Ακόμα ιδώ είστε αρέ; Αρέ φεγάτε μην αρπάξω καμιά λούρα!
*Ρουφηξά φρέντου ισπρέσου, ύμνος ΑΕΛ στο youtube
Ιδώ στην Σουηδία απαγουρεύεται να φουράς παπούτσα μες στου σπίτ - αυτοί οι Σουηδοί παιδιά είναι ντιπ χαζομσόχαζ.
Πήγαμε με τουν Νίκο τς προάλλις σ' ένα σπίτ ουμογενών, και στην είσουδο αναγκάσκαμι να βγάλουμι τα σπουρτέξ.
Ιυτυχώς, προτού παένουμε στου σπίτ των ουμογενών, η Νίκος φρόντσε να μ' ενημιρώσ' γι' αυτό -ότι απαγουρεύουντι τα παπούτσα-, κι έτσι εγώ πήγα στου μέρους κι έπλυνα τα πουδάρια μ' που βρομοκοπούσαν ψαρίλα.
Έβαλα κι καθαρές κάλτσες γιατί τς άλλες τς φόραγα τρεις μέρες και φοβόμαν μην πέσει κάνας ουμογενής τ' ανάσκλο απ' τ' μπόχα· άσε που θα γινόμαν ρεζίλι στουν ξένου κόσμου.
Στα σπίτια στην Σουηδία απαγουρεύεται επίσης και του κάπνισμα. Άκου να ιδείς!
Δηλαδή, δεν φτάν' που δεν μπορούμε να καπνίσουμε στου μπαρ και στου ρεστουράν, μας απαγορεύς να καπνίσουμε και στου σπίτ ρε πουστ;
Αρέ βγάειζ άκρια με τς χαζοί; Δεν βγάειζ!
Εγώ επειδή καπνίζω σαν αράπς είμι ούλη την ώρα στου παράθυρου και τσουτσουριάζω απ' του κρύου. Γάμσέτα!
Ιδώ στου Νόρσεπινγκ που μένω, ούλες οι γκόμινες είναι ψηλιές. Κυκλοφοράνε κάτι νταρντανομουρά έξω στις δρόμοι - τα βλέπς κι σκιάζισαι. Αρέ τι αρκουδόπτανες είναι αυτές;
Οι θκιές μας οι Ελληνίδες ιν του μεταξύ, τάπες. Τς βλέπεις τς θκιές μας μπρουστά στς αλόγες τς σουηδέζες και ξισκίζεσαι στα γέλια. Οι Ελληνίδες δεν είνι γυναίκες, μπριλόκ είνι.
Οι Σουηδοί είνι κι αυτοί ψηλοί, κι έχουν ούλοι ξανθιά μαλλιά κι μούσια μέχρι κατ. Ούλοι οι Σουηδοί φουράν στινά πανταλόνια και κάτι άρβυλα που φόραγάμε ιμείς στα χουράφια στη Λάρσα όταν μάζευάμε κιράσια με τς Αλβανοί.
Σήμερα του προυί που λες είχι ήλιο στου Νόρσεπινγκ.
Εκεί που κάθομάσταν με τουν Νίκο σ' ένα παγκάκ, περνάει από μπρουστά μας ένα κρεμανταλάς Σουηδός με κουντουμάνικο. Μι κοιτάει η Νίκος και μι λέει:
«Αρέ τι φτιάν αυτός αρέ; Τρελάθκε; Πώς βγαίνει έτσι ξεμπλέτσωτος Γενάρ μήνα;».
«Αρέ αυτός άμα σκάει απ' τ' ζέστα τώρα, τον Ιούλιο τι θα κάν; Θα πλαλάει με την κοκόνατ απόξω;», λέω ιγώ.
«Α πες εσύ. Είνι χαζοί οι ανθρώπ».
Τις προάλλις με πήγε η Νίκος σ' ένα κλαμπ.
Εκεί που χόρευάμε σαν τς χαζοί και χάζευάμε κάτι μνάκια, κοιτάω απέναντ και τι βλέπω;
Δυο μαντραχαλάδες Σουηδούς με μούσια και κάτι χαλκάδες στς μύτες να φιλάν ο ένας τον άλλου στου στόμα!
«Αρέ πού μ' έφερες αρέ;» γυρνάω κι λέω στου Νίκο, «τς ανώμαλ μ' έφερες να ειδώ;».
«Ιδώ είνι Βρωπ» μι κάνει η Νίκος, «αυτά είνι συνηθισμένα πράματα».
«Άρε τι συνηθισμένα κι μαλακίες μι λες γαμώ τον Χριστός και την Παναγίας; Μ' έρχετι να ξεράσω με τς Βίκινγκς γαμώ τον αντιχριστότς».
Ακούς εκεί να φιλιένται οι άντροι στου στόμα! Κι μι γλώσσα κιόλας!
Τι τς θυμήθκα τώρα τς παλιαδερφές γαμώ το κέρατόμ γαμώ.
Ανακατεύκα!
Άι τα λέμε.
