Νικητής σε μια χώρα ηττημένων

Με αφορμή την νίκη του Νίκου Ρωμανού -μετά την τροπολογία που πέρασε η κυβέρνηση για ηλεκτρονικό βραχιολάκι στις περιπτώσεις εκπαιδευτικής άδειας-, θέλω να γράψω μερικές σκέψεις για τον Νίκο Ρωμανό και τους Έλληνες. 

Οπωσδήποτε. ο Νίκος Ρωμανός είναι ένας νικητής σε μια χώρα ηττημένων. 

Με την γενναία και περήφανη στάση του, ο Νίκος Ρωμανός -κατά την ταπεινή μου γνώμη τουλάχιστον- έδειξε στους Έλληνες τον δρόμο της αξιοπρέπειας. Έναν δρόμο που οι Έλληνες έχουν χάσει εδώ και πολύ καιρό. 

Σχεδόν 5 χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας, οι Έλληνες συνεχίζουν να ζουν ταπεινωμένοι, εξευτελισμένοι και βουτηγμένοι στην ιδιωτεία -αδιαφορώντας, παράλληλα, για τις ζωές των συνανθρώπων τους-, ενώ τα δυο κόμματα που λιάνισαν τη χώρα και την οδήγησαν στην χρεοκοπία είναι ακόμα στην κυβέρνηση. Και αυτά τα δυο κόμματα δεν τα ψήφισε ούτε η Μέρκελ ούτε ο Σόιμπλε. Αυτά τα δυο κόμματα τα ψήφισαν -και τα έκαναν κυβέρνηση- οι Έλληνες. 

Αμφιβάλλει κανείς πως είμαστε μια χώρα ηττημένων; 

Αμφιβάλλει κανείς πως οι Έλληνες την έχουν εντελώς χεσμένη την αξιοπρέπειά τους; 

Και ύστερα εμφανίζεται ένας νεαρός αναρχικός. ο οποίος παλεύει με την ζωή του για τα δικαιώματά του και -με την στάση του- φωνάζει αξιοπρέπεια. 

Δηλαδή, ο νεαρός αυτός κάνει ό,τι δεν έκαναν οι Έλληνες αυτά τα 5 τελευταία χρόνια. 

Και η αντίδραση των Ελλήνων ποια είναι; Στρέφονται με λύσσα εναντίον του. Πέφτουν να τον φάνε. (Ειλικρινά, εύχομαι στο μέλλον να βρεθεί ένας Ιστορικός με αξιοπρέπεια που θα γράψει για την συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι στον Νίκο Ρωμανό)

Μιλάμε για κωλοφάρα. 

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα για τους Έλληνες. Αλλά δεν θα το κάνω, αφενός επειδή είναι ανθυγιεινό να γράφεις για ξεφτιλισμένους ραγιάδες και αφετέρου επειδή σήμερα είναι μέρα χαράς. 

Σήμερα νίκησε η αξιοπρέπεια και το «πάθος για την λευτεριά», που λέει και το σύνθημα. 

Η νίκη αυτή όμως αφορά έναν μόνο Έλληνα. Τον Νίκο Ρωμανό. 

Ο Νίκος Ρωμανός είναι ο μόνος ελεύθερος Έλληνας. Ο Νίκος Ρωμανός είναι ο μόνος Έλληνας με αξιοπρέπεια. 

Και μας έβαλε τα γυαλιά. 

Ο Νίκος Ρωμανός είναι καλύτερος από εμάς

Ο Νίκος Ρωμανός συνεχίζει την απεργία πείνας -25η ημέρα-, διεκδικώντας το αίτημά του για χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών από τη φυλακή, προκειμένου να σπουδάσει στην Πανεπιστημιακή σχολή που πέρασε με εξετάσεις. 

Ο Νίκος Ρωμανός συνεχίζει τον -αναμφίβολα δίκαιο- αγώνα του και οι Έλληνες συνεχίζουν να τον μισούν. 

Έχουν γραφτεί απίστευτα πράγματα αυτές τις μέρες για τον Νίκο Ρωμανό. Προσωπικά, έχω φρικάρει.

Εντάξει, δεν περίμενα την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού για να διαπιστώσω πόσο μικρόψυχα καθάρματα είναι οι Έλληνες αλλά αυτό που συμβαίνει με ξεπερνάει. 

Άλλοι τον αποκαλούν «δολοφόνο», άλλοι «κωλόπαιδο από μια διαλυμένη οικογένεια», άλλοι «τρομοκράτη» -ενώ το δικαστήριο τον καταδίκασε για ληστεία και όχι για τρομοκρατία (και, άρα, είναι λάθος, πανηλίθιε σκλάβε, να τον αποκαλείς τρομοκράτη)-, άλλοι λένε πως έχει βαριά ψυχολογικά προβλήματα και άλλοι του ζητάνε -από το σάιτ του... Σταύρου Θεοδωράκη- να μας υποσχεθεί ότι, εφόσον πάρει τις εκπαιδευτικές άδειες, θα είναι καλό παιδί. 

Θέλω να τους ρωτήσω κάτι όλους αυτούς. 

Από πότε οι προσκυνημένοι ραγιάδες κρίνουν αυτούς που αγωνίζονται για την ελευθερία τους; 

Από πότε τα εθελόδουλα σιχάματα έχουν άποψη για έναν άνθρωπο που παλεύει με τη ζωή του για τα δικαιώματά του; 

Νοικοκυραίοι, οπαδοί της νομιμότητας -όπως αυτοαποκαλούνται οι ίδιοι-, πουθενάδες της λογοτεχνίας και πολλοί άλλοι έχουν ενωθεί σαν μια γροθιά αυτές τις μέρες και ξερνάνε μίσος για έναν άνθρωπο που τολμάει να αντιστέκεται, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή του. 

Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο για έναν σκλάβο -που δεν αντιδρά ούτε όταν κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά του- να βλέπει ένα «μυξιάρικο 20χρονο» να παλεύει με τέτοιο πάθος για την ελευθερία του. 

Γιατί, αν δεν το 'χεις αντιληφθεί ακόμα, ο Νίκος Ρωμανός για την ελευθερία του παλεύει. 

«Ελευθερία». Πόσο άγνωστη λέξη, ε; 

Αλήθεια, σου πέρασε ποτέ από το μυαλό να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου και να ζήσεις ελεύθερος; 

Θα σου πω εγώ. Όχι, δεν σου πέρασε. 

Είναι πολύ εύκολο να είσαι ένας ξεφτιλισμένος δουλοπρεπής ραγιάς που ψηφίζει ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία και στήνεται στην ουρά για τον ΕΝΦΙΑ και είναι πολύ δύσκολο να είσαι ένας ελεύθερος άνθρωπος.

«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία» έγραψε ο Ανδρέας Κάλβος. (Το όνομα Ανδρέας Κάλβος σου λέει τίποτα ή μόνο ο Παντελίδης σε ενθουσιάζει;)

Ο Νίκος Ρωμανός τα έχει αυτά. Ο Νίκος Ρωμανός είναι ελεύθερος. 

Και είναι καλύτερος από σένα. Είναι καλύτερος από όλους μας. 

(Ξαναγράφω αυτό που έγραψα στο τελευταίο κείμενο: Νίκο Ρωμανέ, οι σκλάβοι έχουν λυσσάξει. Οι σκλάβοι δεν θα σου συγχωρήσουν ποτέ ότι τόλμησες να αντισταθείς. Οπότε, στα δικά μου μάτια, έχεις δικαιωθεί. Για πάντα.)

Τώρα οι σκλάβοι έχουν λυσσάξει

Ο Νίκος Ρωμανός διανύει την 23η ημέρα απεργίας πείνας, διεκδικώντας το αίτημά του για χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών από τη φυλακή, προκειμένου να σπουδάσει στην Πανεπιστημιακή σχολή που πέρασε. 

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Ο αγώνας του Νίκου Ρωμανού είναι δίκαιος. Όσοι δεν έχουν αποκτηνωθεί ακόμα -ή δεν είναι εντελώς καθυστερημένοι-, το καταλαβαίνουν αυτό. 

Η ιστορία του Νίκου Ρωμανού είναι λίγο πολύ γνωστή. 

Το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008, ο Νίκος Ρωμανός βρισκόταν μαζί με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια, όταν ο δεύτερος δολοφονήθηκε από τα πυρά του αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος ξεψύχησε στα χέρια του κολλητού του, Νίκου Ρωμανού. 

Βρισκόμαστε μόλις 4 ημέρες πριν την συμπλήρωση των 6 χρόνων από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. 

Σήμερα, ο Νίκος Ρωμανός δείχνει αποφασισμένος να πάει μέχρι το τέλος. Δικαίωση ή θάνατος. 

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το ελληνικό κράτος θα αφήσει τον Νίκο Ρωμανό να πεθάνει επειδή επιθυμεί να σπουδάσει στην Πανεπιστημιακή σχολή που πέρασε με εξετάσεις. 

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι το ελληνικό κράτος, μετά τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, θα δολοφονήσει και τον Νίκο Ρωμανό.  

Μπορεί να ακούγεται αφελές αλλά δυσκολεύομαι να το πιστέψω.

Πάντως, είναι αξιοσημείωτη η λύσσα με την οποία μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας έχει στραφεί εναντίον του Νίκου Ρωμανού. Βέβαια, είναι και δικαιολογημένη. 

Πώς τολμάς, κύριε, να σηκώνεις κεφάλι σε μια κοινωνία γεμάτη κότες, ραγιάδες και προσκυνημένους;

Βλέπουν οι Έλληνες την περήφανη στάση ενός 21χρονου -που δεν μασάει και δεν κωλώνει- και θυμούνται πόσο χέστηδες και εθελόδουλοι είναι οι ίδιοι. 

Διάολε, γι' αυτό έχουν πάρει ανάποδες με τον Ρωμανό οι Έλληνες. Γιατί με την συμπεριφορά του τους θυμίζει ότι είναι σκλάβοι. 

Νίκο Ρωμανέ, οι σκλάβοι έχουν λυσσάξει. Οι σκλάβοι δεν θα σου συγχωρήσουν ποτέ ότι τόλμησες να αντισταθείς. 

Οπότε, στα δικά μου μάτια, έχεις δικαιωθεί. Για πάντα.