μέλλον να βρεθεί ένας Ιστορικός με αξιοπρέπεια που θα γράψει για την συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι στον Νίκο Ρωμανό)

Μιλάμε για κωλοφάρα. 

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα για τους Έλληνες. Αλλά δεν θα το κάνω, αφενός επειδή είναι ανθυγιεινό να γράφεις για ξεφτιλισμένους ραγιάδες και αφετέρου επειδή σήμερα είναι μέρα χαράς. 

Σήμερα νίκησε η αξιοπρέπεια και το «πάθος για την λευτεριά», που λέει και το σύνθημα. 

Η νίκη αυτή όμως αφορά έναν μόνο Έλληνα. Τον Νίκο Ρωμανό. 

Ο Νίκος Ρωμανός είναι ο μόνος ελεύθερος Έλληνας. Ο Νίκος Ρωμανός είναι ο μόνος Έλληνας με αξιοπρέπεια. 

Και μας έβαλε τα γυαλιά. 

Ο Νίκος Ρωμανός είναι καλύτερος από εμάς

Ο Νίκος Ρωμανός συνεχίζει την απεργία πείνας -25η ημέρα-, διεκδικώντας το αίτημά του για χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών από τη φυλακή, προκειμένου να σπουδάσει στην Πανεπιστημιακή σχολή που πέρασε με εξετάσεις. 

Ο Νίκος Ρωμανός συνεχίζει τον -αναμφίβολα δίκαιο- αγώνα του και οι Έλληνες συνεχίζουν να τον μισούν. 

Έχουν γραφτεί απίστευτα πράγματα αυτές τις μέρες για τον Νίκο Ρωμανό. Προσωπικά, έχω φρικάρει.

Εντάξει, δεν περίμενα την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού για να διαπιστώσω πόσο μικρόψυχα καθάρματα είναι οι Έλληνες αλλά αυτό που συμβαίνει με ξεπερνάει. 

Άλλοι τον αποκαλούν «δολοφόνο», άλλοι «κωλόπαιδο από μια διαλυμένη οικογένεια», άλλοι «τρομοκράτη» -ενώ το δικαστήριο τον καταδίκασε για ληστεία και όχι για τρομοκρατία (και, άρα, είναι λάθος, πανηλίθιε σκλάβε, να τον αποκαλείς τρομοκράτη)-, άλλοι λένε πως έχει βαριά ψυχολογικά προβλήματα και άλλοι του ζητάνε -από το σάιτ του... Σταύρου Θεοδωράκη- να μας υποσχεθεί ότι, εφόσον πάρει τις εκπαιδευτικές άδειες, θα είναι καλό παιδί. 

Θέλω να τους ρωτήσω κάτι όλους αυτούς. 

Από πότε οι προσκυνημένοι ραγιάδες κρίνουν αυτούς που αγωνίζονται για την ελευθερία τους; 

Από πότε τα εθελόδουλα σιχάματα έχουν άποψη για έναν άνθρωπο που παλεύει με τη ζωή του για τα δικαιώματά του; 

Νοικοκυραίοι, οπαδοί της νομιμότητας -όπως αυτοαποκαλούνται οι ίδιοι-, πουθενάδες της λογοτεχνίας και πολλοί άλλοι έχουν ενωθεί σαν μια γροθιά αυτές τις μέρες και ξερνάνε μίσος για έναν άνθρωπο που τολμάει να αντιστέκεται, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του. 

Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο για έναν σκλάβο -που δεν αντιδρά ούτε όταν κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του- να βλέπει ένα «μυξιάρικο 20χρονο» να παλεύει με τέτοιο πάθος για την ελευθερία του. 

Γιατί, αν δεν το 'χεις αντιληφθεί ακόμα, ο Νίκος Ρωμανός για την ελευθερία του παλεύει. 

«Ελευθερία». Πόσο άγνωστη λέξη, ε; 

Αλήθεια, σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου και να ζήσεις ελεύθερος; 

Θα σου πω εγώ. Όχι, δεν σου πέρασε. 

Είναι πολύ εύκολο να είσαι ένας ξεφτιλισμένος δουλοπρεπής ραγιάς που ψηφίζει ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία και στήνεται στην ουρά για τον ΕΝΦΙΑ και είναι πολύ δύσκολο να είσαι ένας ελεύθερος άνθρωπος.

«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία» έγραψε ο Ανδρέας Κάλβος. (Το όνομα Ανδρέας Κάλβος σου λέει τίποτα ή μόνο ο Παντελίδης σε ενθουσιάζει;)

Ο Νίκος Ρωμανός τα έχει αυτά. Ο Νίκος Ρωμανός είναι ελεύθερος. 

Και είναι καλύτερος από σένα. Είναι καλύτερος από όλους μας. 

(Ξαναγράφω αυτό που έγραψα στο τελευταίο κείμενο: Νίκο Ρωμανέ, οι σκλάβοι έχουν λυσσάξει. Οι σκλάβοι δεν θα σου συγχωρήσουν ποτέ ότι τόλμησες να αντισταθείς. Οπότε, στα δικά μου μάτια, έχεις δικαιωθεί. Για πάντα.)

Τώρα οι σκλάβοι έχουν λυσσάξει

Ο Νίκος Ρωμανός διανύει την 23η ημέρα απεργίας πείνας, διεκδικώντας το αίτημά του για χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών από τη φυλακή, προκειμένου να σπουδάσει στην Πανεπιστημιακή σχολή που πέρασε. 

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Ο αγώνας του Νίκου Ρωμανού είναι δίκαιος. Όσοι δεν έχουν αποκτηνωθεί ακόμα -ή δεν είναι εντελώς καθυστερημένοι-, το καταλαβαίνουν αυτό. 

Η ιστορία του Νίκου Ρωμανού είναι λίγο πολύ γνωστή. 

Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008, ο Νίκος Ρωμανός βρισκόταν μαζί με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια, όταν ο δεύτερος δολοφονήθηκε από τα πυρά του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ξεψύχησε στα χέρια του κολλητού του, Νίκου Ρωμανού. 

Βρισκόμαστε μόλις 4 ημέρες πριν την συμπλήρωση των 6 χρόνων από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. 

Σήμερα, ο Νίκος Ρωμανός δείχνει αποφασισμένος να πάει μέχρι το τέλος. Δικαίωση ή θάνατος. 

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το ελληνικό κράτος θα αφήσει τον Νίκο Ρωμανό να πεθάνει επειδή επιθυμεί να σπουδάσει στην Πανεπιστημιακή σχολή που πέρασε με εξετάσεις. 

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το ελληνικό κράτος, μετά τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, θα δολοφονήσει και τον Νίκο Ρωμανό.  

Μπορεί να ακούγεται αφελές αλλά δυσκολεύομαι να το πιστέψω.

Πάντως, είναι αξιοσημείωτη η λύσσα με την οποία μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας έχει στραφεί εναντίον του Νίκου Ρωμανού. Βέβαια, είναι και δικαιολογημένη. 

Πώς τολμάς, κύριε, να σηκώνεις κεφάλι σε μια κοινωνία γεμάτη κότες, ραγιάδες και προσκυνημένους;

Βλέπουν οι Έλληνες την περήφανη στάση ενός 21χρονου -που δεν μασάει και δεν κωλώνει- και θυμούνται πόσο χέστηδες και εθελόδουλοι είναι οι ίδιοι. 

Διάολε, γι' αυτό έχουν πάρει ανάποδες με τον Ρωμανό οι Έλληνες. Γιατί με την συμπεριφορά του τους θυμίζει ότι είναι σκλάβοι. 

Νίκο Ρωμανέ, οι σκλάβοι έχουν λυσσάξει. Οι σκλάβοι δεν θα σου συγχωρήσουν ποτέ ότι τόλμησες να αντισταθείς. 

Οπότε, στα δικά μου μάτια, έχεις δικαιωθεί. Για πάντα.

Έμπαινε Χριστόφορε!

Αίσθηση έχουν προκαλέσει οι φωτογραφίες από τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Χριστόφορου Παπακαλιάτη που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο. Οι φωτογραφίες απεικονίζουν τον διάσημο σκηνοθέτη, σεναριογράφο και ηθοποιό να φασώνει με πάθος μια φοβερή θεογκόμενα που ντρέπεται να βγάλει το βρακί της επειδή είναι αξύριστη. 

Πάντως, από τις φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα έλειπε η μαμά της θεογκόμενας, η οποία υποψιάζομαι πως θα είναι ακόμα πιο θεογκόμενα και ο Χριστόφορος θα της τον φερμάρει στη ζούλα για να μην τους πάρει πρέφα η κόρη και γίνει της πουτάνας. 

Ο τίτλος της νέας ταινίας του Χριστόφορου Παπακαλιάτη πιθανολογείται ότι θα είναι «Γλυκύ μου έαρ» αλλά ακούγεται πολύ και το «Να με προσέχεις γιατί είμαι ατάλαντος». 

Πρόκειται για μια ερωτική τριλογία με θέμα την κρίση και τον φασισμό. Δηλαδή, ανάμεσα από τα πηδήματα ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης θα φωνάζει και κάνα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία».   

Στην ταινία πρωταγωνιστούν και αρκετοί ξένοι ηθοποιοί, οπότε αντιλαμβανόμαστε πως ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης αποφάσισε να τρελάνει στο μπαλαμούτι και τους αλλοδαπούς. 

Προσωπικά, ανυπομονώ να βγει στους κινηματογράφους η καινούρια ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. 

Θέλω να είμαι από τους πρώτους που δεν θα πάνε να τη δουν.

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο το 'χουν ρίξει στις καταχρήσεις

Σύμφωνα με την εφημερίδα Larissanet, ο Θεσσαλικός κάμπος ευνοεί τις καταχρήσεις και πολλοί είναι οι Θεσσαλοί που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, αλλά, εδώ που τα λέμε, είναι τόσο βαρετή η ζωή στον Θεσσαλικό κάμπο που δεν παλεύεται χωρίς ναρκωτικά και ξίδια.

Σύμφωνα πάντα με την Larissanet, 6 στους 10 εφήβους έκαναν χρήση χασίς ή δοκίμασαν ελαφριά ναρκωτικά, οπότε αντιλαμβανόμαστε πως 4 στους 10 εφήβους είναι εντελώς ξενέρωτοι. Ή οργανώθηκαν στην ΚΝΕ. 

Πάντως, οι καλοί δημοσιογράφοι της Larissanet δεν φρόντισαν να μας ενημερώσουν αν οι έφηβοι του Θεσσαλικού κάμπου κάπνισαν ελληνικό χασίς -που είναι αγνό, παρθένο και απ' τα κόκαλα βγαλμένο των Ελλήνων τα ιερά- ή προτίμησαν το αλβανικό που είναι τίγκα στο σπόρι και σε οδηγεί απευθείας στην ντάγκλα. 

Από την έρευνα της εφημερίδας προκύπτει πως η ανεργία ώθησε πολύ κόσμο στις καταχρήσεις και αυτό είναι πολύ θετικό, αφού είναι προτιμότερο να είσαι άνεργος και να την πίνεις όλη μέρα από το να δουλεύεις για 250 ευρώ ανασφάλιστος, να μην έχεις εργατικά δικαιώματα και να σου σπάει και τ' αρχίδια ένα μαλακισμένο αφεντικό. 

Βέβαια, αυτά που λένε οι εφημερίδες δεν είναι να τα πολυπιστεύεις, αφού και πριν από την κρίση -που υπήρχαν ακόμα δουλειές- οι Θεσσαλοί τίγκα στις καταχρήσεις ήταν, μιας και έτρεχαν κάθε βράδυ στα σκυλάδικα και χόρευαν τσιφτετέλια πάνω στα τραπέζια, ενώ κατέβαζαν και από δυο μπουκάλια ουίσκι ο καθένας και μετά πήγαιναν και ψήφιζαν με λύσσα ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία και μετά η χώρα χρεοκόπησε. 

Ακόμα, η Larissanet αναφέρει πως πολλοί Θεσσαλοί έχουν εθιστεί στον τζόγο αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, αφού κι ο Ντοστογιέφσκι εθισμένος στον τζόγο ήταν αλλά έγραψε φοβερά αριστουργήματα. 

Τέλος, αρκετοί είναι και οι Θεσσαλοί που αντιμετωπίζουν πρόβλημα εθισμού στο διαδίκτυο αλλά αυτοί μάλλον θα είναι τίποτα μπλόγκερς που -ως γνωστόν- δεν αποχωρίζονται το λάπτοπ ούτε όταν πάνε στην τουαλέτα. 

Παράνοια και χάος στο μυαλό (κυριολεκτικά)

Ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΛ Βαγγέλης Πλεξίδας ανακοίνωσε την πώληση της ιστορικής ομάδας της Λάρισας -με την προϋπόθεση να βρεθεί ένας σοβαρός επενδυτής εντός 15 ημερών- και τώρα όλοι περιμένουμε ποιος ζάπλουτος μαφιόζος θα βρεθεί να αγοράσει την ΑΕΛ, ώστε να βγούμε στην Κεντρική πλατεία και να πανηγυρίσουμε με σημαίες και με ταμπούρλα. 

Σύμφωνα με τον Βαγγέλη Πλεξίδα, η ΑΕΛ πωλείται έναντι του ποσού των 360.000 ευρώ. Εντάξει, κοψοχρονιά.  

Εν τω μεταξύ, το πρωί της Κυριακής μια ομάδα οργανωμένων οπαδών της ΑΕΛ σκαρφάλωσαν στα γραφεία της ομάδας και κρέμασαν ένα πανό που έγραφε «Πλεξίδα άδειασέ μας της γωνιά και πίσω στο χωριό σου», ενώ ακούστηκαν και συνθήματα όπως «ΑΕΛ, κουλτούρα, Σεπουλτούρα» και «ΑΕΛ, αμάνικο, ρετσίνα και λουκάνικο». 

Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός πως το πανό που κρέμασαν οι Monsters δεν είχε ούτε ένα ορθογραφικό λάθος αλλά αυτό μάλλον συνέβη κατά τύχη, αφού είναι γνωστό πως οι οπαδοί της ΑΕΛ είναι εντελώς αγράμματοι και δεν μπορούν να γράψουν σωστά ούτε το όνομά τους. 

Το κρέμασμα του πανό από τους οργανωμένους οπαδούς της ΑΕΛ έκανε έξαλλο τον Βαγγέλη Πλεξίδα, ο οποίος την ίδια μέρα αποφάσισε την επ' αόριστον διακοπή των προπονήσεων της ανδρικής ομάδας και της ομάδας νέων ποδοσφαίρου της ΑΕΛ, καθώς και την επ' αόριστον διακοπή της λειτουργίας των γραφείων της ΠΑΕ.

Η κίνηση του Πλεξίδα εξόργισε το λαρισαϊκό πόπολο και αυτό είναι πολύ λογικό, αφού οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΛ παίζουν διαστημική μπάλα -Ροναλντίνιο όλοι- και δεν μπορεί το κάθε ταγάρι από τα Τρίκαλα να μας στερεί τέτοιο υπερθέαμα επειδή έτσι του κάπνισε.  

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ειρωνικά σχόλια για το θέμα. Λέω όμως να γράψω κάτι άλλο. 

Βρίσκω εντελώς γελοίο στην χρεοκοπημένη Ελλάδα του 2014 -με την μισή κοινωνία να βρίσκεται σε απόγνωση- να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και τις ομάδες-εταιρείες του κάθε μαφιόζου. 

Βρίσκω ακόμα πιο γελοίο το γεγονός πως αυτοί οι άνθρωποι ξεσηκώνονται όταν αδικείται η ομάδα τους αλλά κάνουν τουμπεκί όταν καθημερινά αδικούνται εκατομμύρια συμπατριώτες τους.  

Αλήθεια, πώς είναι δυνατόν να αντιδράς και να απαιτείς δικαιοσύνη μόνο όταν αδικείται η ομάδα σου; 

Πώς είναι δυνατόν να μην σου καίγεται καρφί για το ότι χιλιάδες συνάνθρωποι σου βλέπουν τις ζωές τους να ρημάζονται; 

Πώς είναι δυνατόν να αδιαφορείς για το ότι οι υπεύθυνοι για την χρεοκοπία της χώρας σου παραμένουν ατιμώρητοι και στις θέσεις τους; 

Πώς είναι δυνατόν να βάζουν λουκέτο στην ίδια σου τη χώρα κι εσύ να διαμαρτύρεσαι για το λουκέτο στην ομάδα σου; 

Πώς είναι δυνατόν να είσαι τόσο μαλάκας; 

Ο πατέρας κι ο Στελάρας

Ο πατέρας μου έχει φοβερό κόλλημα με τον Καζαντζίδη - είναι «Καζαντζιδικός», όπως διατείνεται ο ίδιος. Την ημέρα της κηδείας του Καζαντζίδη -ήμουν γύρω στα 14-, τον θυμάμαι χαρακτηριστικά να στέκεται όρθιος μπροστά στην τηλεόραση και να παρακολουθεί με βουρκωμένα μάτια. Δεν είχε καταφέρει να πάει στην κηδεία του -το ήθελε πολύ- και ήταν απαρηγόρητος. Ένιωθε σαν να πρόδωσε έναν φίλο. 

Για τους φίλους έχω δώσει την μπουκιά απ' το στόμα μου
και τα ρούχα μου ακόμα έβγαλα απ' το σώμα μου

Ήταν Κυριακή του Πάσχα και είχαμε μαζευτεί όλοι μαζί στο σπίτι στο χωριό. Είχαμε τελειώσει με το φαγητό και τώρα πίναμε κρασί και συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων. Κάποια στιγμή το ραδιόφωνο έπαιξε το «Νόμιζα πως ήταν φίλοι». Ο πατέρας μου άρχισε να κλαίει - πάντα γίνεται ρημάδι με αυτό το τραγούδι. «Ωχ, άρχισε πάλι», θυμάμαι να λέει η μάνα μου βουρκωμένη και με φωνή που έτρεμε· με το που αρχίζει να κλαίει ο πατέρας μου, κλαίει κι η μάνα μου - νόμος. Εγώ και οι αδερφές μου γελούσαμε. Βασικά, έτοιμοι ήμασταν να τα μπήξουμε κι εμείς, αλλά παριστάναμε τους άνετους. 

Βοριάς είν' η αγάπη σου
και ποιος θα με γλιτώσει

Εκείνο τον Δεκαπενταύγουστο δεν είχε δάκρυα. Είχε μόνο γέλια και χαρές. Ήμασταν πάλι στο χωριό - αυτή τη φορά όμως στην πλατεία, στο πανηγύρι. Θυμάμαι τον πατέρα μου να πηγαίνει στον μπουζουκτσή και να του ψιθυρίζει κάτι στο αυτί. Λίγο μετά η ορχήστρα άρχισε να παίζει το «Με το βοριά». Είδα τον πατέρα μου να σηκώνεται από το τραπέζι και να χορεύει το ωραιότερο ζεϊμπέκικο της ζωής του. Έλαμπε από χαρά. Του χτυπούσα παλαμάκια και καμάρωνα...

«Ποιο θες να σου βάλω τώρα;». «Όποιο και να βάλεις ωραίο θα ναι».

Συχνά εκτελώ χρέη dj για την αφεντιά του. Όταν είναι στα κέφια του μου ζητάει να του παίξω «Στελάρα» από το ίντερνετ. Έτσι τον λέει τον Καζαντζίδη ο πατέρας μου: «Στελάρα». Κάθομαι λοιπόν στον υπολογιστή και του παίζω Στελάρα από το youtube. Εκείνος τραγουδάει. Πάντα βουρκωμένος, πάντα με έναν κόμπο στο λαιμό.  

Όταν ήμουν μικρός δεν τον άντεχα τον Καζαντζίδη. Για την ακρίβεια, άκουγα Καζαντζίδη και μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι. Κάθε φορά που επιστρέφαμε από το χωριό με το αυτοκίνητο, ο πατέρας μου -που ήξερε πως έβγαζα καντήλες με τα τραγούδια του Καζαντζίδη- έβαζε επίτηδες μια κασέτα με τις «μεγάλες επιτυχίες του Στέλιου» για να με βουρλίσει. Σε όλη τη διαδρομή τον θυμάμαι να γυρνάει το κεφάλι του στο πίσω κάθισμα -εκεί που καθόμουν εγώ δηλαδή- και να λέει «αυτά είναι τραγούδια». Η μάνα μου γελούσε από τη θέση του συνοδηγού. Tο διασκέδαζε. 

Η αλήθεια είναι πως κι εγώ το διασκέδαζα. Κρυφά. 

Το πέλαγο είναι βαθύ
κι η αγάπη είναι μεγάλη
έχω έναν πόνο στην ψυχή
και ποιος θα μου τον βγάλει 

Το κείμενο είναι αφιερωμένο στον πατέρα μου που τις προάλλες με ρώτησε «για μένα πότε θα γράψεις;» 

Έρχεται βαρυχειμωνιά

Ο πιο βαρύς χειμώνας της τελευταίας δεκαετίας αναμένεται να είναι ο φετινός για τη χώρα μας και τα Βαλκάνια, οπότε ετοιμάστε την διαθήκη σας γιατί θα πεθάνετε από το κρύο. Ήδη από τις 22 Οκτωβρίου έχουν σημειωθεί αρκετές χιονοπτώσεις στις ορεινές περιοχές, ενώ οι θερμοκρασίες που καταγράφονται είναι πιο χαμηλές σε σύγκριση με τις αντίστοιχες των προηγούμενων ετών αλλά αυτό το καταλαβαίνουμε και μόνοι μας, αφού μέσα στο σπίτι φοράμε 7 πουλόβερ για να ζεσταθούμε.

Επειδή η μόνο περίπτωση να ανάψετε το καλοριφέρ είναι να κερδίσετε το Τζόκερ, φροντίστε φέτος το χειμώνα να πιάσετε φιλίες με τίποτα πλούσιους, για να σας καλούν στο σπίτι τους και να ζεσταίνεστε. Βέβαια, θα είναι κάπως δύσκολο για εσάς να κάνετε πλούσιους φίλους, αφού έτσι πτωχούλης και τριτοκοσμικός που είστε σας αποφεύγουν όλοι. Δηλαδή, έχετε τον ανθρωποδιώκτη. 

Πάντως, το θετικό για εσάς είναι πως και πέρυσι τον χειμώνα άφραγκοι ήσασταν -και δεν είχατε την δυνατότητα ούτε ξύλα για τη σόμπα να αγοράσετε-, οπότε δεν θα σας κακοφανεί ιδιαίτερα που έξω θα κάνει ψόφο και μέσα το καλοριφέρ θα είναι μπούζι, ενώ παράλληλα εσείς θα τουρτουρίζετε τυλιγμένοι με την φλοκάτη.  

Σύμφωνα με Ευρωπαίους μετεωρολόγους, ο φετινός χειμώνας φαίνεται ότι δεν θα έχει καμία σχέση με τους προηγούμενους, αφού φέτος θα πέσουν πολλά χιόνια, οπότε τουλάχιστον θα μπορείτε να παίζετε χιονοπόλεμο με τους πάμφωτους και εξαθλιωμένους φίλους σας που είναι οι μόνοι που σας ανέχονται ακόμα. 

Κορυφαίος Γερμανός μετεωρολόγος δήλωσε πως «οι Ευρωπαίοι δεν θα ζεσταθούν πριν τον Απρίλιο» αλλά σκασίλα σας εσάς, αφού το πιθανότερο είναι πως θα τα χετε τινάξει από το κρύο πριν τα Χριστούγεννα. 

Άντε και καλή ψυχή!

(Σήμερα πάντως έχει πολύ ζεστή μέρα. Όχι μέσα στο σπίτι. Έξω.)

Λάρισα: 28η με συνθήματα και Βούλτεψη

Με μεγάλη επιτυχία διεξήχθησαν οι εορταστικές εκδηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου στην πόλη του καφέ και της διασκέδασης, αφού Λαρισαίοι εκπαιδευτικοί κρέμασαν πανό απέναντι από την εξέδρα των επισήμων φωνάζοντας συνθήματα κατά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης -την στιγμή που η παρέλαση βρισκόταν σε εξέλιξη-, ενώ αίσθηση προκάλεσε το γεγονός πως οι επίσημοι δεν έφαγαν ούτε μια μούντζα. 

Πάντως, το γεγονός ότι ανήμερα της εθνικής επετείου οι εκπαιδευτικοί της Λάρισας βγήκαν στο δρόμο και διαδήλωσαν κατά της κυβέρνησης είναι πολύ θετικό, αφού οι πάντες αντιλαμβάνονται πια πως ένα κομμάτι της κοινωνίας της Λάρισας έπαψε να κοιμάται με τα τσαρούχια και αγωνίζεται. 

Οι δυνάμεις του Στρατού και της Αεροπορίας εντυπωσίασαν τους Λαρισαίους -μιας και είναι όλοι στρατόκαυλοι-, οι οποίοι με περηφάνια και συγκίνηση χειροκρότησαν τους ένστολους που παρέλασαν με δυναμικό βηματισμό επειδή πήραν το ανύπαρκτο πρωτογενές πλεόνασμα από τον Σαμαρά και τονώθηκαν. 

Η κυβερνητική εκπρόσωπος και υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Σοφία Βούλτεψη ήταν η εκπρόσωπος της -αναμφίβολα καταρρέουσας- χούντας στην παρέλαση της Λάρισας. Η Σοφία Βούλτεψη παρακολούθησε συγκινημένη την παρέλαση, ενώ λίγο νωρίτερα κατέθεσε στεφάνι στο Ηρώο της πόλης. 

Εν τω μεταξύ, αίσθηση -αλλά και ποικίλα σχόλια- προκάλεσε το γεγονός πως η Σοφία Βούλτεψη πήγε και κατέθεσε το στεφάνι φορώντας την τσάντα της στον ώμο (φωτό), αλλά δεν θα πρέπει να βιαστούμε να λοιδορήσουμε την κυβερνητική εκπρόσωπο για αυτό της το ατόπημα, γιατί είναι γνωστό πως η κλιμακτήριος φρικάρει τις γυναίκες.  

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, μετά το τέλος της παρέλασης, η Σοφία Βούλτεψη δήλωσε ότι «η χώρα βγαίνει από τα μνημόνια» -εντάξει, αυτό το βλέπεις παντού πια-, ενώ παράλληλα τάχθηκε κατά των πρόωρων εκλογών.

Πάντως, είναι ιδιαίτερα λυπηρό το γεγονός πως η Σοφία Βούλτεψη έφυγε από τη Λάρισα χωρίς να φάει έστω ένα γιαούρτι στη μάπα. Τέλος πάντων. 

Την παράσταση -όπως κάθε χρόνο- έκλεψαν οι νέοι και οι νέες της Λάρισας, αφού παρέλασαν σε άψογους σχηματισμούς και με επιβλητικό παράστημα, ενώ εντυπωσιακή ήταν και η μαζική τους φυγή προς τα Mikel αμέσως μετά την παρέλαση, γιατί καλές οι παρελάσεις και οι εθνικές επέτειοι αλλά σαν το χαμούρεμα στην καφετέρια δεν έχει. 

Με την ευκαιρία -και κλείνοντας-, θέλω να πω πως οι μαθητικές παρελάσεις θα πρέπει να καταργηθούν το συντομότερο, αφού -εκτός από το ότι βρωμάνε φασισμό- ταλαιπωρούν την μαθητιώσα νεολαία μας, μιας και τα παιδιά αναγκάζονται εν έτει 2014 να φοράνε ακόμα αυτά τα γελοία συνολάκια και να περπατάνε σαν καθυστερημένα μπροστά από τον κάθε λούμπεν (βλ. Βούλτεψη). 

Ένα στ' αριστερό! 

Πότε;

Με αφορμή τα 70 χρόνια από την απελευθέρωση της Λάρισας από Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές -που συμπληρώνονται και εορτάζονται σήμερα-, θέλω να γράψω ένα σχόλιο: 

Εντάξει, η Λάρισα κατάφερε κάποτε να απελευθερωθεί από τους Ιταλούς και τους Γερμανούς. 

Από τους Λαρισαίους -που είναι και η μεγαλύτερη πληγή της-, πότε θα καταφέρει να απελευθερωθεί;

Σκέψεις κάτω από τον ήλιο

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: η χώρα μετράει τεσσεράμισι χρόνια χρεοκοπίας, οι υπεύθυνοι για την χρεοκοπία της χώρας δεν έχουν οδηγηθεί στην Δικαιοσύνη -αντιθέτως, σχεδόν όλοι είναι στις θέσεις τους και τρώνε με χρυσά κουτάλια, με αποτέλεσμα ο κάθε Έλληνας να νομιμοποιείται να κάνει ό,τι γουστάρει- και οι ζωές των πολιτών εξαθλιώνονται όλο και περισσότερο. 

Αυτά σκεφτόμουνα σήμερα το πρωί, καθώς περνούσα γαλαζόπετρα στις καρυδιές και στις κερασιές, ενώ ο ήλιος έκαιγε από ψηλά. 

Κάτι άλλο που σκεφτόμουνα είναι πως, μια χώρα που διώχνει τους νέους της, δεν μπορεί παρά να είναι σκατόψυχη. 

Σκατόψυχη χώρα η Ελλάδα λοιπόν. 

Εν τω μεταξύ, η σκατοψυχιά αυτής της χώρας τώρα τελευταία έχει χτυπήσει ταβάνι, αφού το μόνο που την απασχολεί είναι να έρθουν πίσω τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Για τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους που τα τελευταία χρόνια αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό -και δεν πρόκειται να έρθουν ποτέ πίσω- δεκάρα δεν δίνει. Χέστηκε πατόκορφα. 

Το γαμάτο με την Ελλάδα είναι πως χρειάζεται την βοήθεια των ξένων -και συγκεκριμένα της ξυλόκοτας της Αμάλ Αλαμουντίν- προκειμένου να της επιστρέψουν οι Βρετανοί κάτι που της έχουν κλέψει. Δηλαδή, εκτός από σκατόψυχη, η Ελλάδα είναι και καθυστερημένη. Τι καθυστερημένη, γκάου τελείως. 

Κάτι τέτοια σκεφτόμουνα, ενώ τα παπούτσια μου, τα χέρια μου και το πρόσωπό μου ήταν τίγκα στην γαλαζόπετρα. Μούρτζος είχα γίνει. «Μούρτζος». Φοβερή λέξη, ε; 

Μετά έκανα ένα μισάωρο διάλειμμα για τσιγάρο -αυτό δεν ήταν τσιγάρο, μπάφος ήταν- και σκέφτηκα πως αυτός που εκφράζει την ελπίδα στην σημερινή Ελλάδα είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης. 

Κατάντια. Μόνο που το σκέφτηκα, με έπιασαν τα γέλια. Ή τα κλάματα, δεν είμαι σίγουρος. 

Ύστερα έφερα στο μυαλό μου τους φίλους μου. Όλοι -όλοι όμως- σκέφτονται να μεταναστεύσουν. 

Βασικά, απορώ πώς δεν το έχουν κάνει ακόμα. Ελπίζω να πάρουν γρήγορα την απόφαση και να σηκωθούν να φύγουν από την Ελλάδα, για να τους ακολουθήσω κι εγώ. Μόνος μου δεν θέλω να φύγω. Θα πάθω κατάθλιψη. 

Όταν τελείωσε το διάλειμμα, σηκώθηκα, πήρα τον κουβά με την γαλαζόπετρα στο ένα χέρι και την βούρτσα στο άλλο και συνέχισα τη δουλειά μου. 

Επίσης, συνέχισα να κάνω σκέψεις. Διάφορες.

Δεν θα σας τις πω τώρα όμως, γιατί θέλω να πάω για καφέ. 

Αντιός.  

Άνοιξε το παζάρι της Λάρισας

Χωρίς εγκαίνια και φιέστες άνοιξε σήμερα η εμποροπανήγυρη της Λάρισας στην σκεπαστή αγορά της Νεάπολης, ενώ αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι δεν έγινε ούτε αγιασμός. Εν τω μεταξύ, αυτό είναι το πρώτο παζάρι μετά από 16 χρόνια που δεν βρίσκει στο τιμόνι της πόλης τον Κώστα Τζανακούλη κι αυτό είναι πολύ λυπηρό, αφού η φάτσα του πρώην δημάρχου ταίριαζε πολύ με τους χαλβάδες. 

Από σήμερα και μέχρι την 1η Οκτωβρίου οι Λαρισαίοι θα έχουν την ευκαιρία να περιπλανηθούν στους διαδρόμους της εμποροπανήγυρης και να κάνουν τις αγορές τους στα περίπου 900 περίπτερα, ενώ θα μπορούν να δοκιμάσουν και το υπέροχο μαλλί της γριάς που έχει έναν τόνο ζάχαρη και σε στέλνει απευθείας στον οδοντίατρο. 

Χιλιάδες επισκέπτες από όλη την Θεσσαλία αναμένονται και φέτος στην εμποροπανήγυρη της Λάρισας, οπότε φροντίστε να πάτε σύντομα στο παζάρι γιατί δεν θα μείνει κιλότα ούτε για δείγμα - θα πλακώσουν οι Τρικαλινοί και οι Καρδιτσιώτες και θα μας πάρουν τα σώβρακα. 

Την εμποροπανήγυρη της Λάρισας επισκέπτονται και πολλοί χωρικοί και αυτό έχει πάρα πολλή πλάκα, αφού έρχεται ο Τάκης ο Καμπίσιος με την Καμπίσενα από την Βερδικούσια και σηκώνουν έναν ολόκληρο πάγκο με κάλτσες και σωβρακοφανέλες, ενώ χλαπακιάζουν και από ένα ταψί χαλβά ο καθένας. 

Από την εμποροπανήγυρη της Λάρισας δεν λείπουν φυσικά οι ταβέρνες -τα «ψητάδικα»-, οι οποίες χαρίζουν στον αέρα της πόλης μια υπέροχη μυρωδιά κρεατίλας και τσίκνας, ενώ τα κοκορέτσια, τα κοντοσούβλια και τα αρνιά θα σας σπάσουν τη μύτη, αλλά καλό θα ήταν να μην τα δοκιμάσετε γιατί -στην καλύτερη περίπτωση- θα σας πιάσει κωλοπιλάλα. 

Στην εμποροπανήγυρη της Λάρισας λειτουργεί λούνα παρκ κι αυτό αναμφισβήτητα είναι κάτι πολύ όμορφο, αφού στο λούνα παρκ σας δίνεται η δυνατότητα να ανεβείτε στην μπαλαρίνα παρέα με ένα τσούρμο πιτσιρίκια που θα τσιρίζουν και θα γελάνε σαν καθυστερημένα - πάντως, αν είστε 30 χρονών μαντράχαλος θα σας συμβούλευα να μην πατήσετε το πόδι σας στο λούνα παρκ γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος να σας περάσουν για ανώμαλο. 

Εν τω μεταξύ, ο νέος δήμαρχος Λαρισαίων Απόστολος Καλογιάννης επισκέφτηκε σήμερα την εμποροπανήγυρη και ευχήθηκε καλές δουλειές στον εμπορικό κόσμο της Λάρισας, ενώ γεύτηκε και τον φημισμένο χαλβά Φαρσάλων που λιώνει στο στόμα, εκρήγνυται στο στομάχι και προκαλεί δάκρυα στην τουαλέτα.

Εν κατακλείδι, είναι πολύ χαρμόσυνο το γεγονός ότι το παζάρι άνοιξε τις πύλες του, αφού οι Λαρισαίοι θα σταματήσουν να αγωνιούν μέρα νύχτα για την εξέλιξη των ανασκαφών στον τάφο της Αμφίπολης και θα πάρουν επιτέλους μια ανάσα. 

Το Ηράκλειο πηδάει πιο πολύ από τη Λάρισα

Άσχημα είναι τα νέα για την πόλη μας, αφού το Ηράκλειο της Κρήτης κατέλαβε την πρώτη θέση στον διαγωνισμό Durex Loveville -καταγράφοντας τις υψηλότερες κατά πουτσοκεφαλήν πωλήσεις προφυλακτικών- και αναδείχτηκε η πόλη που κάνει το περισσότερο σεξ, αφήνοντας στην δεύτερη θέση τη Λάρισα και στην τρίτη θέση την Αθήνα που είναι φτωχιά και δεν μπορεί ούτε να γαμήσει.

Στη Λάρισα το κλίμα είναι βαρύ κι ασήκωτο και οι Λαρισαίοι κυκλοφορούν με μαύρα περιβραχιόνια, ενώ -λόγω πένθους- έκλεισαν και δεκαπέντε Μικέλ. Πολλοί Λαρισαίοι αποδίδουν την ήττα στο γεγονός ότι πηδούσαν τις Λαρισαίες χωρίς προστασία, με αποτέλεσμα οι μισοί να έχουν κολλήσει κάποιο αφροδίσιο νόσημα και οι άλλοι μισοί να έχουν γκαστρώσει από δυο σερνικανάφτρες. 

Πάντως, καλό θα είναι οι Λαρισαίοι να ευαισθητοποιηθούν κάποια στιγμή και να αρχίσουν να χρησιμοποιούν προφυλακτικά, γιατί στην πόλη κυκλοφορούν πολλές φαρμακομούνες που -άμα τις πηδήσεις χωρίς προστασία- είναι ικανές να σε στείλουν στον θάνατο. 

Το αισιόδοξο πάντως είναι πως οι Λαρισαίοι πηδάνε περισσότερο από τους χαμουτζήδες, οπότε ήρθε ο καιρός να ξαναζωντανέψουμε το υπέροχο σύνθημα «Πουτάνα Αθήνα, τη Λάρισα προσκύνα», αν και, εδώ που τα λέμε, είναι κάπως δύσκολο να προσκυνήσεις έναν προσκυνημένο. 

Εν τω μεταξύ, πολύ άσχημα είναι τα νέα για τους Θεσσαλονικείς, αφού η Θεσσαλονίκη τερμάτισε στην έκτη θέση -πίσω από το Βουκουρέστι-, αλλά δεν θα πρέπει να βιαστούμε να λιθοβολήσουμε τους Θεσσαλονικείς -και να τους πούμε ανέραστους και ευνούχους- γιατί είναι γνωστό πως η όμορφη νυφούλα του Θερμαϊκού είναι τίγκα στις λεσβίες. 

Το ίδιο άσχημα είναι τα νέα και για τους Πατρινούς -μιας και η Πάτρα τερμάτισε στην έβδομη θέση- αλλά σιγά που περιμέναμε τον διαγωνισμό μιας εταιρίας προφυλακτικών για να μάθουμε πως οι Πατρινοί είναι εντελώς ανέραστοι και μινάρες. 

Στην νικήτρια πόλη επικρατεί ενθουσιασμός και οι κάτοικοι του Ηρακλείου περιμένουν με ανυπομονησία το Durex Party, ώστε να πάρουν τους δρόμους και -απαλλαγμένοι από ταμπού και προκαταλήψεις- να πλακωθούν στις πίπες και στα γλειφομούνια δημόσια.  

(Μαλάκες Λαρισαίοι, εγώ πάντως σας είχα προειδοποιήσει από τον Ιούλιο: Γαμάει η Λάρισα - αλλά δυστυχώς έρχεται δεύτερη)

Απορίες

-Αλέξη, τι έφταιξε και οι Λαρισαίοι μου γύρισαν την πλάτη μετά από 16 χρόνια;
-Τα 16 χρόνια.

ΔΕΘ! ΔΕΘ!

Όλα είναι έτοιμα για τα εγκαίνια της 79ης ΔΕΘ και η όμορφη νυφούλα του Θερμαϊκού ετοιμάζεται να υποδεχτεί τον ακροδεξιό γαμπρό Αντώνη Σαμαρά μαζί με τους αμέτρητους μπάτσους που θα βρεθούν εκεί για να τον προστατεύσουν από την αγάπη του κόσμου. 

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ο Αντώνης Σαμαράς -πατώντας πόδι στους εταίρους- θα ανακοινώσει από το βήμα της ΔΕΘ μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο κατά 30% και εκπτώσεις στον ΕΝΦΙΑ, ενώ θα αποκαλύψει και τον κωδικό του Wi-Fi που μας υποσχέθηκε πέρυσι. 

Ερωτώμενος σχετικά με την παρουσία της αστυνομίας στη Θεσσαλονίκη, ο υπουργός ξυλοδαρμού του πολίτη Βασίλης Κικίλιας δήλωσε πως «οι αστυνομικοί θα είναι όσοι πρέπει», οπότε μάλλον θα υπάρχει ένας αστυνομικός για κάθε πολίτη, ώστε να τον προστατεύει από τους κομμουνιστοσυμμορίτες που θα διαδηλώνουν έξω από τη ΔΕΘ αλλά και από τον εαυτό του. 

Πάντως, είναι πολύ θετικό που η Θεσσαλονίκη κατακλύζεται από μπάτσους κάθε χρόνο τον Σεπτέμβρη, γιατί έτσι αυξάνεται ο τζίρος στα Mikel και στα Everest, ενώ και τα μπουρδέλα κάνουν χρυσές δουλειές.

Βέβαια, θα πρέπει κάποια στιγμή η Δημοκρατία μας να κάνει το μεγάλο βήμα και να κατέβει ο στρατός στη ΔΕΘ, γιατί καλά τα ΜΑΤ αλλά σαν τα τανκς δεν έχει. 

Εν τω μεταξύ, αίσθηση αναμένεται να προκαλέσει η παρουσία του Κώστα Καραμανλή στον εγκαινιασμό της 79ης Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Ο πρώην πρωθυπουργός αποφάσισε να «σπάσει» την αυτοεξορία του στην Ραφήνα για να παρακολουθήσει την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά, ενώ του έλειψαν και τα τρίγωνα Πανοράματος.

ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ οργανώνουν συγκέντρωση το απόγευμα του Σαββάτου στο άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου, οπότε ετοιμαστείτε να πέσει η κυβέρνηση. Ξεχωριστή συγκέντρωση οργανώνει το ΠΑΜΕ στην πλατεία Αριστοτέλους μαζί με τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος θα διαδηλώσει κατά της μνημονιακής πολιτικής της κυβέρνησης και υπέρ της ομοφοβίας.

Κοινή συγκέντρωση θα πραγματοποιήσουν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ και του Άρη, οι οποίοι κατάλαβαν επιτέλους πως δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, μιας και τους δέρνει η ίδια μαλακία. 

Σε ξεχωριστή συγκέντρωση θα κατέβουν οι οπαδοί του Ηρακλή επειδή φοβούνται μη χάσουν ο ένας τον άλλον.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συγκέντρωση των φοιτητών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με αίτημα να διοργανώνονται περισσότερες εκδρομές στη Μύκονο από τη ΔΑΠ, ενώ σε αντισυγκέντρωση καλούν οι φοιτητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, με κύρια αιτήματα την αποποινικοποίηση του μπάφου και το λούσιμο της τζίβας. 

Αριστεριστές και αναρχικοί θα πραγματοποιήσουν κοινή πορεία, η οποία θα ξεκινήσει από την Ροτόντα και θα καταλήξει μπροστά στον Τερκενλή, με αίτημα να πέσουν οι τιμές στα τσουρέκια.

Από την Αστυνομία εκφράζονται φόβοι ότι μπορεί να κατέβουν στο δρόμο οι θερμόαιμοι οπαδοί της μπουγάτσας με κιμά και να συγκρουστούν με τους νταβραντισμένους οπαδούς της μπουγάτσας με ταραμοσαλάτα και πλιγούρι, ενώ δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να βγουν στο δρόμο οι οπαδοί της ρετσίνας Μαλαματίνα και να τους πάρουν όλους παραμάζωμα. 

Ο Θεός να βάλει το χέρι Του! 

Μούρλια η ορκωμοσία σας!

Επεισόδια σημειώθηκαν την Παρασκευή έξω από το Δημοτικό Ωδείο Λάρισας κατά την διάρκεια της ορκωμοσίας του νέου Περιφερειακού Συμβουλίου Θεσσαλίας. Στην ορκωμοσία βρέθηκε και ο φυλακισμένος βουλευτής της Χρυσής Αυγής Παναγιώτης Ηλιόπουλος -για να ορκιστεί παρέα με τον Κώστα Αγοραστό-, αν και θα ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό να ερχόταν στη Λάρισα ο Νίκος Μιχαλολιάκος. 

Οι αστυνομικοί των ΜΑΤ -στην προσπάθειά τους να απωθήσουν τους συγκεντρωμένους αντιφασίστες- έκαναν χρήση χημικών και χτύπησαν και μερικές γυναίκες, αλλά θα πρέπει να τους αναγνωρίσουμε πως -στην προσπάθεια να προστατεύσουν τα φιλαράκια τους τους Χρυσαυγίτες που βρίσκονταν έξω από το Δημοτικό Ωδείο- δεν σκότωσαν ούτε έναν διαδηλωτή.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ, οι συγκεντρωμένοι οπαδοί της Χρυσής Αυγής φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα και χαιρετούσαν ναζιστικά, αλλά αυτά δεν πρέπει να τα πιστεύουμε γιατί όλοι ξέρουμε πως οι Χρυσαυγίτες απευθύνουν μόνο αρχαιοελληνικούς χαιρετισμούς, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως -σύμφωνα με την αρχαιότερη εφημερίδα της Λάρισας- είναι ακτιβιστές. 

Εν τω μεταξύ, σάλο προκάλεσε η καταγγελία ότι οπαδοί της Χρυσής Αυγής εισήλθαν στο Δημοτικό Ωδείο από την πίσω πόρτα -ώστε να παρακολουθήσουν την ορκωμοσία-, την στιγμή που η κύρια είσοδος του κτιρίου ήταν κλειδωμένη με αλυσίδες. Ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας Κώστας Αγοραστός διέψευσε την καταγγελία, υποστηρίζοντας πως στο Ωδείο δεν μπήκαν Χρυσαυγίτες, αλλά ο κ. Αγοραστός λέει ψέματα διότι υπάρχει βίντεο στο οποίο ακούγονται συνθήματα Χρυσαυγιτών μέσα στον χώρο της ορκωμοσίας (προς τους ψηφοφόρους του κ. Αγοραστού: να τον χαίρεστε).

Ακόμα, ο κ. Αγοραστός υποστήριξε πως αυτό που ήθελε ήταν «μια ορκωμοσία ανοιχτή σε όλους», οπότε αντιλαμβανόμαστε πως ο κ. Αγοραστός δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να ορκιστεί παρέα και με τον Χίτλερ. 

Στην ορκωμοσία αρνήθηκαν να συμμετάσχουν -λόγω της παρουσίας ναζιστών και ΜΑΤ- οι συνδυασμοί του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ αλλά και ο περιφερειακός σύμβουλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των Οικολόγων Πράσινων, ενώ το ζήτημα απασχόλησε και τον νέο Δήμαρχο Λαρισαίων Απόστολο Καλογιάννη, ο οποίος δήλωσε πως «απέναντι στον φασιστικό κίνδυνο θα έπρεπε να ήταν ολόκληρη η πόλη», αλλά μάλλον ο κ. Καλογιάννης δεν γνωρίζει πως αυτή η πόλη είναι τίγκα στους ραγιάδες που αδιαφορούν για τα πάντα.

(Μούρλια η ορκωμοσία του νέου Περιφερειακού Συμβουλίου Θεσσαλίας. Δακρυγόνα, ξύλο, ναζιστές. Πολύ ωραία περάσαμε. Πάντα τέτοια!) 

(Εν τω μεταξύ, λίγο πριν αρχίσει το... τζέρτζελο -και ενώ ήμασταν συγκεντρωμένοι στην Βενιζέλου-, με πλησιάζει ένας καταστηματάρχης και μου λέει: «Τι κάνετε εδώ, ρε παιδιά; Γιατί δεν πάτε πιο πέρα; Πώς θα μπουν οι πελάτες στο μαγαζί;». Προσπάθησα να του εξηγήσω μερικά πράγματα -μιλώντας του με πολύ ευγενικό τρόπο-, αλλά εκείνος το χαβά του. Πώς θα μπουν οι πελάτες στο μαγαζί - αυτό τον ενδιέφερε μόνο. Λες και οι πελάτες είχαν στήσει ουρά έξω από το μαγαζί του και δεν μπορούσαν να μπουν μέσα εξαιτίας των διαδηλωτών. Αγαπημένη μου Λάρισα, η μαλακία που δέρνει εσένα και τους πολίτες σου -που μόνο πολίτες δεν είναι- δεν έχει προηγούμενο. Περαστικά σου εύχομαι. Και γρήγορα.) 

Εφημερίδα «Ελευθερία»: ένα μεγάλο πλυντήριο Χρυσαυγιτών

Εδώ και πολύ καιρό, διακρίνω μια συμπάθεια από τους δημοσιογράφους της «Ελευθερίας» για τα μέλη -πρώην και νυν- της Χρυσής Αυγής. Διάβαζα πρόσφατα μια συνέντευξη του Δημήτρη Κολτσίδα στην «Ελευθερία» και μου ήρθε αναγούλα. Εκτός από το ότι ο Κολτσίδας -ο οποίος παραχώρησε αυτή τη συνέντευξη με αφορμή την διαγραφή του από την Χρυσή Αυγή- αναφέρεται ως... ακτιβιστής, υπάρχουν πολλά σημεία στην εν λόγω συνέντευξη που φανερώνουν την συμπάθεια των δημοσιογράφων της «Ελευθερίας» για τους ναζί. 

Φυσικά, δεν ξεχνώ το... αφιέρωμα της «Ελευθερίας» στον πρώην βουλευτή Λάρισας της Χρυσής Αυγής Χρυσοβαλάντη Αλεξόπουλο, την περίοδο των βουλευτικών εκλογών του 2012. Στο συγκεκριμένο δημοσίευμα, ο Αλεξόπουλος -ο οποίος, σημειώστε, βρισκόταν στις τάξεις της Χρυσής Αυγής από τις αρχές '90- παρουσιαζόταν από τον δημοσιογράφο της «Ελευθερίας» ως ένας βιοπαλαιστής που ουδεμία σχέση έχει με τον ναζισμό -και μάλιστα έλεγε πως ο παππούς του κρεμάστηκε από τους ναζί-, ενώ μετά την παραίτησή του από την Χρυσή Αυγή, ο καλός βιοπαλαιστής έγινε άπειρες φορές πρωτοσέλιδο στην «Ελευθερία», σε μια προσπάθεια να «ξεπλυθεί». Μεγάλο πλυντήριο η «Ελευθερία». Πλυντήριο Χρυσαυγιτών.  

Λοιπόν, καταλαβαίνω πως οι δημοσιογράφοι της «Ελευθερίας» είναι μιας ηλικίας -για την ακρίβεια, οι περισσότεροι είναι κάτι γεροσάψαλα που τα κάνουν πάνω τους- αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν να γράφουν ό,τι τους κατέβει χωρίς να κουνιέται φύλλο. 

Η συνέντευξη του Κολτσίδα εδώ. 

Το αφιέρωμα στον Αλεξόπουλο εδώ. 

Η «Ελευθερία» -όπως λέει η ίδια- είναι η «αρχαιότερη εφημερίδα της Λάρισας» - με τους αρχαιότερους συντάκτες και τους αρχαιότερους δημοσιογράφους, να συμπληρώσω. Όμως, αγαπητοί φίλοι, τα αρχαία δεν είναι για να τα αγοράζουμε. Τα αρχαία είναι για να τα βλέπουμε και για να τα φωτογραφίζουμε.

Μόνο ένας καθυστερημένος δεν θα μπορούσε να αντιληφθεί τον βρόμικο ρόλο της Ελευθερίας -που δεν είναι άλλος από το έντεχνο προμοτάρισμα της Χρυσής Αυγής και συγκεκριμένων μελών της- και την αλητεία των γερόντων δημοσιογράφων της. 

Μετά από όλα αυτά, δεν έχω παρά να θυμίσω το εξής: μην αγοράζετε την Ελευθερία. 

Η «Ελευθερία» σάπισε. Και επειδή σάπισε, βρομάει. 

Για να απαλλαγούμε από την μπόχα της «Ελευθερίας», πρέπει να σταματήσουμε να την αγοράζουμε. 

Μην αγοράζετε την «Ελευθερία». Μην αγοράζετε την αρχαιότερη εφημερίδα της Λάρισας. 

Εκτός κι αν είστε αρχαίοι. 

Ο παππούς

Τον παππού τον γνωρίσαμε σε μια όμορφη παραλία του νομού Λάρισας στα μέσα Ιουλίου. Είχαμε πάει για ελεύθερο κάμπινγκ. Ο παππούς ήταν αδύνατος, με κίτρινο μουστάκι απ' το τσιγάρο και φορούσε ένα ωραίο ψάθινο καπέλο. Α ναι, φορούσε κι ένα μαγιό. 

Είχαμε μόλις στήσει τις σκηνές μας όταν μας... επισκέφτηκε. 

«Από πού είστε;», ρώτησε και στρώθηκε στην άμμο. «Από τη Λάρισα». 

Στην αρχή μας κακοφάνηκε που έσκασε μύτη στο μέρος μας έτσι απ' το πουθενά -είχαμε στήσει τις σκηνές μας μακριά από τους υπόλοιπους κατασκηνωτές γιατί θέλαμε την ησυχία μας- αλλά γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι είχε ανάγκη να κουβεντιάσει με κάποιον. 

Εν τω μεταξύ, ήταν η πρώτη φορά που μας έβλεπε σε κείνο το μέρος -στο οποίο, όπως μας είπε αργότερα, είναι «μόνιμος κάτοικος» και γνωρίζει τους πάντες-, οπότε ήθελε να μας «τσεκάρει» μιας και ήμασταν οι μόνοι απ' όσους βρίσκονταν εκεί που δεν γνώριζε. 

Το μάτι του παππού «έπαιζε». Μιλούσε διαρκώς στα κορίτσια της παρέας -στα αγόρια μιλούσε μόνο όταν ήθελε τσιγάρο- και τα ρωτούσε γιατί φοράνε μαγιό. 

«Πόσο χρονών είσαι εσύ;», ρώτησε κάποια στιγμή την φίλη μου τη Μ.  
«Εικοσιένα».
«Εικοσιένα; Και τι το θέλεις το μαγιό; Βγάλ' το!». 

Κάγκελο η Μ. 

«Πόσο καιρό μένεις εδώ παππού;» τον ρώτησα κάποια στιγμή μπας και του αποσπάσω την προσοχή από τα κορίτσια, που είχαν φρικάρει με αυτά που τους έλεγε. 
«Από το 2003», κορδώθηκε. «Έφυγα από τη Γερμανία το 2003 και ήρθα εδώ. Είπα στη γυναίκα μου "γυναίκα, φκιάσε τη βαλίτσα, φεύγω". Και έφυγα».
«Και τη γυναίκα σου την άφησες στη Γερμανία;».
«Ε, ναι! Μαζί μου θα την έπαιρνα;». 

Μορφή ο παππούς! 

«Και γιατί γύρισες στην Ελλάδα; Συνέβη κάτι ή απλά σου την έδωσε;» συνέχισα. 
«Καρδιά», απάντησε κοιτώντας τη θάλασσα. «Ούτε 3 χρόνια δεν μου έδινε ο γιατρός στη Γερμανία. Και έχουν περάσει 11 από τότε. Τελικά, και στην Ελλάδα και στη Γερμανία, μαλάκες είναι οι γιατροί. Δώσε τσιγάρο».

Του έδωσα. 

«Αναπτήρα δεν θα μου δώσεις; Πώς θα ανάψω, με τις πέτρες;». 

Του πέταξα τον αναπτήρα. 

Κρατούσε και μια κούπα στο χέρι του ο παππούς. Ρουφούσε αργά-αργά το περιεχόμενό της. 

«Τι έχεις μέσα στην κούπα;» τον ρώτησε κάποια στιγμή ο φίλος μου ο Κ.
«Θες να δοκιμάσεις;».
«Όχι».
«Ε, τότε μη ρωτάς».

Σκάσαμε στα γέλια. 

O παππούς έσβησε το τσιγάρο στην άμμο, κατέβασε μια γουλιά από την κούπα του και σηκώθηκε όρθιος. Στράφηκε σε μένα και στον Κ.

«Να τα προσέχετε τα κορίτσια» είπε, «άμα δεν τα προσέχετε τα κορίτσια, την κοπανάνε. Γεια χαρά».

Γεια χαρά, παππού. Συνέχισε να περπατάς ξυπόλυτος στην άμμο με το ψάθινο καπέλο σου και την κούπα σου, πειράζοντας τα κορίτσια. 

Σε γουστάρω τρελά. Επειδή ζεις ελεύθερος. 

Σούμα

Αυτό το καλοκαίρι το πέρασα γράφοντας και διαβάζοντας. Θα ήθελα να το είχα περάσει διαφορετικά, να είχα πάει σε κάποιο νησί -στη Νάξο ή στη Μήλο για παράδειγμα- και να κυνηγάω πυρωμένες τουρίστριες να τις πηδήσω αλλά για πολλά χρόνια ζούσα «πάνω από τις δυνατότητές μου», οπότε τώρα έχω μείνει ταπί, με αποτέλεσμα να μένω στην πόλη το καλοκαίρι και να κυνηγάω πυρωμένες κατσαρίδες να τις σκοτώσω. 

Εντάξει, δεν έβγαλα όλο το καλοκαίρι στη Λάρισα - αν είχα βγάλει όλο το καλοκαίρι στη Λάρισα, τώρα θα σας έγραφα από το ψυχιατρείο. Τα έκανα κι εγώ τα μπανάκια μου. Ρακοπόταμος, Πλαταμώνας, Βελίκα, Αγιόκαμπος, τα γνωστά. 

Πάντως, για να πω την αλήθεια, δεν με χάλασε ιδιαίτερα που δεν πήγα διακοπές. Μου άρεσε που την έβγαλα έτσι, σε μια άδεια -τον περισσότερο καιρό- πόλη, μακριά από τον πολύ κόσμο, με τα βιβλία μου αγκαλιά. 

Συνειδητοποιώ ότι φέτος το καλοκαίρι διάβασα πάρα πολύ. Νομίζω δεν υπήρξε άλλο καλοκαίρι που να διάβασα τόσο. Η φτώχεια με έριξε με τα μούτρα στα βιβλία. Φωστήρας θα γίνω στο τέλος. Ντόνι Ντάρκο, ένας φτωχομπινές φωστήρας. 

Αυτό το καλοκαίρι διάβασα μπόλικη ελληνική ιστορία, οπότε, αν με συναντήσετε στο δρόμο, ρωτήστε με ό,τι θέλετε - ξέρω τα πάντα και μπορώ να σας λύσω όλες τις απορίες. Αρκεί φυσικά να σας μιλήσω.

Κάτι άλλο που συνειδητοποιώ είναι πως αυτό το καλοκαίρι το πέρασα αποκλειστικά και μόνο με τους ανθρώπους που αγαπώ. Μεγάλη υπόθεση. Τα προηγούμενα καλοκαίρια «σκορπίστηκα» με πολλούς ανθρώπους που δεν γούσταρα -μερικούς δεν ήθελα καν να τους βλέπω-, οπότε φέτος μου την έδωσε και αποφάσισα να το παίξω αλλιώς. Είναι πολύ όμορφο να περνάς το καλοκαίρι μόνο με τους ανθρώπους που αγαπάς. Στο κάτω-κάτω, τα καλοκαίρια μας είναι πολύ μικρά για να τα περνάμε με άτομα που μας γυρνάνε τ' άντερα. 

Επειδή φέτος δεν πήγα διακοπές, σκέφτομαι πως η έλευση του φθινοπώρου δεν θα μου κακοφανεί ιδιαίτερα. Ίσα-ίσα που μπορεί να με λυτρώσει κιόλας. Ενώ εσείς που γυρίσατε όλα τα νησιά και φασωνόσασταν όλη μέρα πάνω στις καυτές αμμουδιές, θα φάτε χοντρή φρίκη. Θα πέσετε στα χάπια. 

Θυμάμαι πώς ήμουν πέρυσι μετά τις διακοπές. Δεν ήθελα να μιλήσω σε άνθρωπο. Είχα σαλτάρει. 

Και μη φανταστείτε πως οι διακοπές μου ήταν ένα ατελείωτο πάρτι σε κάποιο μαγευτικό μέρος με πράσινα νερά, αρμυρίκια και τα ρέστα. Μια μικρή απόδραση από την πόλη ήταν, η οποία ωστόσο ήταν αρκετή ώστε μόλις επιστρέψω να φρικάρω.

Τώρα που το σκέφτομαι, σας λυπάμαι λίγο όλους εσάς που πήγατε διακοπές και τώρα είστε αναγκασμένοι να επιστρέψετε στις πόλεις. 

Βέβαια, πιο πολύ λυπάμαι εσάς που είστε αναγκασμένοι να επιστρέψετε στις θλιβερές δουλειές σας. Δεν ξέρω τι θα έκανα στην θέση σας. Μάλλον θα αυτοκτονούσα. 

Εν κατακλείδι, από του χρόνου το καλοκαίρι αφήστε τις διακοπές και τις μαλακίες και καθίστε σπίτι να διαβάσετε κάνα βιβλίο μπας και ξεστραβωθείτε. 

Βόδια. 

(Μη δίνετε και πολλή σημασία σε αυτά που γράφω. Κάνει φοβερή ζέστη στη Λάρισα.)

Της Παναγίας

Με ευλάβεια, λαμπρότητα και φαιδρότητα εορτάζεται σήμερα η Κοίμηση της Θεοτόκου στην χώρα μας, λίγες μέρες μετά την Κοίμηση του Ρόμπιν Γουίλιαμς. Οι Έλληνες γιορτάζουν την Κοίμηση της Θεοτόκου -δηλαδή τον θάνατο της Παναγίας- πίνοντας, χορεύοντας και τρώγοντας του σκασμού, αλλά αυτό δεν θα πρέπει να προκαλεί απορίες, αφού είναι γνωστό πως οι Έλληνες είναι καθυστερημένοι. 

Εν τω μεταξύ, όταν ακούς «Κοίμηση της Θεοτόκου» το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό είναι πως η Παναγία ήταν λίγο κουρασμένη και κοιμήθηκε, οπότε αναπόφευκτα σκέφτεσαι πως η Παναγία «τον πήρε λίγο», αλλά καλύτερα να μην λέμε τέτοια πράγματα γιατί θα φρικάρουν οι χριστιανοί νοικοκυραίοι και θα μας πάρει όλους ο διάολος. 

Οι χριστιανοί πάντως θα πρέπει κάποτε να σταματήσουν να ζητάνε από την Παναγία να βάλει το χέρι της ή να της τραγουδάνε να τους βοηθήσει να πάρουνε την Πόλη και την Αγιά Σοφιά, γιατί η Παναγία δεν πρόκειται να κάνει απολύτως τίποτα και αυτό θα πρέπει να το βάλουν καλά μέσα στο χοντροκέφαλό τους οι σαλταρισμένοι χριστιανοταλιμπάν.

Επίσης, οι χριστιανοί θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουν να δωροδοκούν την Παναγία με λεφτά και χρυσαφικά -λες και τους τα ζήτησε ή λες και τα χρησιμοποιεί η ίδια και όχι το παπαδαριό-, ενώ θα πρέπει κάποτε να πάψουν να ανεβαίνουν με τα γόνατα στην Παναγία της Τήνου, γιατί μπορεί αυτά τα πράγματα να μοιάζουν φυσιολογικά στους περισσότερους Έλληνες αλλά δεν είναι - είναι εντελώς κουλά και μας πάνε 500 χρόνια πίσω.  

Η Παναγία είναι ίσως το πιο αγαπημένο ιερό πρόσωπο των Ελλήνων κι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι την έχουν συνεχώς στο στόμα τους, αφού όταν πλακώνονται λέει ο ένας στον άλλον «γαμώ την Παναγία σου», οπότε αντιλαμβανόμαστε ότι όχι μόνο την έχουν κορώνα στο κεφάλι τους -μιας και την αναφέρουν συνέχεια- αλλά και ότι ο κάθε Έλληνας ξεχωριστά έχει την δική του Παναγία. 

Τον Δεκαπενταύγουστο στις εκκλησίες της Ελλάδας επικρατεί το αδιαχώρητο, αφού εκατομμύρια πιστοί σε όλη την επικράτεια φοράνε τα καλά τους και μπουκάρουν στις εκκλησίες μαζικά ώστε να τιμήσουν την Μεγαλόχαρη -με αποτέλεσμα να πέφτουν αναρίθμητες χριστοπαναγίες-, αλλά έτσι όπως την τιμούν, φορώντας την Άρτα και τα Γιάννενα, σου δημιουργείται η εντύπωση πως η Παναγία δεν ήταν η Παναγία αλλά μια σκυλού μπουζουκόβια ξεκωλιάρα με τρέσα στο μαλλί και δωδεκάποντο. Σαν την Πάολα δηλαδή. 

Πάντως, δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι οι Έλληνες μεταμορφώνονται σε τσίρκα για να γιορτάσουν την Κοίμηση της Θεοτόκου -και μπερδεύουν την εκκλησία με τον Μαζωνάκη-, αφού στην Ελλάδα υπάρχει κάτι πολύ πιο διαχρονικό από τον χριστιανισμό: η κακογουστιά. 
Και μην ακούσω πως όλοι αυτοί οι λούμπεν κλαρινογαμπροί και όλες αυτές οι λούμπεν κλαρινογκόμενες που συναντάμε στην εκκλησία τον Δεκαπενταύγουστο είναι καλοί χριστιανοί, γιατί θα πάρω ανάποδες - αν αυτοί είναι καλοί χριστιανοί, τότε εγώ είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά, μια εργαζόμενη μητέρα, μια καλή νοικοκυρά. Γεια σου υπέροχε Λουκιανέ!

Εν πάση περιπτώσει, πολύ διάσημη στις μέρες μας είναι η Παναγιά η Εφοριατζού που μπουκάρει στα σπίτια των Ελλήνων πολιτών με το έτσι θέλω και κάνει ελέγχους, ενώ εξίσου διάσημη είναι και η Παναγιά η Σέλφι που βγάζει μόνη της φωτογραφίες τον εαυτό της κάτω από την πανσέληνο γιατί έχει τον ανθρωποδιώκτη και κανένας άλλος δεν θέλει να την φωτογραφίσει.

Την Παναγιά την Εφοριατζού και την Παναγιά την Σέλφι ακολουθεί η Παναγιά η Συφοριασμένη που είναι φτωχιά και δεν έχει να πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ, ενώ τρελό σουξέ στους Λαρισαίους έχει η Παναγιά η Αλόγα η Βυσσινί που ασχολείται ακόμα με το ποδόσφαιρο και τρέχει στις προπονήσεις της ΑΕΛ και ξελαρυγγιάζεται.

Άντε και του χρόνου! 

(Αυτό το κείμενο γράφτηκε στην υπέροχη πλατεία του γραφικού Μεταξοχωρίου. Όποιος δεν έχει έρθει στο Μεταξοχώρι αδικεί τον εαυτό του - λέω την ίδια ατάκα που είπε ο Τσίπρας για το Άγιον Όρος μπας και συγκινήσω κάναν αποβλακωμένο μικροαστό. Είναι η πρώτη φορά που γράφω στην πλατεία του χωριού μου και -όπως καταλαβαίνετε- είμαι συγκινημένος τα μάλα· επίσης, είμαι πολύ συγκινημένος που έχουμε ίντερνετ στην πλατεία του χωριού - αυτό θα πει ανάπτυξη. Εν τω μεταξύ -και για να επιστρέψω στα του χριστιανισμού-, χθες μια γιαγιά εδώ στο Μεταξοχώρι μου είπε πως οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να φιλάνε τις εικόνες στην εκκλησία όταν έχουν περίοδο. Το ξέρατε εσείς αυτό; Εγώ πάντως πρώτη φορά το άκουσα και κόντεψε να μου πέσει το σαγόνι. Τέλος πάντων, θα τελειώσω τον καφέ μου και θα πάω να βρω την κυρά Δέσποινα -έτσι την λένε τη γιαγιά- για να την ρωτήσω αν επιτρέπεται να τις φτύνουν. Σε περίπτωση που βάλει τα κλάματα, θα της πω «σώπασε κυρά Δέσποινα, και μην πολυδακρύζεις. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα ναι». Είδατε; Όλα τα έχω σκεφτεί. Φιλιά!)

Όχι άλλες καφετέριες!

Αίσθηση προκαλεί δημοσίευμα της εφημερίδας Larissanet που αναφέρει ότι στη Λάρισα υπάρχουν 1.674 καφετέριες, αλλά -κρίνοντας από το χάος που επικρατεί στα κεντρικά καφέ της πόλης- μάλλον δεν αρκούν, οπότε θα πρέπει να ανοίξουν άλλες τόσες. Σύμφωνα με την Larissanet, το 18% των επιχειρήσεων στη Λάρισα πουλάνε καφέ ή φαγητό αλλά αυτό δεν είναι είδηση, αγαπητοί δημοσιογράφοι της Larissanet - είδηση θα ήταν αν πουλούσαν Καλάσνικοφ στους Λαρισαίους για να εκπαιδευτούν στο αντάρτικο πόλεων.   

Οπωσδήποτε, είναι πολύ θετικό το γεγονός ότι στη Λάρισα υπάρχουν τόσες πολλές καφετέριες, γιατί έτσι οι Λαρισαίοι έχουν άφθονες επιλογές -και άρα δεν κινδυνεύουν να βαρεθούν ποτέ-, αλλά γνώμη μου είναι πως κάποια στιγμή στο μέλλον θα πρέπει ο κάθε Λαρισαίος πολίτης να έχει την δική του καφετέρια, ώστε αφενός να μην αναγκάζεται να ψάχνει για τραπέζι και αφετέρου να αυξηθούν τα φαινόμενα ραγιαδισμού και αφασίας στην πόλη. 

Πάντως, η αλήθεια είναι πως οι Λαρισαίοι θα πρέπει να χαλαρώσουν λίγο με τους καφέδες, γιατί στο τέλος θα πάθει τίποτα το στομάχι τους και θα τους τρέχουμε στο νοσοκομείο, ενώ -εξαιτίας της υπέρμετρης κατανάλωσης καφεΐνης- δεν αποκλείεται να πάθει κάναν νευρικό κλονισμό ολόκληρη η πόλη και να μην μας χωράνε μετά τα ψυχιατρεία. 

Βέβαια, από την άλλη, σκέφτομαι πως δεν θα ήταν και πολύ σωστό να μειώσουν τους καφέδες οι Λαρισαίοι, γιατί θα κινδυνεύσουν με λουκέτο 1.674 επιχειρήσεις και θα πάει στράφι η ανάπτυξη.

Εν τω μεταξύ, σε άλλο δημοσίευμα της Larissanet αναφέρεται ότι οι άνεργοι στον νομό Λάρισας ξεπερνούν τους 25.000 αλλά αυτό δεν θα πρέπει να μας ανησυχεί και πολύ μιας και το πιο λογικό αυτή την εποχή -που εργασιακά δικαιώματα δεν υπάρχουν και οι περισσότεροι εργαζόμενοι έχουν μετατραπεί σε φτηνούς σκλάβους- είναι να είσαι άνεργος και να παίρνεις σβάρνα τις 1.674 καφετέριες της Λάρισας, οι οποίες -για να είμαστε ειλικρινείς και δίκαιοι- είναι εντελώς κακόγουστες και για τα μπάζα αλλά κι εσύ εδώ που τα λέμε κάνας κακόγουστος θα σαι, λούμπεν Λαρισαίε προλετάριε, οπότε πιες καφέ μέχρι να σκάσεις. 

(Μαλάκες Λαρισαίοι, δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση με τις καφετέριες. Αν συνεχίσουν να ανοίγουν καφετέριες στη Λάρισα, στο τέλος δεν θα λέμε ότι «η Λάρισα έχει πολλές καφετέριες» αλλά ότι «οι καφετέριες έχουν και λίγη Λάρισα».)

Αποκτήνωση

Την Τρίτη έγινε η πρώτη επίσημη προπόνηση της ΑΕΛ στο στάδιο Αλκαζάρ. Την προπόνηση της ΑΕΛ παρακολούθησαν περίπου 3.000 Λαρισαίοι. 

Την Τετάρτη, στην συγκέντρωση για την Παλαιστίνη στην πλατεία Ταχυδρομείου -ήμουν εκεί-, βρέθηκαν λιγότεροι από 100 Λαρισαίοι. 

Το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Λαρισαίων προτιμά τις ποδοσφαιρικές προπονήσεις από τις διαδηλώσεις -ακόμα και όταν αυτές οι διαδηλώσεις αφορούν γενοκτονίες- δεν μου κάνει καμία εντύπωση. 

Άλλωστε, μια προπόνηση των παιχτών της ΑΕΛ -που είναι όλοι μάγοι της μπάλας και προσφέρουν φοβερό θέαμα- έχει πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από μια διαδήλωση για την Παλαιστίνη, που στο κάτω κάτω ούτε κατά πού πέφτει δεν γνωρίζουν οι Λαρισαίοι.

(Αφού προσπεράσω το γεγονός ότι στην χρεοκοπημένη Ελλάδα του 2014 -με τους 2.000.000 ανέργους και τους χιλιάδες εξαθλιωμένους- υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και τρέχουν και στις προπονήσεις των ομάδων και ουρλιάζουν σαν καθυστερημένοι, πάω πίσω στον Μάρτιο του 2013, τότε που δύο φοιτητές πέθαναν από αναθυμιάσεις μαγκαλιού στη Λάρισα: δύο μέρες μετά τον θάνατο των φοιτητών, οι Λαρισαίοι κατέκλυσαν την πλατεία Ταχυδρομείου, όχι για να διαμαρτυρηθούν για τον χαμό των δύο παιδιών όπως θα περίμενε κανείς, αλλά για να χορέψουν Harlem Shake. Άρα, θα ήταν το λιγότερο αφελές από μέρους μου να περιμένω να κατέβουν οι Λαρισαίοι στο δρόμο επειδή σκοτώνονται παιδιά και άμαχοι στην Παλαιστίνη, την στιγμή που ένα χρόνο πριν αδιαφορούσαν εντελώς για τον θάνατο δύο νέων ανθρώπων από μαγκάλι και το έριχναν στο χορό. Λάρισα: η πόλη «του καφέ και της διασκέδασης», λέει μια σελίδα στο Facebook. Και της αποκτήνωσης, να προσθέσω. Και της αποκτήνωσης.) 

Παράλια Λάρισας (μπλουμ!)

Κοντά στη Λάρισα υπάρχουν άφθονες παραλίες. Και ωραίες παραλίες. Τελικά, είμαστε πολύ τυχεροί εμείς οι Λαρισαίοι. Αλλά οι περισσότεροι δεν το ξέρουμε και καθόμαστε και μιζεριάζουμε στην πόλη. Τώρα που το σκέφτομαι, είμαστε και λίγο μαλάκες. 

Υπάρχει ο Αγιόκαμπος, η Βελίκα, η Κουτσουπιά, η Παλιουριά, ο Ρακοπόταμος, το Κόκκινο νερό, ο Ψαρόλακας και τόσες ακόμα όμορφες παραλίες με φανταστικά ονόματα που μου διαφεύγουν αυτή την στιγμή. Και όλες βρίσκονται πολύ κοντά. Εντάξει, δεν πας και με τα πόδια. Χρειάζεσαι μεταφορικό μέσο. Τώρα, αν είσαι πτωχούλης και δεν έχεις αυτοκίνητο, πας και με το λεωφορείο. Περίπου μισή ώρα απόσταση είναι όλες αυτές οι παραλίες. Αν είσαι μπατίρης και τριτοκοσμικός και δεν έχεις λεφτά για το εισιτήριο, δοκίμασε το οτοστόπ - κανένας Λαρισαίος δεν πρόκειται να σταματήσει να σε πάρει αλλά δεν πειράζει, καλή καρδιά. 

Το κακό με όλες αυτές τις παραλίες της Λάρισας είναι πως μαζεύονται πολλοί Λαρισαίοι. Εντάξει, θα μου πείτε, τι θα μαζεύονταν; Ελβετοί; Πάντως, το σκηνικό έχει πάρα πολλή πλάκα γιατί οι περισσότεροι Λαρισαίοι φεύγουν από τη Λάρισα επειδή σιχάθηκαν να βλέπουν συνέχεια τις ίδιες φάτσες, οπότε με το που φτάνουν στα παράλια πέφτουν ξανά πάνω σε αυτούς που σιχάθηκαν να βλέπουν και γίνεται του μουνιού το πανηγύρι. 

Προσωπικά, η παραλία που αγαπάω περισσότερο είναι αυτή του Αγιοκάμπου. Εκεί έκανα τα πρώτα μου μπάνια -και έφαγα τους πρώτους μου λουκουμάδες-, οπότε έχω ένα σχετικό δέσιμο μαζί της. Επίσης, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η παραλία του Αγιοκάμπου έχει την πιο καθαρή θάλασσα - κρύσταλλο το νερό. «Τα σπλάχνα μου κι η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν». Πού τον θυμήθηκα τώρα τον Σολωμό; Τέλος πάντων. 

Το ωραίο στον Αγιόκαμπο είναι πως οι άνθρωποι δεν είναι ο ένας πάνω στον άλλον, όπως γίνεται σε άλλες παραλίες. Έχεις μπόλικο χώρο να παίξεις, να κουτουπωθείς, να κάνεις ό,τι γουστάρεις τέλος πάντων. Επίσης, ο Αγιόκαμπος είναι μια ήσυχη παραλία - μπορείς άνετα να διαβάσεις. (Εντάξει, θα υπάρχουν πάντα οι κλασσικοί Λαρισαίοι που θα σου σπάνε τ' αρχίδια με τις αγριοφωνάρες τους αλλά αν τους μιλήσεις ευγενικά και τους ζητήσεις να κάνουν λίγη ησυχία, ίσως τους χτυπήσεις στο φιλότιμο και βγάλουν τον σκασμό - ναι, στάνταρ. Πάντως, αν σου κάνουν τα νεύρα κρόσσια και δεν μπορέσεις να κρατηθείς, μην κάνεις το λάθος και πεις κάτι κακό για την ΑΕΛ - θα σου χώσουν τη μούρη στην άμμο. Καλύτερα να βρίσεις τη μάνα τους.)

Ωστόσο, πριν από την χρεοκοπία, τα πράγματα δεν ήταν έτσι στον Αγιόκαμπο. Θυμάμαι κάτι εποχές που από τον πολύ κόσμο δεν έβλεπες αμμουδιά. Της πουτάνας το κάγκελο. Άσε που αναγκαζόσουν να στήσεις την ομπρέλα 5 μέτρα δίπλα από τον άλλον, με αποτέλεσμα να ακούς ένα κάρο παπαριές από αυτόν και την οικογένειά του. Ευτυχώς που χρεοκοπήσαμε και άδειασε λίγο ο Αγιόκαμπος, γιατί δεν πήγαινε άλλο αυτή η κατάσταση (γέλια). 

Για τις άλλες παραλίες δεν γνωρίζω πώς ήταν η κατάσταση πριν από την χρεοκοπία, γιατί όλο στον Αγιόκαμπο πηγαίναμε. Πόσο τον λάτρευα τον Αγιόκαμπο! Δεν έβγαινα από τη θάλασσα. Όλοι εμένα περίμεναν για να φύγουμε αλλά εγώ στον κόσμο μου - ήμουν ο Παραλίας. Στο τέλος -και αφού όλοι τα είχαν πάρει στο κρανίο-, βουτούσε η μάνα μου στο νερό και με έβγαζε έξω από τα μαλλιά, ενώ μου κοπανούσε και δύο χαστούκια. Αχ, ωραία χρόνια.

Οι τουρίστες που επισκέπτονται τις παραλίες της Λάρισας δεν είναι πολλοί. Λογικό είναι αυτό, αφού η χώρα μας έχει τόσα όμορφα μέρη που μπορείς να επισκεφτείς που θα ήταν κάπως χαζό να επιλέξεις την Κουτσουπιά. Πάντως, θα ήταν πολύ βολικό στις παραλίες της Λάρισας -και όχι μόνο- να υπάρχουν μόνο τουρίστες, αφού οι ξένοι είναι πολύ διακριτικοί στην παραλία. Ούτε που ακούγονται. Συνήθως θα διαβάζουν κάνα βιβλίο, οπότε δεν θα βγάζουν κιχ. Ενώ οι Έλληνες είναι ικανοί να μετατρέψουν μια ωραία παραλία σε κόλαση με την μαλακία που τους δέρνει - εντελώς βουρλισμένοι. 

Από τις παραλίες της Λάρισας δεν λείπουν φυσικά τα beach bar. Προσωπικά, αντιπαθώ τα beach bar. Δεν μου αρέσει το πλήθος - και όσο μεγαλώνω προσπαθώ να το αποφεύγω. Επίσης, οι μουσικές που παίζονται στα beach bar μου δίνουν στα νεύρα. Πάντως, αν θέλετε να πάτε σε κάποιο beach bar στα παράλια της Λάρισας, φροντίστε πρώτα να ξυριστείτε -παντού-, να κάνετε κάνα τατουάζ και να αφήσετε μουστάκι. Διαφορετικά, θα μοιάζετε με εξωγήινο - μπορεί και να αρχίσουν να σας φωτογραφίζουν κιόλας. 

Πολύ κοντά στη Λάρισα βρίσκεται και ο Πλαταμώνας. Πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο Πλαταμώνας -που αγαπήθηκε πολύ από το Λαρισαϊκό πόπολο κι ας μην ανήκει στο νομό Λάρισας- αποτελεί το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα για το τι ζημιά έχει προκαλέσει η χρεοκοπία στην όμορφη χώρα μας, αφού πριν από την χρεοκοπία ο Πλαταμώνας αποτελούσε έναν από τους πιο διάσημους προορισμούς -και στο μέρος γινόταν ο κακός χαμός-, ενώ μετά την χρεοκοπία τον βλέπεις και σε πιάνει μαύρη απελπισία. Θα μπορούσε κανείς να πει πως τα 4 τελευταία χρόνια ο Πλαταμώνας βιώνει την μεγαλύτερη παρακμή του. Από όσο ξέρω τουλάχιστον, ο αριθμός των τουριστών που επισκέπτονται τον Πλαταμώνα έχει μειωθεί δραματικά αυτά τα 4 χρόνια, ενώ και οι Έλληνες δεν φαίνεται να τον προτιμούν. Τώρα που το σκέφτομαι, τον Πλαταμώνα μόνο ένας βομβαρδισμός θα τον σώσει. Να μην μείνει κολυμπηθρόξυλο. 

Εν κατακλείδι, οι Λαρισαίοι καλό είναι να χαρούμε τις παραλίες μας τώρα που μπορούμε, γιατί -με την φόρα που έχει πάρει η κυβέρνηση- σε λίγα χρόνια δεν θα βρίσκουμε παραλία που να μην έχει ξεπουληθεί. 

Άντε και καλό καλοκαίρι!